Του Γεώργιου Ρόκου
Συντηρητικές και προοδευτικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο φέρνουν σε αμηχανία τους πολίτες με την αδυναμία τους και την ανικανότητά τους να ικανοποιήσουν τη βούληση της κοινωνίας των πολιτών όλου του πλανήτη για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και ανθρώπινη διαβίωση που δικαιούνται ως αποτέλεσμα δουλειάς, αγώνων και θυσιών πολλών γενεών, σ’ έναν κόσμο που παράγει όλο και περισσότερο πλούτο. Κι όμως, ο παραχθείς αυτός πλούτος, διά των κυβερνήσεων όλου του κόσμου, οδηγεί τα κράτη σε χρεοκοπία.
Αλήθεια, γιατί όλα τα κράτη χρωστούν και σε ποιους χρωστούν;
Αμερική, Ρωσία, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία αλλά κι εμείς, οι νότιοι, Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, όλοι έχουν ελλείμματα, λένε πως είναι σε χρεοκοπία και δεν μας λένε ποιοι είναι οι πιστωτές τους. Σε ποιους τελικά χρωστούν όλοι; Μήπως χρωστούν σ’ αυτούς που τους στήριξαν και τους επέλεξαν ως «καταλληλότερους»; Αρχικά τους επέβαλαν την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και της αγοράς, στη συνέχεια την ισοπέδωση της πολιτικής, της ιδεολογίας, της διαφορετικότητας. Όσους ζητούσαν το όραμα, την ελπίδα, την αυτοδιάθεση, τους βομβάρδισαν, τους διαμέλισαν, τους εξαγόρασαν, τους κάνανε «δικούς» τους.
Δικός τους στόχος το οικονομικό κέρδος. Δικά τους εργαλεία κόμματα και πολιτικοί.
Τους τελευταίους τους διευκολύνουν στην αναρρίχησή τους, χρηματοδοτώντας τους επίσημα και ανεπίσημα, στηρίζοντάς τους με όλα τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου, με διαφημιστικές και δημοσκοπικές εταιρείες και μια στρατιά από βολεμένους του συστήματος, που έχουν εμβολιαστεί με την ιδεολογία του προσωπικού οικονομικού κέρδους, αντί της υπέρτατης αξίας της ανθρώπινης ζωής.
Σοσιαλιστές και συντηρητικοί πολίτες, στην υπηρεσία των συντηρητικών και προοδευτικών κυβερνήσεων, και όλοι μαζί οδηγούν στην κρίση του συστήματος, την κρίση του καπιταλισμού. Κρίση της πολιτικής και των πολιτικών που οδηγεί και στην κρίση της κοινωνίας. Ξεκινώντας από την τελευταία, μιας και είμαστε και εμείς μέλη της ίδιας παγκόσμιας κοινωνίας, ας αναλογιστούμε τι πολιτικούς και τι κόμματα στηρίζουμε; Γιατί, τελικά, εμείς είμαστε τα θύματα κι οι άλλοι είναι οι θύτες.
Βήμα πρώτο, η αντίσταση.
Βήμα δεύτερο, ο αγώνας.
Βήμα τρίτο, η αλληλεγγύη των λαών όλου του κόσμου ενάντια σ’ αυτό που επέβαλαν οι χρηματοδότες της παγκόσμιας οικονομίας, οι αφανείς εντολείς μιας παγκόσμιας κρίσης αξιών, που ονομάζονται απλώς «χρηματιστές» ή «αγορές».
Αλλά ας το δούμε και λίγο στενότερα – Έλληνες γαρ.
Ελλάδα, χώρα της ιστορίας και του πολιτισμού. Ζήσαμε και εμείς συντηρητικές και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και πολιτικούς. Λένε πως έχουμε και καλό DNA. Ικανοί στο παιχνίδι να χρησιμοποιούν κάποιοι τα εργαλεία του συστήματος και να γεμίζουν τις ελβετικές τράπεζες με καταθέσεις -μαθαίνουμε γρήγορα τι είναι off shore εταιρείες.
Δεν μάθαμε, όμως, ποτέ ποιοι είναι αυτοί οι «εξυπνότεροι» από όλους εμάς Έλληνες, από όλους εμάς που μάθαμε να δουλεύουμε όλο και περισσότερο και να κερδίζουμε όλο και λιγότερο.
Τώρα, μας τρομοκρατούν πως θα χάσουμε κι αυτά τα λίγα, τη δουλειά μας, το σπίτι μας, αλλά και ως χώρα την εθνική μας κυριαρχία και την εθνική μας ακεραιότητα.
Μην τους πιστεύετε, αδέλφια! Απέτυχαν αυτοί και τα εργαλεία τους. Απέτυχαν και νικήθηκαν και θέλουν να κρυφτούν προσωρινά, στο φόβο μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουν οι συνειδήσεις μας και να πούμε «όχι πια» σε πουλημένες συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες, «όχι πια» στα παπαγαλάκια τους.
Αναζητήστε με ήρεμη σκέψη το «καινούργιο», που βοηθά στην ανατροπή μιας εξέλιξης που μας κούρασε και μας απογοήτευσε όλους. Και, πριν μας δώσουν έτοιμο το «καινούριο», ας δημιουργήσουμε μόνοι μας, με συμμετοχή και δράση με αντίσταση και αγώνα το «καινούριο», που θα έχει σαν υπέρτατη αξία τον άνθρωπο και την κοινωνία και όχι τα χρηματιστήρια και τα αποκαλούμενα εργαλεία τους. Φίλε, βγες στο δρόμο, βρες το δρόμο, ίσως συναντηθούμε.
*Ο Γεώργιος Ρόκος είναι πρώην βουλευτής του ΔΗΚΚΙ.
