Κείμενα-Επιμέλεια: Ερρίκος Φινάλης
Σήμερα πραγματοποιείται στο Βερολίνο η πρώτη μεγάλη φιλειρηνική διαδήλωση, στην οποία καλούν δεκάδες προσωπικότητες και συλλογικότητες. Προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα της Γερμανίας, αλλά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: θεωρούνται απόκληροι του συστήματος. Έχουν όμως σημαντική απήχηση σε μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το «Μανιφέστο για την Ειρήνη», μια έκκληση αντιπολεμικής κινητοποίησης που προωθείται από την Ζάρα Βάγκενκνεχτ, πρώην ηγετικό στέλεχος της γερμανικής Αριστεράς, τη δημοσιογράφο και φεμινίστρια Άλις Σβάρτσερ και τον στρατηγό ε.α. Έριχ Βαντ και άλλους, έχει συγκεντρώσει τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές πάνω από 610.000 υπογραφές*. Πριν καν πραγματοποιηθεί, η σημερινή διαδήλωση έχει ήδη τρομάξει το πιο φιλοπόλεμο τμήμα της γερμανικής πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, που έχει αποφασίσει να υπηρετήσει ενεργά. Φοβούνται ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια δυναμική που θα διαρρήξει την «εθνική συναίνεση» υπέρ αυτής της αυτοκτονικής για τη Γερμανία και την Ευρώπη γραμμής.
Εδώ δημοσιεύουμε τρία κείμενα χαρακτηριστικά των όλο και πιο τολμηρών διαφοροποιήσεων μιας σειράς Ευρωπαίων πολιτικών και διανοούμενων από τη βαριά πειθάρχηση που έχει επιβάλλει το μπλοκ του πολέμου, τρομοκρατώντας και διαβάλλοντας όσους τολμούν να μην δακρύζουν από συγκίνηση μπροστά στους… σύγχρονους σταυροφόρους. Η Ζάρα Βάγκενκνεχτ δημοσιεύει μια λιτή έκκληση υπέρ της σημερινής κινητοποίησης στο Βερολίνο. Ο Γάλλος φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν δείχνει ότι δεν έχει χάσει τη διανοητική τόλμη και την ανεξαρτησία γνώμης που πάντα τον χαρακτήριζαν, παρόλο που σήμερα μετρά 102 χρόνια ζωής! Ο Ιταλός πανεπιστημιακός Λουτσιάνο Κάνφορα συμπληρώνει την τριάδα μιλώντας για το διαχρονικό σχέδιο του ΝΑΤΟ να απαλλαγεί από τους στρατηγικούς αντιπάλους του. Τέλος, στη διπλανή σελίδα, ο ιστορικός ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς Όσκαρ Λαφοντέν ξεδιπλώνει την αντίθεσή του στην καταστροφική και επικίνδυνη υποταγή της Ευρώπης στις ΗΠΑ.
* «Το γερμανικό σύστημα χάνει τον ύπνο του» (φύλλο 625).
Ξεσηκωμός για την Ειρήνη
της Σάρα Βάγκενκνεχτ*
Η πρώτη προτεραιότητα πρέπει τώρα να είναι ο τερματισμός των θανάτων και των τρομερών δεινών στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό. Και σίγουρα δεν θα το πετύχουμε αυτό προμηθεύοντας όλο και περισσότερα όπλα στην Ουκρανία και επιτρέποντας να παρασυρθούμε όλο και περισσότερο σε αυτόν τον πόλεμο. Ακόμη και ο κορυφαίος στρατιωτικός αξιωματούχος των ΗΠΑ, ο Μαρκ Μίλεϊ, λέει ότι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να επιλυθεί στρατιωτικά, αλλά πρέπει να τερματιστεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Επομένως, δεν πρέπει να είναι στόχος της Δύσης να πυροδοτεί έναν μακρύ και άσκοπο πόλεμο φθοράς, που θα κοστίσει εκατοντάδες χιλιάδες επιπλέον ζωές. Και για εμάς, επίσης, η παράδοση όλο και βαρύτερων όπλων σημαίνει όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο να εμπλακούμε και εμείς σε αυτόν τον πόλεμο.
Τώρα προμηθεύουμε στην Ουκρανία βαρέα άρματα μάχης, και εξετάζεται το ενδεχόμενο να την εξοπλίσουμε σύντομα και με μαχητικά αεροσκάφη – πού θα οδηγήσει αυτό; Σκεφτόμαστε: Κάτι πρέπει να συμβεί! Χρειάζεται κοινωνική πίεση για διπλωματικές πρωτοβουλίες, διαπραγματεύσεις και ειρήνη. Χρειάζεται πίεση από τα κάτω ώστε να τερματιστεί ο πόλεμος και να σταματήσουν οι θάνατοι. Διαπραγμάτευση δεν σημαίνει συνθηκολόγηση. Διαπραγμάτευση σημαίνει συμβιβασμοί, και από τις δύο πλευρές. Κάθε μέρα που χάνεται κοστίζει έως και χίλιες επιπλέον ζωές – και μας φέρνει πιο κοντά σε έναν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επομένως: Ελάτε στην Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου στις 2 μ.μ., πάρτε μέρος στο μεγάλο συλλαλητήριο για την ειρήνη!
* Από το 2009 εκλέγεται διαρκώς μέλος της ομοσπονδιακής Βουλής. Διατέλεσε αντιπρόεδρος της Αριστεράς και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της. Έχει διαφοροποιηθεί ανοιχτά από τη γραμμή της σημερινής κομματικής ηγεσίας.
Ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο!
του Εντγκάρ Μορέν*
Η απειλή θανάτου για ολόκληρη την ανθρωπότητα έχει σήμερα ενισχυθεί με την εξέλιξη των πυρηνικών όπλων σε ένα όλο και πιο διασυνδεδεμένο, αλλά μη υποστηρικτικό πλανητικό πλαίσιο. Και είναι ακριβώς αυτή η ταυτόχρονη αύξηση της ισχύος και της αλληλεξάρτησης που καθιστά το παγκόσμιο πλαίσιο επικίνδυνα επιρρεπές στην πιθανότητα καταστροφής…
Υποφέρουμε από μια πολεμική προπαγάνδα που μας κάνει να μισούμε τη Ρωσία, να θαυμάζουμε άνευ όρων κάθε τι ουκρανικό και να αποκρύπτουμε κάθε προϋπάρχον πλαίσιο, όπως αυτό του αδιάκοπου πολέμου από το 2014 μεταξύ της Ουκρανίας και των ρωσόφωνων επαρχιών που επεδίωκαν να αποσχισθούν, καθώς και τον ρόλο των ΗΠΑ – τον οποίο θα πρέπει ούτως ή άλλως κάποτε να εξετάσουμε από ιστορική σκοπιά…
Στην πραγματικότητα, έχουμε πλέον εισέλθει σε μια πολύ κρίσιμη παγκόσμια συγκυρία. Επείγει να κατανοήσουμε ότι αυτός ο πόλεμος προκαλεί μια μεγάλη κρίση, η οποία επιδεινώνει και θα επιδεινώσει κι άλλο όλες τις άλλες τεράστιες κρίσεις που ήδη υφίσταται η ανθρωπότητα – όπως η οικολογική κρίση, η κρίση του πολιτισμού, η κρίση της σκέψης. Όσο περισσότερο απομακρύνεται η ειρήνη, τόσο πιο δύσκολη αλλά και πιο επείγουσα είναι η διασφάλισή της. Ας αποφύγουμε έναν παγκόσμιο πόλεμο: θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο!
* Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, με συνεισφορά σε ποικίλους επιστημονικούς τομείς, πρώην διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS).
Όχι, δεν έχουν ξεχάσει το τρομερό μάθημα…
του Λουτσιάνο Κάνφορα* 
Μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, το ΝΑΤΟ αποφάσισε να εξαφανίσει ό,τι είχε απομείνει. Έτσι, κύριος στόχος έγινε η Γιουγκοσλαβία, στην οποία προκάλεσαν πρώτα έναν εμφύλιο πόλεμο και στη συνέχεια, το 1999, εξαπέλυσαν εναντίον της έναν επιθετικό πόλεμο. Οι κυβερνήσεις γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Είχαν υποσχεθεί σε έναν «αφελή» άνθρωπο όπως ο Γκορμπατσόφ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα έφτανε στα σύνορα της Ρωσίας, και λίγο αργότερα έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Και τώρα, όπως είπε ο Πάπας Φραγκίσκος, το ΝΑΤΟ γαβγίζει στα σύνορα της Ρωσίας. Όχι, δεν έχουν ξεχάσει το τρομερό μάθημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: ακολουθούν ένα ακριβές σχέδιο…
Η πραγματικότητα είναι ότι αντιμετωπίζουμε μια σύγκρουση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων. Η Ρωσία δεν είναι πλέον σοβιετική, διοικείται από μια ελίτ ολιγαρχών και δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλισμό. Αλλά αυτό δεν απασχολεί τους μεγιστάνες της Δύσης. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι πιστεύουν πως η Ρωσία εξακολουθεί να έχει μια ανησυχητική στρατιωτική ισχύ, οπότε πρέπει να της «κόψεις τα νύχια», όπως έλεγαν παλιά. Προβάλλοντας προφανώς ευγενή επιχειρήματα περί ελευθερίας κ.λπ. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Η Κίνα είναι μια γιγαντιαία οικονομική δύναμη, αλλά δεν έχει τα όπλα που έχουν οι ΗΠΑ. Η Ρωσία τα έχει, αλλά δεν είναι πλέον οικονομική δύναμη. Πρέπει λοιπόν να χτυπήσεις πρώτα τη Ρωσία και να εξαλείψεις αυτό το οπλοστάσιο. Μετά θα έρθει η σειρά της Κίνας… Το να αποκαλείς «πουτινικούς» όσους επισημαίνουν αυτό το σχέδιο είναι μεγαλειωδώς ηλίθιο.
* Ιταλός φιλόλογος, ιστορικός και πανεπιστημιακός, εκδότης των «Τετραδίων Ιστορίας». Το 1999 είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής με το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών.
