Τρίτο «χτύπημα» που δίνει «σωσίβιο» στη στριμωγμένη κυβέρνηση.
Η έκρηξη της βόμβας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στον προθάλαμο του γραφείου του υπουργού Μ. Χρυσοχοΐδη, που προκάλεσε το θάνατο του υπασπιστή του, προστίθεται στα «χτυπήματα» που προκαλούν ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά για τον πραγματικό στόχο που έχουν, την πραγματική τους ταυτότητα, εφόσον τα αποτελέσματά τους είναι προφανή.
Είναι η τρίτη φορά μέσα σε σύντομο διάστημα που έχουμε πάλι νεκρό από «χτύπημα»: Η «ορφανή» βόμβα που σκότωσε το 11χρονο Αφγανό, η πυρπόληση της Μαρφίν με τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων και τώρα η βόμβα στο γραφείο του Μ. Χρυσοχοϊδη με έναν νεκρό. Αυτή η συχνότητα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Και στις τρεις περιπτώσεις η πλευρά που ευνοήθηκε ήταν αυτή που ήθελε περισσότερα έκτακτα μέτρα, περισσότερη αστυνόμευση, μεγαλύτερη περιστολή των λαϊκών αντιδράσεων. Και στις τρεις περιπτώσεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βγήκε από μια πολύ δύσκολη θέση, εκμεταλλευόμενη προπαγανδιστικά τα «πλήγματα» κατά της «δημοκρατίας» και της «ευνομούμενης πολιτείας». Μετά το θάνατο του μικρού Αφγανού εξαπολύθηκε μια από τις μεγαλύτερες αστυνομικές επιχειρήσεις – πρόβες με αποκλεισμό ολόκληρων γειτονιών, με συνεχή περιπολία νέων ομάδων της ΕΛΑΣ, έρευνες σε σπίτια και συλλήψεις με παραβίαση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας.
Μετά την πυρπόληση της Μαρφίν, η κυβέρνηση και όλος ο πολιτικός κόσμος πήραν βαθιά ανάσα. Κυριολεκτικά «πιάστηκαν σαν τον πνιγμένο από τα μαλλιά» από τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων για να ξεφύγουν από τη δύσκολη θέση και κατακραυγή που είχαν βρεθεί με τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 5/5. Τώρα, λίγες μέρες πριν τη γενική απεργία της 29ης Ιουνίου, σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ τραντάζεται από τις πιέσεις που δέχονται βουλευτές, συνδικαλιστές, η βάση του κόμματος από τη λαϊκή οργή για το ασφαλιστικό – εργασιακό νομοσχέδιο έκτρωμα που ψηφίζεται αυτό το διάστημα, έρχεται μια εντυπωσιακή και απρόβλεπτη βομβιστική ενέργεια να δώσει και πάλι την πρωτοβουλία στον στριμωγμένο αντίπαλο του λαϊκού κινήματος. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πλευρά εξίσου σημαντική: Η επίθεση αυτή έρχεται σε μια στιγμή που από πολλούς κύκλους του αστικού κόσμου έχει τεθεί μετ’ επιτάσεως το ζήτημα της δραστικής περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των απεργιών, των διαδηλώσεων, των κινητοποιήσεων. Τα όσα έγιναν και γίνονται στο λιμάνι του Πειραιά και στην Κόρινθο, η συστηματική επίθεση κυβέρνησης, Αλαφούζου και κομμάτων όπως το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και φυσικά το ΛΑΟΣ ενάντια στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν αφορούν αποκλειστικά το χώρο αυτό αλλά ολόκληρο το λαό, τη δυνατότητα απεργίας και αντίστασης, τις κινητοποιήσεις και την οργάνωσή τους ενάντια στα μέτρα που επιβάλλει το Μνημόνιο.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι θα δυναμώσουν οι φωνές –και όχι μόνο οι φωνές- που θα απαιτήσουν «νόμο και τάξη», δηλαδή μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη καταστολή του λαού και των αγώνων του. Στο στόχαστρο μέσω της επίθεσης στο ΠΑΜΕ όλη η Αριστερά και στο βάθος τα κινήματα αντίστασης, αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος, οι αποφασιστικοί αγώνες. Μέσα στην κρίση τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα δημοκρατίας. Από πολλές και ουσιαστικές πλευρές, όπως της λαϊκής κυριαρχίας, της συμμετοχής των πολιτών, των δημοκρατικών δικαιωμάτων κ.λπ. Όταν όμως η κοινωνική συναίνεση τινάζεται στον αέρα από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, τότε μόνο η καταστολή και η αστυνόμευση μπορούν να φέρουν αποτελέσματα για την απρόσκοπτη εφαρμογή της.
Τέτοιες ενέργειες όπως η βόμβα στο υπουργείο (όποιοι κι αν είναι οι δράστες) γίνονται αφορμή για να παρθούν σκληρά μέτρα στην κατεύθυνση μιας «δημοκρατίας» μέσα στην κρίση του συστήματος, μέσα στην κρίση της Ε.Ε. (να μην ξεχνάμε τις ευρωενωσιακές νομοθεσίες για την αστυνόμευση και καταστολή, τους φακέλους, τις παρακολουθήσεις ακόμα και όλων των στελεχών του αριστερού κόμματος Die Linke στη Γερμανία, τις προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας κ.λπ.).
Παράλληλα φέρνει σε αμηχανία και πλήττει το φρόνημα του μαζικού λαϊκού ριζοσπαστισμού που βλέπει τις πολιτικές εξελίξεις να πολώνονται γύρω από ένα παιχνίδι ανάμεσα στην αστυνομοκρατία και την πολιτική τρομοκρατία έστω και εάν αυτή είναι αυθεντική, δηλαδή, δεν είναι μπλεγμένη στα δίκτυα οργανωμένης προβοκάτσιας και μυστικών υπηρεσιών.
Μ.Σ.
Είναι η τρίτη φορά μέσα σε σύντομο διάστημα που έχουμε πάλι νεκρό από «χτύπημα»: Η «ορφανή» βόμβα που σκότωσε το 11χρονο Αφγανό, η πυρπόληση της Μαρφίν με τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων και τώρα η βόμβα στο γραφείο του Μ. Χρυσοχοϊδη με έναν νεκρό. Αυτή η συχνότητα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Και στις τρεις περιπτώσεις η πλευρά που ευνοήθηκε ήταν αυτή που ήθελε περισσότερα έκτακτα μέτρα, περισσότερη αστυνόμευση, μεγαλύτερη περιστολή των λαϊκών αντιδράσεων. Και στις τρεις περιπτώσεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βγήκε από μια πολύ δύσκολη θέση, εκμεταλλευόμενη προπαγανδιστικά τα «πλήγματα» κατά της «δημοκρατίας» και της «ευνομούμενης πολιτείας». Μετά το θάνατο του μικρού Αφγανού εξαπολύθηκε μια από τις μεγαλύτερες αστυνομικές επιχειρήσεις – πρόβες με αποκλεισμό ολόκληρων γειτονιών, με συνεχή περιπολία νέων ομάδων της ΕΛΑΣ, έρευνες σε σπίτια και συλλήψεις με παραβίαση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας.
Μετά την πυρπόληση της Μαρφίν, η κυβέρνηση και όλος ο πολιτικός κόσμος πήραν βαθιά ανάσα. Κυριολεκτικά «πιάστηκαν σαν τον πνιγμένο από τα μαλλιά» από τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων για να ξεφύγουν από τη δύσκολη θέση και κατακραυγή που είχαν βρεθεί με τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 5/5. Τώρα, λίγες μέρες πριν τη γενική απεργία της 29ης Ιουνίου, σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ τραντάζεται από τις πιέσεις που δέχονται βουλευτές, συνδικαλιστές, η βάση του κόμματος από τη λαϊκή οργή για το ασφαλιστικό – εργασιακό νομοσχέδιο έκτρωμα που ψηφίζεται αυτό το διάστημα, έρχεται μια εντυπωσιακή και απρόβλεπτη βομβιστική ενέργεια να δώσει και πάλι την πρωτοβουλία στον στριμωγμένο αντίπαλο του λαϊκού κινήματος. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πλευρά εξίσου σημαντική: Η επίθεση αυτή έρχεται σε μια στιγμή που από πολλούς κύκλους του αστικού κόσμου έχει τεθεί μετ’ επιτάσεως το ζήτημα της δραστικής περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των απεργιών, των διαδηλώσεων, των κινητοποιήσεων. Τα όσα έγιναν και γίνονται στο λιμάνι του Πειραιά και στην Κόρινθο, η συστηματική επίθεση κυβέρνησης, Αλαφούζου και κομμάτων όπως το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και φυσικά το ΛΑΟΣ ενάντια στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν αφορούν αποκλειστικά το χώρο αυτό αλλά ολόκληρο το λαό, τη δυνατότητα απεργίας και αντίστασης, τις κινητοποιήσεις και την οργάνωσή τους ενάντια στα μέτρα που επιβάλλει το Μνημόνιο.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι θα δυναμώσουν οι φωνές –και όχι μόνο οι φωνές- που θα απαιτήσουν «νόμο και τάξη», δηλαδή μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη καταστολή του λαού και των αγώνων του. Στο στόχαστρο μέσω της επίθεσης στο ΠΑΜΕ όλη η Αριστερά και στο βάθος τα κινήματα αντίστασης, αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος, οι αποφασιστικοί αγώνες. Μέσα στην κρίση τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα δημοκρατίας. Από πολλές και ουσιαστικές πλευρές, όπως της λαϊκής κυριαρχίας, της συμμετοχής των πολιτών, των δημοκρατικών δικαιωμάτων κ.λπ. Όταν όμως η κοινωνική συναίνεση τινάζεται στον αέρα από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, τότε μόνο η καταστολή και η αστυνόμευση μπορούν να φέρουν αποτελέσματα για την απρόσκοπτη εφαρμογή της.
Τέτοιες ενέργειες όπως η βόμβα στο υπουργείο (όποιοι κι αν είναι οι δράστες) γίνονται αφορμή για να παρθούν σκληρά μέτρα στην κατεύθυνση μιας «δημοκρατίας» μέσα στην κρίση του συστήματος, μέσα στην κρίση της Ε.Ε. (να μην ξεχνάμε τις ευρωενωσιακές νομοθεσίες για την αστυνόμευση και καταστολή, τους φακέλους, τις παρακολουθήσεις ακόμα και όλων των στελεχών του αριστερού κόμματος Die Linke στη Γερμανία, τις προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας κ.λπ.).
Παράλληλα φέρνει σε αμηχανία και πλήττει το φρόνημα του μαζικού λαϊκού ριζοσπαστισμού που βλέπει τις πολιτικές εξελίξεις να πολώνονται γύρω από ένα παιχνίδι ανάμεσα στην αστυνομοκρατία και την πολιτική τρομοκρατία έστω και εάν αυτή είναι αυθεντική, δηλαδή, δεν είναι μπλεγμένη στα δίκτυα οργανωμένης προβοκάτσιας και μυστικών υπηρεσιών.
Μ.Σ.
Σχόλια
