Η επίθεση ενός ισλαμιστή εναντίον τυχαίων ανθρώπων σε ένα δρόμο στο Λονδίνο, το Παρίσι ή το Βερολίνο, γίνεται αυτομάτως πρώτο θέμα σε όλα τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών στην Ευρώπη, με ζωντανές καλύψεις, ειδικούς αναλυτές και εικόνες που ενισχύουν την ανησυχία και τον εντυπωσιασμό. Η ισλαμοφοβία και ισλαμοτρομοκρατία έχει προνομιούχα θέση στην ατζέντα των ευρωπαϊκών συστημάτων εξουσίας, πολιτικών, οικονομικών και δημοσιογραφικών που διαπλέκονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Η συντήρηση, αναπαραγωγή και επικαιροποίησή τους είναι απαραίτητη για τη συνέχιση και δικαιολόγηση των βομβαρδισμών και διαμελισμών κοινωνιών, χωρών και πολιτισμών στη Μέση Ανατολή και την Αφρική από τις δυτικές μητροπόλεις και το ΝΑΤΟ. Η διαχείριση της «κοινής γνώμης» και η απόσπαση -με το ψέμα, την παραπλάνηση και τη μονομέρεια- της συναίνεσης ή ανοχής του κοινωνικού σώματος για τα επιτελούμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι συστατικό στοιχείο των πολεμικών επιχειρήσεων.
Με αυτό ως δεδομένο, οι επιθέσεις χιλιάδων, προσοχή: ΧΙΛΙΑΔΩΝ!, υπηκόων, λευκών ή εγχρώμων, του Ηνωμένου Βασιλείου εναντίον άλλων, επίσης ΧΙΛΙΑΔΩΝ ανύποπτων πολιτών (επίσης του Ηνωμένου Βασιλείου), δεν αποτελούν πρώτη είδηση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ούτε καλύπτονται ζωντανά, δεν κινητοποιούν την αστυνομία και το στρατό, δεν αναστέλλουν την ισχύ των πολιτικών δικαιωμάτων, ούτε ερεθίζουν την ευαισθησία των προυχόντων στην Ευρώπη για να εκδώσουν ανακοινώσεις βδελυγμίας για τους θύτες και αλληλεγγύης για τα θύματα.
Και τι είδους επιθέσεις; Με ΜΑΧΑΙΡΙΑ και με ΟΞΕΑ! Με τη μορφή επιδημίας, που οι ειδήμονες δεν μπορούν να ερμηνεύσουν ούτε με τα πολιτικά κριτήρια που συνήθως δαιμονοποιούν τους ξένους που θεωρούνται εχθροί του δυτικού πολιτισμού, ούτε με τα αναλυτικά εργαλεία που χρησιμοποιούν στη βιομηχανία της ψυχικής υγείας.
Δεν πρόκειται, λοιπόν, για το Μπάνγκλα Ντες, την Ινδία, το Πακιστάν ή το Μεξικό, αλλά για την Αγγλία!
Οξέα
Κατά την τελευταία δεκαετία είναι σε έξαρση και με ανοδική πορεία ένα φαινόμενο μοναδικό για χώρα που ανήκει στη μητροπολιτική ελίτ του δυτικού κόσμου. Και, μάλιστα, ένα φαινόμενο με διπλή «κόψη»: καθημερινές επιθέσεις σε δημόσιους χώρους εναντίον διερχομένων πολιτών με μαχαίρια και παραμορφωτικά οξέα!
Από τον Γενάρη 2016 μέχρι τον Μάη 2018, πραγματοποιήθηκαν στην Αγγλία και την Ουαλία, 2.006 επιθέσεις με οξέα κυρίως στα πρόσωπα των θυμάτων, παραμορφώνοντας και τυφλώνοντας, χωρίς να λείπουν οι βαρύτατες περιπτώσεις που το θύμα οδηγήθηκε στο θάνατο βασανιστικά. Ο αριθμός αυτός δεν καλύπτει όλα τα σχετικά εγκλήματα επειδή σε πολλές περιπτώσεις δεν καταγγέλλονται από φόβο ή άλλους λόγους.
Το Λονδίνο διατηρεί τη μερίδα του λέοντος σε επιθέσεις. Από 200 επιθέσεις με βιτριόλι το 2014 έφτασαν τις 465 το 2017! Κατά την περίοδο 2011-2016, 1.464 άτομα υπέστησαν επιθέσεις με βιτριόλι στη βρετανική πρωτεύουσα! Σε σταθμούς του μετρό, μέσα σε λεωφορεία και σουπερμάρκετ, σε σχολεία, ακόμα και σε παιδικές χαρές! Από ηλικιωμένους μέχρι παιδιά τριών ετών… Συχνά οι θύτες επιτίθενται σε ανθρώπους την ώρα που κάνουν τζόγκιν και ποδήλατο ή στέκονται σε ένα φανάρι με τη μοτοσικλέτα ή το αυτοκίνητό τους, ανύποπτοι! Ένας Άρθουρ Κόλινς έλουσε με οξύ και τραυμάτισε σοβαρά 14 άτομα που χόρευαν σε ένα κλαμπ στο Ανατολικό Λονδίνο. Απογοητευμένοι εραστές, πιστωτές που δεν εισπράττουν τα οφειλόμενα, ρατσιστές, συμμορίτες, έμποροι ναρκωτικών, φανατικοί θρησκόληπτοι, τσαντισμένοι σύζυγοι, τσαντάκηδες, χαβαλετζήδες, χουλιγκάνοι, παρανοϊκοί, κλεφτρόνια, σεξουαλικά στερημένοι και βιαστές, απογοητευμένοι και βαριεστημένοι, χωρίς αξίες και ιδανικά, κυρίως νέοι, παίρνουν ένα μπουκαλάκι βιτριόλι κι όποιον πάρει ο χάρος! Τα θύματα, σε ποσοστό 80% είναι άντρες. Για ένα χρέος, για μία παρεξήγηση ή για ένα τσιγάρο… Στο 63% των περιπτώσεων, το βιτριόλι συνοδεύεται και από – συνήθως- ληστεία ή βιασμό.
Αλλά αυτή είναι η μία «όψη» του φαινομένου. Η άλλη είναι τα μαχαιρώματα. Απείρως περισσότερα και πιο θανατηφόρα.
Στιλέτα
Το 2018 καταγράφτηκαν 39.818 περιστατικά που έχουν σχέση με κατοχή ή/και χρήση μαχαιριών. Στην Αγγλία και την Ουαλία, οι δολοφονίες με μαχαίρι αυξήθηκαν σε 285 το 2018 από 186 το 2015. Το 75% των περιστατικών είτε δεν εξιχνιάζονται είτε δεν φτάνουν στη δικαιοσύνη από άρνηση των θυμάτων. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός, κατά τους ειδικούς, ότι από το 2010, με κυβερνήσεις των Συντηρητικών, εξ αιτίας του περιορισμού των δημοσίων δαπανών, η αστυνομική δύναμη μειώθηκε κατά 20.000 άτομα. Το 2018 ήταν η χειρότερη χρονιά του Λονδίνου σε δολοφονίες ανεξάρτητα από τον τρόπο που αυτές πραγματοποιήθηκαν.
Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από τα υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης του Ηνωμένου Βασιλείου και δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες Guardian, Independent, Sun και στον ιστότοπο του BBC.
Μαραζωμένες κοινωνίες
Επί τρία χρόνια, οι πολιτικοί στη Βουλή και στα κανάλια συζητούν για το Brexit. Τα μεγάλα συμφέροντα, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές, οι έμποροι και οι μεγαλογαιοκτήμονες, οι εφοπλιστές και οι πολυεθνικές δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στους πολιτικούς και τα τραστ δεν σέβονται τη λαϊκή βούληση. Συζητήσεις επί συζητήσεων, αλλά ούτε λέξη για τις ζωές των απλών ανθρώπων. Η Μαίη κι ο Γιούνκερ, ο γνωστός μας Γιούνκερ, και όλοι οι γραφειοκράτες είναι ανίκανοι να συμβιβάσουν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα ανάμεσα στις ελίτ. Και καμία αναφορά δεν γίνεται για τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών στις συνοικίες του Λονδίνου και των άλλων πόλεων της Βρετανίας. Που η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, οι περικοπές, η λιτότητα, οι φόροι, τα υψηλά ενοίκια, οι εύθραυστες θέσεις εργασίας, η μερική απασχόληση, οι χαμηλοί μισθοί και οι στάσιμες συντάξεις, αλλά και η μεγάλη απογοήτευση από τους πολιτικούς εκπροσώπους, προκαλούν τεράστιες διαταραχές στο κοινωνικό σώμα, διαλύουν όλους τους κοινωνικούς ιστούς, με αποτέλεσμα πάρα πολλοί να κλείνονται στα σπίτια τους, να κολλάνε στην τηλεόραση ή το ίντερνετ, να παίρνουν ηρεμιστικά ή να καταναλώνουν πολύ αλκοόλ, και τα παιδιά τους να γυρνούν στους δρόμους με ένα μπουκαλάκι βιτριόλι ή ένα στιλέτο για να εκτονώσουν το θυμό από την άχαρη ζωή τους. Μπορεί όλα ετούτα να ακούγονται υπερβολικά, αλλά κάθε απόπειρα να δώσει κανείς ωραιοποιημένες εξηγήσεις στα φαινόμενα αυτά καταλήγουν σε καρικατούρες. Εξάλλου, η επιλογή των περισσότερων για έξοδο από την Ευρώπη στο δημοψήφισμα του 2016, δεν δείχνει αυτό το αδιέξοδο; Εάν η ερώτηση στο δημοψήφισμα ήταν πιο σαφής και περιλάμβανε τη φράση «είστε ευχαριστημένοι από τη ζωή σας όπως την διαμορφώνουν οι πολιτικοί που εσείς εκλέγετε;», το ΟΧΙ θα ήταν πολύ πάνω από το 52% του Brexit!
Επειδή, λοιπόν, οι πολιτικοί ποτέ δεν θα έθεταν ένα τέτοιο ερώτημα στους πολίτες τους οποίους συνεχώς εξαπατούν, έβαλαν παραπλανητικά το ερώτημα «μέσα ή έξω από την Ευρώπη». Ενώ το πρόβλημα είναι η υπέρ των ολίγων κατανομή του παραγόμενου πλούτου, οι τρομακτικές ανισότητες που συνεχώς διογκώνονται και η λεηλασία των ψυχών των ανθρώπων.
Αυτήν, όμως, την πραγματικότητα δεν θα την αναδείξουν ούτε οι πολιτικοί, ούτε το BBC, ούτε οι εφημερίδες που είναι ιδιοκτησία των ολιγαρχών. Και ο μοναχικός ισλαμιστής που βγαίνει στο δρόμο για να εκδικηθεί για την καταστροφή της πατρίδας του ή το ξεκλήρισμα της οικογένειάς του από τις έξυπνες βόμβες, εξυπηρετεί άθελά του το σύστημα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Οι δεκάδες χιλιάδες μαχαιροβγάλτες και βιτριολιτζήδες, παιδιά αυτής της ασφυκτιούσας κοινωνίας, δεν θα έχουν ζωντανή κάλυψη στην τηλεόραση, γιατί αυτό δεν εξυπηρετεί τους στόχους της ολιγαρχίας. Έτσι κι αλλιώς, οι ελίτ δεν ζουν στις γειτονιές, δεν ταξιδεύουν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, έχουν δικά τους μέρη για να αθλούνται και να διασκεδάζουν, έχουν σεκιούριτι στις επιχειρήσεις τους και δεν κινδυνεύουν από μαχαίρι ή βιτριόλι. Γι’ αυτό, οι 20.000 που πιάστηκαν πέρσι στη Βρετανία με μαχαίρια, οι 4.500 ανήλικοι, δεν αποτελούν αξιοποιήσιμη είδηση. Ακόμα κι όταν οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι ελίτ κερδίζουν. Εξάλλου, υπάρχουν πάντα οι πλούσιες βιτρίνες της καλά φυλασσόμενης Oxford Street και το πελώριο Βρετανικό Μουσείο, καμάρι της αποικιοκρατίας με τα λάφυρα από τις ανά τον κόσμο γενοκτονίες και αρπαγές, για να φεύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις από το Λονδίνο οι κάθε λογής γιαπωνέζοι τουρίστες που ούτε ενδιαφέρονται ούτε θα μάθουν ποτέ αν ζουν καλά οι πίσω από τη βιτρίνα υπήκοοι του Ηνωμένου Βασιλείου…
