Ο Βαρουφάκης, η Ζωή και οι «ευρωκαθωσπρέπει» υπουργοί
Του Δημήτρη Σκαρπαλέζου
Μετά το σεισμό του «όχι» ζήσαμε το γερμανικό πραξικόπημα που με τον τραπεζικό εκβιασμό και την πρόφαση του χρέους επέβαλε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ένα παράλογο και δυσβάσταχτο μνημόνιο.
Τα κέρδη της διαπραγμάτευσης, σε σύγκριση με τις εφιαλτικές απαιτήσεις του μερκελικού ιερατείου, είναι υπαρκτά αλλά καχεκτικά μπροστά στις απαιτήσεις του «όχι» του λαού.
Με δυο λόγια, η κυβέρνηση και η χώρα υπέστη βιασμό, στον οποίο υπέκυψε με το μαχαίρι στον λαιμό, δίχως όμως να παραδοθεί τελείως και δίχως να έχει χαθεί ακόμα κάθε παρακαταθήκη εμπιστοσύνης από το λαό.
Πολλοί στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν προδομένοι και πιστεύουν ότι η συμφωνία είναι μοιραίο λάθος, αλλά ας υποθέσουμε προς στιγμή ότι ήταν αναπόφευκτη με το δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων.
Βέβαια, σε έναν βιασμό η ντροπή και ηθική καταδίκη πάει στον βιαστή, υπό την προϋπόθεση όμως το θύμα να εκφράζει τον θυμό του, τη διαμαρτυρία του, την αγανάκτησή του. Διαφορετικά ο βιασμός παρουσιάζεται σαν εθελούσια παράδοση.
Αυτόν τον πολύτιμο ρόλο, τόσο χρήσιμο για μελλοντικές διαπραγματεύσεις και συγκρούσεις, παίζουν κατά κάποιον τρόπο οι «αντάρτες», ο Βαρουφάκης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Οι πιο «ευρωκαθωσπρέπει» υπουργοί της κυβέρνησης ζητούν την κεφαλή επί πίνακι των παραπάνω ατίθασων και απείθαρχων αριστερών (άλλοτε, όμως, πολλοί από αυτούς καταδίκαζαν τη σταλινική πειθαρχία του ΚΚΕ).
Αν το πετύχουν, όμως, παραδίνουν στον εχθρό σαν σε μια σύγχρονη Βάρκιζα, μια σειρά από όπλα αντίστασης.
Η προετοιμασία για plan B από την ομάδα Λαπαβίτσα και συντρόφων του είναι πολύτιμο όπλο σε περίπτωση καινούργιων εκβιασμών. Οι προτάσεις «μετριοπαθούς» υπονόμευσης της ευρωπαϊκής χρεοκρατίας που αποτελεί η πρόταση Βαρουφάκη για το ευρωπαϊκό χρέος και η πρόταση για απάντηση με διπλό νόμισμα, σαν απάντηση στους επερχόμενους εκβιασμούς, είναι όπλο που πρέπει να σωθεί πάση θυσία, έστω και αν ενοχλεί τους επικυρίαρχους. Τέλος, η σχολαστικότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο έμμεσο πραξικόπημα και οι ωρολογιακές βόμβες που αποτελούν οι επιτροπές χρέους, αναγκαστικού δανείου και γερμανικών αποζημιώσεων κ.λπ. είναι επίσης απαραίτητα όπλα σε ενδεχόμενο δεύτερο γύρο. Όλες αυτές οι κινήσεις των «ατίθασων» ενοχλούν τους οπαδούς του αριστερού ΤΙΝΑ (Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση).
Αν η τελική συμφωνία περάσει από τη Βουλή, παρά την άρνηση μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και με Ποταμίσιους ή ΠΑΣΟΚικούς ψήφους, θα αναδεικνύεται περισσότερο η φύση της σαν προϊόν βιασμού.
Αν, τελικά, λόγω μικροκομματικών σχεδιασμών για όψιμη παρθενία οι μνημονιακοί δεν ψηφίσουν και δεν περάσει, θα είναι ευκαιρία για δημοκρατική νομιμοποίηση σε νέες διαπραγματεύσεις με το μήνυμα του πόσο αφόρητο είναι το νέο μνημόνιο. (Τα περί χασίματος σε αυτήν την περίπτωση της «δεδηλωμένης» είναι φλυαρίες στηριζόμενες σε άγνοια του Συντάγματος). Οι ελαφρόμυαλες κατηγορίες για σύμπραξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου με τη Χρυσή Αυγή θα έχουν ως αποτέλεσμα να χαρίσουν ένα κομμάτι του «όχι» στην Χρυσή Αυγή και θα είναι μια καινούργια βοήθεια των «ευρωκαθωσπρέπει» στο δυνάμωμα της Άκρας Δεξιάς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Ο πλουραλισμός σε μια πολύπλευρη μάχη δεν είναι βάρος, αλλά είναι όπλο που επιτρέπει αλλαγές στρατηγικής και αντεπιθέσεις εκεί που οι αντίπαλοι δεν το περιμένουν.
Η αντίσταση στη νέα τυραννία προϋποθέτει ανεκτικότητα, συντροφικότητα και κατανόηση στην αγανάκτηση, ακόμα και όταν δεν είναι στο στενό πλαίσιο της «κομματικής γραμμής» (εκτός βέβαια αν δεν μας νοιάζει η συνέχιση της αντίστασης).
