Σε προηγούμενο φύλλο του Δρόμου υπενθυμιζόταν ότι το «τζιχαντιστικό τόξο» φτάνει πολύ μακρύτερα από τη Μέση Ανατολή, έως την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες, όπου δρουν οργανώσεις που σχετίζονται είτε με το Ισλαμικό Κράτος είτε με την Αλ Κάιντα και χρηματοδοτούνται από αντιδραστικά σουνιτικά καθεστώτα και «ιδρύματα». Η προχθεσινή αιματηρή τρομοκρατική επίθεση στην Τζακάρτα, πρωτεύουσα της Ινδονησίας (που είναι η πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο), ήρθε να επιβεβαιώσει τους φόβους για διαρκή γεωγραφική επέκταση της δράσης των Τζιχαντιστών. Εξάλλου πολλοί υπήκοοι ασιατικών κρατών «στελεχώνουν» τις τζιχαντιστικές ομάδες που δρουν στη Συρία και αλλού, και αρκετοί από αυτούς επιστρέφουν εμπειροπόλεμοι και έτοιμοι για «δράση» στις χώρες καταγωγής τους.
Όπως συμβαίνει και στη Μέση Ανατολή ή στο Πακιστάν, μια σειρά παράγοντες συντείνουν στην ενδυνάμωση αυτών των οργανώσεων: από την περιθωριοποίηση και την απελπισία μεγάλων τμημάτων της νεολαίας που απορρίπτεται και βρίσκει «διέξοδο» στην Τζιχάντ, ώς τις παλιές υπόγειες διασυνδέσεις του ακραίου σουνιτισμού με κρατικές και παρακρατικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα στην Ινδονησία ήταν βαθιές οι σχέσεις αυτού του ρεύματος, που τώρα «αυτονομείται», με το στρατιωτικό κατεστημένο που υλοποίησε πριν 50 χρόνια το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα εναντίον του προοδευτικού προέδρου Σουχάρτο. Τότε οι ισλαμιστές πρωτοστάτησαν ως «συνεργάτες» του στρατού και της CIA στη γενοκτονία των κομμουνιστών, και «πιστώνονται» μεγάλο μέρος των άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που σφαγιάστηκαν ως «ανατρεπτικοί»…
Σήμερα η ιστορική συνέχεια αυτών των ομάδων, τροφοδοτούμενη διαρκώς από νέα μέλη, στρέφεται εναντίον και του ινδονησιακού καθεστώτος. Η προχθεσινή επίθεση, που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της ινδονησιακής πρωτεύουσας και στόχευε «σύμβολα του εχθρού» (από ένα αστυνομικό τμήμα που καταστράφηκε ολοσχερώς έως ένα καφέ Στάρμπακς και, ίσως, και γειτονικά κτίρια της κυβέρνησης και του ΟΗΕ), αποτελεί μια ακόμη ένδειξη της απειλητικής δραστηριοποίησης αυτών των τζιχαντιστικών ομάδων πολύ πέρα από τα όρια της Μέσης Ανατολής. Και απόδειξη ότι δεν αντιμετωπίζονται με την «κλασική» αντιτρομοκρατική πανοπλία, η οποία είναι αναποτελεσματική απέναντι σε αποφασισμένους τρομοκράτες, αλλά αποτελεσματικότατη για την καταστολή του λαϊκού κινήματος και στην Ινδονησία.
