«Τρία μαύρα χρόνια. Από τις μούντζες και τα “εθνίκια” της Πλατείας Συντάγματος το καλοκαίρι του 2011 στο “σκάσε ρε” και τις ασχήμιες χθες μέσα στη Βουλή». Πρόκειται για τον υπότιτλο στο πρωτοσέλιδο των χτεσινών Νέων. Στο εσωτερικό της εφημερίδας, η θέση αναλύεται περισσότερο. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο (Μ. Τσιντσίνη), οι πλατείες δεν ήταν εκδήλωση κάποιας «αφύπνισης του δημοκρατικού λαού», όπως κακώς ερμηνεύτηκε, αλλά αντιθέτως οδήγησαν στην «απενοχοποίηση του αντικοινοβουλευτισμού», με συνέπεια τη ρητορική των αγανακτισμένων να κεφαλαιοποιήσει η Χρυσή Αυγή με τη γνωστή συνέχεια.
Από τα τέσσερα χρόνια του Μνημονίου, λοιπόν, μαύρα ήταν τα τρία… Τον πρώτο (λευκό) χρόνο, μάλλον τα πράγματα πήγαιναν περίφημα. Απλά η χώρα μπήκε σε ένα ειδικό καθεστώς, η τρόικα εγκαταστάθηκε στα υπουργεία και ο κοινοβουλευτισμός λειτουργούσε ικανοποιητικά, κυρίως πρωτοκολλώντας τις αποφάσεις της. Τα μνημόνια ανέλαβαν να φτωχοποιήσουν την κοινωνία, να εκτοξεύσουν την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, να βάλουν τη χώρα σε ένα κύκλο ύφεσης που παγκοσμίως συγκρίνεται μόνο με αντίστοιχους κατεχόμενων χωρών.
Κι ύστερα ήρθαν οι πλατείες… Όχι, λοιπόν, δεν επρόκειτο για αφύπνιση του δημοκρατικού λαού. Αυτό που δεν διευκρινίζεται είναι αν το λάθος έγκειται στο κατά πόσο ο «λαός των πλατειών» ήταν δημοκρατικός ή στο κατά πόσο αφυπνίστηκε. Ή μήπως επρόκειτο για δημοκρατικό λαό που αφυπνίστηκε, δυστυχώς, αντιδημοκρατικά; Ή μήπως, σε μια πιο περίπλοκη εκδοχή, η αφύπνιση τον οδήγησε σε αντιδημοκρατικά μονοπάτια ενώ κοιμώμενος θα εκπλήρωνε καλύτερα τις υποχρεώσεις του προς τη Δημοκρατία; Ερωτήματα που περιμένουν απάντηση…
Δεν είναι, πάντως, η πρώτη φορά που διατυπώνονται αυτές οι θεωρίες που συνδέουν την αφύπνιση των πλατειών με την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής. Ειδικά το συγκεκριμένο συγκρότημα Τύπου έχει πρωταγωνιστήσει σε αυτές, όπως άλλωστε και ο πολιτικός του συνέταιρος, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και το σχετιζόμενο με αυτό πολιτικό, αλλά και ακαδημαϊκό, προσωπικό.
Οι στόχοι προφανείς. Ο πρώτος, να αποδειχθεί ότι για την άνοδο του φασισμού δεν ευθύνονται οι πολιτικές που ασκήθηκαν στη χώρα και το καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε το 2010. Ο δεύτερος, να νουθετηθεί ο «δημοκρατικός λαός»: Οι ξεσηκωμοί, οι πλατείες, οι αναταραχές είναι επικίνδυνα πράγματα που οδηγούν στα αντίθετα φαινόμενα, να τα αποφεύγετε. Ο τρίτος αφορά την Αριστερά: Μακριά από το ριζοσπαστισμό των πλατειών, ο αντισυστημισμός οδηγεί στην αγκαλιά του φασισμού. Η θέση της είναι δίπλα στις όμορες υπεύθυνες δυνάμεις.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ήρθε η ανακοίνωση της Κομισιόν που διαμαρτύρεται εντόνως γιατί παραιτήθηκε ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Χ. Θεοχάρης και προχωρά σε οδηγίες για το πώς πρέπει να επιλεχθεί ο νέος γραμματέας. Ναι, ζούμε σε αυτή τη χώρα όπου η αντικατάσταση ενός «δημόσιου λειτουργού» επιφέρει διεθνείς συστάσεις, για να το πούμε μαλακά… Αυτή τη χώρα, μόνο η αναζωπύρωση του αυθεντικού μηνύματος των πλατειών, μόνο η αφύπνιση του δημοκρατικού λαού, μπορεί να την οδηγήσει σε πραγματική διέξοδο.
