Η απαγκίστρωση από την… επαναδιαπραγμάτευση και το salto mortale. Του Δημήτρη Υφαντή
Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια «εντυπωσιακή» εκκίνηση κυβερνητικού σχήματος, ίσως και στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά. Τα φαινόμενα δεν απατούν. Η τρικομματική συγκυβέρνηση συγκεντρώνει αποδοχή που μετά βίας ξεπερνά το άθροισμα των εκλογικών ποσοστών των συνεταίρων της, την ενεργητική του αντίθεση εκφράζει το 36%, ενώ 48% των πολιτών εκτιμούν ότι θα οδηγηθούμε άμεσα σε εκλογές… Για να γίνουν αντιληπτές οι τάξεις μεγέθους ακόμη και η κυβέρνηση Παπαδήμου απολάμβανε την εμπιστοσύνη του 75%, ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά περιορίζεται στο 57%! Είναι πρωτοφανή δεδομένα για το πολιτικό τοπίο άμεσα μετεκλογικά. Και η βασική αρχή της «επαναδιαπραγμάτευσης», που όπως γίνεται αντιληπτό στην απροσδιοριστία της θα μπορούσε να συγκεντρώνει -κι αυτό είχε αποτυπωθεί στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις- ευρύτατη στήριξη, έχει επίσης ήδη συρρικνωθεί σε μία μετέωρη ισοδυναμία με την επιλογή της ακύρωσης του Μνημονίου, σε ποσοστά 48% αντιστοίχως (έρευνα της Metron Analysis για τον Επενδυτή).
Δεν είναι ανεξήγητα, λοιπόν, όσα διαδραματίζονται στο κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου. Φαντάζει και είναι έτσι πράγματι, ένα μαρτύριο του Σίσυφου γι’ αυτή την κυβέρνηση το να αγοράζει χρόνο με το σταγονόμετρο, με μοναδικό αντάλλαγμα την υλοποίηση της απαγκίστρωσης από την… επαναδιαπραγμάτευση.
Έχουμε, λοιπόν, μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες κυβερνητικά έργα και… λόγια. Την επιστολή υποτέλειας με την οποία ο πρωθυπουργός ανέλαβε την «ιδιοκτησία» του Μνημονίου ακολούθησε η κατηγορηματική στάση Στουρνάρα, που έβαλε οριστικά ταφόπλακα στη διαπραγμάτευση και βέβαια η παραίτηση Νικολόπουλου, όπου ο καθένας καλόπιστος αναρωτιέται με τι ήρθε αντιμέτωπος στις συναντήσεις με την τρόικα, ώστε να σπεύσει να διαχωρίσει, με δημόσιες μάλιστα αποκαλύψεις, τη θέση του. Αγχωμένα τα στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας με συσκέψεις επί συσκέψεων και δηλώσεις επί δηλώσεων διακηρύσσουν την εκκίνηση της διαπραγμάτευσης τον Σεπτέμβρη, ενώ μετά ντροπιαστική «εξαφάνιση» της χώρας από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη, διαβεβαίωναν για την αποφασιστική μάχη στην επόμενη Σύνοδο στις 20 Ιούλη. Προφανώς η αιτία τής… επιμήκυνσης δεν είναι το καλοκαιράκι, αφού ακριβώς αυτό το δίμηνο θα επιταχυνθεί στο μέγιστο βαθμό το πρόγραμμα των άγριων περικοπών και των σαρωτικών αποκρατικοποιήσεων. Θα ακολουθήσουν, είναι σίγουρο αυτό, πολλές συνεδρίες ψυχοθεραπείας των τριών πολιτικών αρχηγών, άγνωστο αν αυτό θα τους εθίσει στο μοιραίο ρόλο, που συνειδητά έχουν αναλάβει. Σε όλες τις δυνατές παραλλαγές δεν θα πάψουμε να ακούμε τη μαγική λέξη, αντιλαμβάνεσθε, ενώ τα χαράτσια, οι μισθοί της πείνας, οι καταργήσεις οργανισμών του Δημοσίου, η εγκληματική συρρίκνωση της Υγείας και της Παιδείας η ερήμωση στην αγορά και η σφαγή της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα θα προωθούνται κατά γράμμα. Είναι η… διαρκής διαπραγμάτευση, το νέο εφεύρημα του Ευ. Βενιζέλου.
Στο κυβερνητικό αίτημα είναι σαφές, πως οι εταίροι ανταποκρίνονται. Κι η Κρ. Λαγκάρντ ανασκευάζει την αδιάλλακτη στάση της με τις τελευταίες δηλώσεις της: «Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι οι ελληνικές Αρχές αναγνωρίζουν πως πρέπει να επιδείξουν αποφασιστικότητά στην εφαρμογή του προγράμματος. Θεωρώ ότι αυτό δεν είχε γίνει κατανοητό. Αυτή η αλλαγή υφίσταται πλέον, είναι ευπρόσδεκτη και θα βοηθήσει ώστε να έχουμε καλύτερο διάλογο με τις Αρχές.
Προέχει η αλλαγή νοοτροπίας, η σωστή αποτύπωση των γεγονότων και ακολούθως η συζήτηση με τις Αρχές για να διαπιστώσουμε πως προσεγγίζουν την κατάσταση με τη νέα τους στρατηγική. Οι κυβερνώντες στην Ελλάδα πρέπει να εφαρμόζουν το πρόγραμμα περισσότερο από το να μιλάνε γι’ αυτό». Ενώ η Μέρκελ φέρεται να δίνει διορία δύο εβδομάδων στην ελληνική κυβέρνηση για να επαναφέρει το πρόγραμμα εντός στόχων.
Ήταν έτσι απολύτως αναμενόμενο το ότι επανήλθε σε ανώτατο επίπεδο στην κυβερνητική σύσκεψη εκπόνησης του νέου Μεσοπρόθεσμου υπό τον κ. Στουρνάρα ο εφιαλτικός στόχος του πακέτου των 11, 5 δισ., που είχε επιμελώς καταχωνιαστεί μετεκλογικά στην προγραμματική κυβερνητική συμφωνία. Όσο για τα περίφημα «ισοδύναμα» μέτρα, σύντομα θα έχουν καταχωρηθεί ως άλλος ένας τίτλος στη λίστα του ψεύδους και της εξαπάτησης.
Φτου λοιπόν κι από την αρχή στην καθοδική κλίμακα της «τελικής λύσης»; Όχι, προφανώς όχι. Οι εκλογές αποδεικνύεται πως έδωσαν μόνο πρόσκαιρες ανάσες μίας πύρρειας νίκης στο καθεστώς. Η κυβερνητική συμπαιγνία θα υφίσταται όλο και πιο έντονα τις δονήσεις του ενεργού κοινωνικού ρήγματος και σύντομα τα πολλά… λόγια θα κοπούν.
Δεν είναι ανεξήγητα, λοιπόν, όσα διαδραματίζονται στο κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου. Φαντάζει και είναι έτσι πράγματι, ένα μαρτύριο του Σίσυφου γι’ αυτή την κυβέρνηση το να αγοράζει χρόνο με το σταγονόμετρο, με μοναδικό αντάλλαγμα την υλοποίηση της απαγκίστρωσης από την… επαναδιαπραγμάτευση.
Έχουμε, λοιπόν, μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες κυβερνητικά έργα και… λόγια. Την επιστολή υποτέλειας με την οποία ο πρωθυπουργός ανέλαβε την «ιδιοκτησία» του Μνημονίου ακολούθησε η κατηγορηματική στάση Στουρνάρα, που έβαλε οριστικά ταφόπλακα στη διαπραγμάτευση και βέβαια η παραίτηση Νικολόπουλου, όπου ο καθένας καλόπιστος αναρωτιέται με τι ήρθε αντιμέτωπος στις συναντήσεις με την τρόικα, ώστε να σπεύσει να διαχωρίσει, με δημόσιες μάλιστα αποκαλύψεις, τη θέση του. Αγχωμένα τα στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας με συσκέψεις επί συσκέψεων και δηλώσεις επί δηλώσεων διακηρύσσουν την εκκίνηση της διαπραγμάτευσης τον Σεπτέμβρη, ενώ μετά ντροπιαστική «εξαφάνιση» της χώρας από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη, διαβεβαίωναν για την αποφασιστική μάχη στην επόμενη Σύνοδο στις 20 Ιούλη. Προφανώς η αιτία τής… επιμήκυνσης δεν είναι το καλοκαιράκι, αφού ακριβώς αυτό το δίμηνο θα επιταχυνθεί στο μέγιστο βαθμό το πρόγραμμα των άγριων περικοπών και των σαρωτικών αποκρατικοποιήσεων. Θα ακολουθήσουν, είναι σίγουρο αυτό, πολλές συνεδρίες ψυχοθεραπείας των τριών πολιτικών αρχηγών, άγνωστο αν αυτό θα τους εθίσει στο μοιραίο ρόλο, που συνειδητά έχουν αναλάβει. Σε όλες τις δυνατές παραλλαγές δεν θα πάψουμε να ακούμε τη μαγική λέξη, αντιλαμβάνεσθε, ενώ τα χαράτσια, οι μισθοί της πείνας, οι καταργήσεις οργανισμών του Δημοσίου, η εγκληματική συρρίκνωση της Υγείας και της Παιδείας η ερήμωση στην αγορά και η σφαγή της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα θα προωθούνται κατά γράμμα. Είναι η… διαρκής διαπραγμάτευση, το νέο εφεύρημα του Ευ. Βενιζέλου.
Στο κυβερνητικό αίτημα είναι σαφές, πως οι εταίροι ανταποκρίνονται. Κι η Κρ. Λαγκάρντ ανασκευάζει την αδιάλλακτη στάση της με τις τελευταίες δηλώσεις της: «Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι οι ελληνικές Αρχές αναγνωρίζουν πως πρέπει να επιδείξουν αποφασιστικότητά στην εφαρμογή του προγράμματος. Θεωρώ ότι αυτό δεν είχε γίνει κατανοητό. Αυτή η αλλαγή υφίσταται πλέον, είναι ευπρόσδεκτη και θα βοηθήσει ώστε να έχουμε καλύτερο διάλογο με τις Αρχές.
Προέχει η αλλαγή νοοτροπίας, η σωστή αποτύπωση των γεγονότων και ακολούθως η συζήτηση με τις Αρχές για να διαπιστώσουμε πως προσεγγίζουν την κατάσταση με τη νέα τους στρατηγική. Οι κυβερνώντες στην Ελλάδα πρέπει να εφαρμόζουν το πρόγραμμα περισσότερο από το να μιλάνε γι’ αυτό». Ενώ η Μέρκελ φέρεται να δίνει διορία δύο εβδομάδων στην ελληνική κυβέρνηση για να επαναφέρει το πρόγραμμα εντός στόχων.
Ήταν έτσι απολύτως αναμενόμενο το ότι επανήλθε σε ανώτατο επίπεδο στην κυβερνητική σύσκεψη εκπόνησης του νέου Μεσοπρόθεσμου υπό τον κ. Στουρνάρα ο εφιαλτικός στόχος του πακέτου των 11, 5 δισ., που είχε επιμελώς καταχωνιαστεί μετεκλογικά στην προγραμματική κυβερνητική συμφωνία. Όσο για τα περίφημα «ισοδύναμα» μέτρα, σύντομα θα έχουν καταχωρηθεί ως άλλος ένας τίτλος στη λίστα του ψεύδους και της εξαπάτησης.
Φτου λοιπόν κι από την αρχή στην καθοδική κλίμακα της «τελικής λύσης»; Όχι, προφανώς όχι. Οι εκλογές αποδεικνύεται πως έδωσαν μόνο πρόσκαιρες ανάσες μίας πύρρειας νίκης στο καθεστώς. Η κυβερνητική συμπαιγνία θα υφίσταται όλο και πιο έντονα τις δονήσεις του ενεργού κοινωνικού ρήγματος και σύντομα τα πολλά… λόγια θα κοπούν.
Σχόλια
