Η επικείμενη αλλαγή φρουράς στις ΗΠΑ τροφοδότησε κάποιες κυβιστήσεις σχετικά με τη στάση ορισμένων βαλκανικών χωρών. Παραμένουν όμως ερώτημα οι όποιες αλλαγές από πλευράς Τραμπ. Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, φαίνεται ότι ανασυγκροτούνται οι ουδετερόφιλες ή ρωσόφιλες πλευρές, εφόσον δεν προκύψουν συνταρακτικά γεγονότα μέχρι την έναρξη της νέας προεδρίας. Ρόλο θα παίξει και το αν η Τουρκία θα συνεχίσει τη διαδρομή της – η οποία, στα Βαλκάνια, δεν συγκρούεται με αυτήν των ΗΠΑ. Η Ε.Ε., με διαλυμένη συνοχή, μάλλον δεν αποτελεί απρόβλεπτο παράγοντα. Άλλωστε τη λεγόμενη «διαδικασία του Βερολίνου» φαίνεται να την έχει ξεχάσει ακόμα και η… Μέρκελ.
Στο τέλος της προηγούμενης θητείας του Τραμπ, το 2020, είχε υπογραφεί στη Νέα Υόρκη η συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων Σερβίας-Κοσόβου. Επιπλέον, η αναγγελλόμενη επένδυση του γαμπρού του Τραμπ σε Σερβία και Αλβανία (ύψους 1 δισ. δολαρίων) φαίνεται να υποστηρίζει τη γραμμή των ΗΠΑ: αναγνώριση του Κοσόβου από τη Σερβία και «τακτοποίηση» της σερβικής εθνικής μειονότητας στο Κόσοβο. Ο Αλβανός πρωθυπουργός, εξάλλου, είναι ένας δοκιμασμένος ηγέτης: στην 11ετή θητεία του εξυπηρετεί με συνέπεια τη διείσδυση των ΗΠΑ, όπως και τη βασική πολιτική τους: να μην ενωθεί το Κόσοβο (όπου εδρεύει η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στην Ευρώπη) με την Αλβανία, ώστε να μην «χαθεί» οριστικά για τις ΗΠΑ η Σερβία.
Όσον αφορά τις έντονες αποσχιστικές τάσεις των Σερβοβόσνιων, που επιτάθηκαν από τη μετάσταση του ουκρανικού μετώπου, θα φανεί αν είναι δύσκολη η επαναφορά τους. Οπωσδήποτε δεν βοηθά η κήρυξη ως ανεπιθύμητων από τις ΗΠΑ αρκετών Σερβοβόσνιων. Ερώτημα παραμένει το αν θα εξακολουθήσει ο Τραμπ να στηρίζει το προκλητικά αντιρωσικό καθεστώς της Σάντου στη Μολδαβία, όπως και τη στρατιωτική υπερενίσχυση της Ρουμανίας (που «φιλοξενεί» τη μεγαλύτερη βάση του ΝΑΤΟ. Βουλγαρία και Σκόπια, παρά τις μεταξύ τους διαφορές, αποτελούν πονοκέφαλο μόνο για την Ε.Ε. και την πορεία οικονομικής αποικιοποίησης των Βαλκανίων. Ο διορισμός της Σκοπιανής πρώην υπουργού Άμυνας ως αναπληρώτριας Γενικής Γραμματέως του ΝΑΤΟ δεν αφήνει περιθώρια αλλαγών. Τέλος, Κροατία και Σλοβενία κείτονται μακράν από τέτοια διλήμματα.
ΥΓ: Τα παραπάνω αποτελούν προσεγγίσεις για την παγκόσμια λίμνη, όπου κάποια βατράχια τη γλιτώνουν προσωρινά από τον τσακωμό των ιπποπόταμων…
Γιώργος Κυριακού
