Του Μάρκου Δεληγιάννη
Μια κινητικότητα ασυνήθιστη, τούτες τις κρίσιμες ημέρες, στης Ευρώπης τα ιερατεία, παρατηρείται. Στων ηγεμόνων τα πρόσωπα, εύκολα κανείς διακρίνει, τις βαθιές ρυτίδες που η αμφιβολία έχει χαράξει. Ώρες ατέλειωτες συσκέπτονται. Όλοι οι μηχανισμοί σ’ επιφυλακή έχουν τεθεί. Τα δημοσιογραφικά έντυπα διεθνούς κύρους, έτοιμα είναι την αλήθεια να χαλκεύσουν. Αναρωτιούνται, έμπλεοι από ανησυχία, πώς είναι δυνατόν, πώς μπορούν όλα αυτά να συμβαίνουν; Οι ιθαγενείς, αυτοί που ζούνε στον ηλιόλουστο τόπο, που Ελλάδα τον ονομάζουν, απ’ τη μοίρα ταγμένοι είναι, εμάς, τους αφέντες της πολιτισμένης Ευρώπης, να υπηρετούν, τώρα ξαφνικά σήκωσαν κεφάλι. Μας κοιτάνε κατάματα, χωρίς φόβο. Έτοιμοι είναι να μας αμφισβητήσουν. Δείχνουν το μπόι τους αδιάντροπα.
Μα αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η τάξη, ο νόμος, όπως βέβαια, εμείς αυτά τα εννοούμε, πρέπει και πάλι σε τούτη εδώ, της Ευρώπης τη γωνιά, να λειτουργήσουν. Άλλωστε, εμείς πείρα αιώνων διαθέτουμε στις διαδικασίες αυτές. Είναι τα παπούτσια μας φτιαγμένα από δέρμα ανθρώπων. Δεν μπορεί αυτό το τσούρμο των Αριστερών, τα σχέδιά μας τα μεγαλεπήβολα για της Ευρώπης, μα, και του κόσμου του πολιτισμένου το μέλλον, να ματαιώσουν. Ο κόσμος, μια αχανής αρένα θα ‘ναι και εκεί δυο τάξεις θα υπάρχουν: οι κυνηγοί και τα θηράματα. Ω αφελείς Αριστεροί, δεν έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει σε ποια δεδομένη εποχή βρίσκεστε! Μιλάτε για συντάξεις, για περίθαλψη, για σχολεία, για συμβάσεις εργασίας, για φυσικό περιβάλλον. Αυτά, καιρός είναι, να τα ξεχάσετε! Ανοίγουμε, τώρα, τις πύλες μιας καινούργιας ιστορικής περιόδου, όπου ο μεσαίωνας θα ωχριά μπροστά της. Η έννοια της εργασίας θ’ αντικατασταθεί από τον καινούργιο όρο, την απασχόληση!
Εμείς τα πάντα θα ελέγχουμε, ω απλοϊκοί ιθαγενείς. Δεν έχετε ακόμη αντιληφτεί πως τα πράγματα αλλάζουν με τρομακτική ταχύτητα. Η έννοια του Εθνικού κράτους, όπως μέχρι πρότινος τη βιώνατε, θα πάψει πια να υφίσταται. Βάλτε το βαθιά μες στο μυαλό σας, τα ιερατεία του χρήματος θα κυριαρχήσουν, θα άρχουν κι εσείς μόνο τις δικές μας εντολές, χωρίς περιστροφές, θα εκτελείτε. Αυτά κι άλλα πολλά οι ύαινες του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου βρυχώνται. Βιάζουν την αλήθεια σε καθημερινή βάση. Τα βαρύγδουπα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων ξερνάνε χολή και πύον. Όχι, ωρύονται, δεν πρέπει η Αριστερά κεφάλι να σηκώσει! Όχι, δεν πρέπει οι λαοί κάπου να ελπίζουν.
Κατασυκοφαντούν, καθυβρίζουν, τον υπουργό Οικονομικών, που μέλος είναι μιας κυβέρνησης δημοκρατικά εκλεγμένης. Δεν του συγχωρούν, ότι στάθηκε ολόρθος, γενναίος, αξιοπρεπής, απέναντι στο κοπάδι των αχόρταγων υαινών. Δεν μπορούν να το χωνέψουν πως αυτός ο αναιδής μιλάει τη γλώσσα τους, καλύτερα από αυτούς.
Αυτά τα νέα απ’ των ιερατείων τις συνευρέσεις. Υπάρχει όμως και το εσωτερικό μέτωπο. Εδώ οι μάχες είναι σκληρές. Ο εχθρός μάχεται λυσσαλέα, ασυνθηκολόγητα. Ένα μαύρο μέτωπο έχει δημιουργηθεί. Όλοι αυτοί που μέχρι χθες, χωρίς αιδώ, προσφέρανε τα πάντα στον ιδιότυπο δυνάστη: τη θάλασσα, τον ουρανό, τ’ ακριβά ενθύμια του λαού, την ιστορία, τις μνήμες, τα σπίτια, τα υπάρχοντα, με τίμημα ένα και μοναδικό, κουμάντο στον άμοιρο τούτο τόπο αυτοί και μόνο αυτοί να κάνουν. Αυτοί, λοιπόν, μ’ έκπληξη περίσσια, είδαν το λαό, το μεγάλο σκηνοθέτη, τους χθεσινούς πρωταγωνιστές, θλιβερούς κομπάρσους τώρα να τους κάνει. Κι είναι ο μόνος ρόλος που τόσο πολύ τους ταιριάζει. Απώλεσαν πια κάθε είδος ψυχραιμίας και βρίζουν χυδαία, αυτούς που προσπαθούν ανάχωμα να στήσουνε, την κατρακύλα να σταματήσουνε. Χτες ακόμα, πρωτοστατούσανε στο γενικό ξεπούλημα. Σήμερα χύνουν δάκρυα κροκοδείλια για της πατρίδας την κακή τη μοίρα, ενώ την ίδια στιγμή εναρμονίζονται με των αφεντικών τα παραγγέλματα. Καμαρώστε την προσωποποίηση και την ενσάρκωση της υποκρισίας!
Πόσο ανόητοι είναι όλοι αυτοί οι θλιβεροί αρχηγίσκοι. Τους διαφεύγει το προφανές. Τα ανάλγητα ιερατεία της Ευρώπης, απεργάζονται καινούργια δεσμά για τους λαούς. Μας θέλουνε σκουλήκια ταπεινά. Αλλά, κάνετε ένα λάθος και σεις και τα αφεντικά σας. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί ν’ αποτύχει.
