Συνεχίζονται για δεύτερη βδομάδα οι προκλήσεις της Τουρκίας στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, επιβάλλοντας ένα de facto καθεστώς γκρίζας ζώνης με την ισχύ των κανονιοφόρων. Πιο συγκεκριμένα, με νέα Navtex που εξέδωσε η Τούρκικη πλευρά, με την οποία δεσμεύει μεγάλο μέρος της Κυπριακής ΑΟΖ, συνεχίζει για πάνω από 15 μέρες, να μπλοκάρει την δοκιμαστική γεώτρηση που θα πραγματοποιούσε γεωτρύπανο της ιταλικής ENI στο «οικόπεδο 3», νοτιοανατολικά της Κύπρου.
Διαψεύδεται εκκωφαντικά η ψευδαίσθηση ότι το ενεργειακό πρόγραμμα της Κύπρου θα εξελισσόταν ομαλά με τη στήριξη της Ε.Ε. Επιβεβαιώνεται ότι οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν πρόθεση να διακινδυνεύσουν τις εμπορικές τους συμφωνίες με την Άγκυρα για χάρη της Κύπρου
Σκοπός τους να εμποδίσουν το φιλόδοξο ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, και επιβάλλοντας τετελεσμένα, με πρόσχημα τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, να οδηγήσουν στον «μονόδρομο» της συνιδιοκτησίας και της συνδιαχείρισης των υδρογονανθράκων, όχι με τους Τουρκοκύπριους προφανώς, αλλά με την ίδια την Τουρκία.
Αμφισβητούν ανοιχτά την κυριαρχία ενός κράτους μέλους της Ε.Ε., δεν αποδέχονται μια αναγνωρισμένη και οριοθετημένη ΑΟΖ, μπλοκάρουν νόμιμες διεθνείς συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με πολυεθνικούς κολοσσούς των υδρογονανθράκων (ENI, Exxon, Total). Λειτουργούν ως πειρατές και τραμπούκοι, στέλνοντας μήνυμα τόσο στην Κύπρο όσο και διεθνώς, πως δεν θα σταματήσουν τις προκλήσεις, αν δεν γίνει αποδεκτή κάποιου είδους νέα μοιρασιά, που θα τους δίνει μερίδιο από κάτι που δεν τους ανήκει.
Η στάση των «συμμάχων»
Θα περίμενε κανείς πως οι αντιδράσεις απέναντι σ’ αυτή την αναβαθμισμένη επιθετικότητα θα ήταν έντονες, πρώτα απ’ όλα απ’ τις χώρες απ’ τις οποίες προέρχονται οι εταιρίες που θα υλοποιούσουν το ενεργειακό πρόγραμμα, και οι οποίες έχουν άμεσα συμφέροντα. Αντιθέτως Ιταλία, ΗΠΑ και Γαλλία αντίστοιχα, αρκέστηκαν απλώς να συστήσουν ψυχραιμία και δείχνουν έτοιμες να αποδεχτούν μια κάποια αναδιαπραγμάτευση με την Τουρκία, αν αυτός είναι ο μόνος τρόπος να συνεχιστεί απρόσκοπτα η έρευνα και η εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η Ε.Ε. προέβη απλώς σε συστάσεις προς την Τουρκία, δια στόματος του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ και της επιτρόπου Φ. Μογκερίνι και εξέφρασε την «κατανόηση» της στη Λευκωσία. Διαψεύδεται έτσι εκκωφαντικά η ψευδαίσθηση ότι το ενεργειακό πρόγραμμα της Κύπρου θα εξελισσόταν ομαλά με τη στήριξη της Ε.Ε. Αντίθετα επιβεβαιώνεται ότι, παρά τους υψηλούς τόνους, στην αντιπαράθεση Τουρκίας Ε.Ε., οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν καμιά πρόθεση να διακινδυνεύσουν τις διμερείς εμπορικές τους συμφωνίες με την Άγκυρα.
Τέλος το Ισραήλ και την Αίγυπτο αρκούνται σε μια ήπια διπλωματική στήριξη χωρίς κανένα στοιχείο έμπρακτης βοήθειας δείχνοντας πόσο επισφαλές είναι να εκχωρεί κανείς την ασφάλεια και την κυριαρχία του σε διάφορους «προστάτες».
Η αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας
Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται εκ των πραγμάτων στην θέση του αμυνόμενου. Δεν κατάφερε να προλάβει ή να μπλοκάρει τις Τούρκικες προκλήσεις. Παρά τις εμφανείς προειδοποιήσεις και απειλές του Ερντογάν όλο το προηγούμενο διάστημα, φάνηκε απροετοίμαστη και αδύναμη να προασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα, βρέθηκε έτσι προ τετελεσμένων τα οποία καλείται τώρα να διαχειριστεί από μειονεκτικότερη θέση.
Η Κυπριακή πλευρά με κοινή απόφαση του Συμβούλιο Αρχηγών, δηλώνει πως θα συνεχίσει το ενεργειακό της πρόγραμμα. Για να το πετύχει αυτό αναζητά στηρίγματα τόσο προς την Ε.Ε. όσο και προς τα Ηνωμένα Έθνη. Ήδη ο κ. Αναστασιάδης βρίσκεται στις Βρυξέλλες όπου σε συναντήσεις με ομολόγους του ζήτησε την αλλαγή της στάσης της Ε.Ε. που θεωρεί το θέμα ως διμερή διαφωνία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Παράλληλα, στα χέρια του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Γκουτιέρεζ βρίσκεται ήδη διάβημα της Κυπριακής Δημοκρατίας με το οποίο ζητά την στήριξη του οργανισμού με σκοπό τον τερματισμό των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας, ως όρο για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που έγινε καθαρό είναι πως η μέχρι τώρα στρατηγική υποχώρησης και κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία έχει αποτύχει. Οδηγείται έτσι με χειρότερους όρους σε μια διαπραγμάτευση όπου η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της Κύπρου μπαίνει επίσημα στην ατζέντα. Αποδείχνεται ακόμα πως δεν αρκούν οι διεθνείς προστάτες για να προασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα μια χώρας, ειδικά σε μια τόσο ταραγμένη περιοχή. Αντιθέτως απαιτείται μια κοινή, σε Ελλάδα και Κύπρο, πολυεπίπεδη στρατηγική υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας, και διαρκής οικοδόμηση ισχύος, που θα λειτουργεί αποτρεπτικά απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας και θα διασφαλίζει και θα αξιοποιεί τις όποιες διεθνείς συμμαχίες και συμφωνίες.
