Όλοι στην 48ωρη απεργία – όλοι στον αποκλεισμό της Βουλής.
Είναι πέρα για πέρα σωστό πως οι κινητοποιήσεις της ερχόμενης εβδομάδας θα είναι από τις σημαντικότερες της τελευταίας δεκαετίας -αν όχι η σημαντικότερη.
Κάτω από την τεράστια λαϊκή πίεση, ο συνδικαλιστικός κόσμος αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μια 48ωρη γενική απεργία, ξεκολλώντας κάπως από τις «παραδοσιακές» 24ωρες. Αναγκάστηκε, επίσης, να υψώσει τους τόνους -χωρίς βέβαια να πολιτικοποιεί τον αγώνα- και να διαχωριστεί τμήμα του από την κυβερνητική πολιτική με πιο καθαρό τρόπο. Βέβαια, όλα αυτά έγιναν γιατί υπήρχαν οι πλατείες και μπορεί ο επίσημος συνδικαλισμός να έμενε στα αζήτητα –όπως ένιωσε έντονα στην συγκέντρωση της 4ης Ιούνη που είχε οργανώσει στην Ομόνοια.
Σήμερα είναι τέτοια η κατάσταση που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το Σύνταγμα! Μόνο που το λαϊκό κίνημα των πλατειών θέτει ένα πιο προχωρημένο στόχο στην κινητοποίηση: Με αυτήν θέλει να αποτρέψει την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και να απαιτήσει να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα. Επομένως, καλεί το λαό στο δρόμο για 48 ώρες, για μια διαρκή περικύκλωση της Βουλής, για μια τεράστια κινητοποίηση, ώστε να εμποδίσουν να ψηφιστεί και να περάσει η σφαγή του Μνημόνιου 2.
Όπως έχει φανεί, οι εξελίξεις που έγιναν μια βδομάδα πριν, η παραίτηση, η ξεπαραίτηση, ο ανασχηματισμός, είχαν και έχουν διαφορετικό από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: δείχνουν ποιοι έχουν πανικοβληθεί, δείχνουν ποιοι ψάχνονται για λύσεις διάσωσης, δείχνουν μια νέα «ιερή συμμαχία» του αστικού και τροϊκανού κόσμου που με εκβιασμούς και πιέσεις θεωρεί ότι θα κάμψει την αποφασιστικότητα και τη φόρα που έχει πάρει το λαϊκό κίνημα.
Οι μάζες που κατακλύζουν τις πλατείες και τους δρόμους αρχίζουν να αποκτούν συναίσθηση της δύναμής τους και διαισθάνονται ότι την επόμενη εβδομάδα θα υπάρξει μια κρίσιμη αναμέτρηση, που θα σφραγίσει και τις άμεσες πολιτικές εξελίξεις.
Τούτες τις μέρες εντείνεται ο βομβαρδισμός για το αν και κατά πόσο θα πάρουμε την 5η δόση. Κάθε επόμενη δόση, σωστά έχει ειπωθεί, ενισχύει την εξάρτηση. Ολόκληρη η Ε.Ε. και οι μηχανισμοί της έχουν πέσει πάνω στο «θύμα» και πιέζουν να τελειώνει η «δουλειά» γρήγορα και χωρίς πολλά-πολλά. Ίσως εκεί πέρα να μην ακούνε τους ήχους της πλατείας, τη βουή του ορμητικού ποταμιού, της απελπισίας και της χαράς που μπορεί να θάψει τα «όνειρά» τους.
Τούτες τις μέρες, σε κάθε γωνιά της χώρας, γίνονται προετοιμασίες για την αναμέτρηση της επόμενης βδομάδας. Η καρδιά της προοδευτικής και δημοκρατικής Ελλάδας, το μέλλον των εργαζομένων και των παιδιών τους χτυπά στο Σύνταγμα.
Ο νους και η καρδιά των προλετάριων και προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου είναι στραμμένα στην Αθήνα και στον ηρωικό αγώνα που δίνει ο λαός -ο καλύτερος διεθνισμός από όλους- για την απαλλαγή από το Μνημόνιο και την τρόικα.
Οπότε, στον επόμενο τόνο… «μιλάει ο λαός! Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω! ΟΥΣΤ!». Να μη λείψει κανείς!
