Σε μία πολεμική σύγκρουση, όποιον χαρακτήρα και να έχει, κυριαρχεί πάντα η τραγική πλευρά. Αλλά πότε-πότε παρεισφρέει και κάποιο κωμικό στοιχείο. Τέτοια περιστατικά έχει καταγράψει αρκετά η ιστορία. Το πιο πρόσφατο αφορά το πώς αποπέμφθηκε αυτήν την εβδομάδα ένας Αζέρος στρατηγός εν μέσω της αιματηρής σύρραξης με τους Αρμένιους για το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ο στρατηγός αυτός λοιπόν, σε μια κοινή σύσκεψη του αζέρικου γενικού επιτελείου με τον υπουργό Άμυνας του Αζερμπαϊτζάν και Τούρκους στρατιωτικούς «συμβούλους», άρχισε να δυσφορεί όλο και περισσότερο βλέποντας τον βαθμό παρέμβασης των Τούρκων. Οι τελευταίοι, με τον «αέρα» που τους δίνει η γενναιόδωρη παροχή στρατιωτικού υλικού στο Μπακού και η μεταφορά τζιχαντιστών για την επίθεση στους Αρμένιους του Αρτσάχ, είναι αυτοί που ουσιαστικά δίνουν εντολές στις αζέρικες ένοπλες δυνάμεις. Στη συγκεκριμένη σύσκεψη το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο, και ο στρατηγός ένιωσε ταπεινωμένος. Είπε λοιπόν, αποτεινόμενος στους Αζέρους συναδέλφους του: «Μια και δώσαμε ήδη τη διοίκηση του στρατού μας στην Τουρκία, μήπως θα έπρεπε να τους δώσουμε ίσως και τις συζύγους μας;». Αυτό ήταν: τα γαλόνια του και η συμμετοχή του σε όλες τις συγκρούσεις με τους Αρμένιους από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα δεν τον έσωσαν. Τιμωρήθηκε για την προσβολή στους Τούρκους συμμάχους με άμεση αποστράτευση. Πάλι καλά που δεν είπε τίποτα για τους άλλους συμμάχους του Αζερμπαϊτζάν, τους Ισραηλινούς: αντί για το σπίτι του θα μπορούσε να βρεθεί πουθενά αλλού…
Μ.Α.
