Ο Τζίμης Ευθυμίου γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε Μαθηματικά και Τέχνη. Ασχολήθηκε με την Τέχνη επειδή, όπως λέει ο ίδιος, δεν είχε το θάρρος και την τόλμη να εμβαθύνει στο υποβρύχιο ψάρεμα ή την αναρρίχηση! Ο Τζίμης Ευθυμίου είναι ένας πολυπράγμων και πολυτάλαντος τύπος ανθρώπου, έξω από τις συνηθισμένες νόρμες, τις λογικές και τα πρέπει των καιρών. Συνδετικός κρίκος και ψυχή επί 34 χρόνια του συγκροτήματος «Αέρα Πατέρα», είναι ποιητής, συγγραφέας, ζωγράφος, και διδάσκει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει συγγράψει 12 βιβλία, λογοτεχνία και ποίηση. Το τελευταίο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φαρφουλάς, φέρει τον τίτλο «Πάρανταης Πέηπερς». 35 ιστοριούλες καθημερινής απεξάρτησης από μια επίπλαστη πραγματικότητα, μια μεταφορά στον σουρεάλ ονειρόκοσμο του συγγραφέα. Ο ίδιος λέει:
«Τα Πάρανταης Πέηπερς συχνάζουν στα Παραντάης Άιλανδς, ή το ανάποδο. Πολλά είναι γραμμένα στ’ αυλάκια της άμμου ή στις ρωγμές, στις χαρακιές, στους βράχους, στα φοινικόφυλλα. Ένα χαλί αόρατο από λέξεις για την ευφορία. Επίσης οδηγίες κατασκευής παραδείσου. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι παράδεισος είναι συνήθως μια άβυσσος ή, αντίθετα, μια -άδεισος που το παρακάνει… Φαντάζομαι οδηγίες πρόσβασης έχει στα έγγραφα. Αρκεί να τα μαζέψεις ένα-ένα απ’ τη γραφειοκρατία της φύσης και της τυχαιότητας. Πρώτα απ’ όλα, να βρεις στο ευρύτερο τοπογραφικό-ρυθμιστικό σχέδιο παραδείσου τους όρους δόμησης. Εκεί μέσα ζουν ιδανικά και ανάξια οι παρείσακτοι εραστές και η εραλδική τάξη των ασφοδέλων».
Ο Τζίμης Ευθυμίου είναι φύσει και θέσει αντισυμβατικός. Ζει σ’ ένα κοινόβιο στο Γκάζι που το έχουν ονομάσει Ορίζοντας Γεγονότων. Μια αυλή των θαυμάτων. Μέσα στο χώρο συμβαίνουν διάφορα: μουσικές παραστάσεις, εκθέσεις ζωγραφικής, εκδόσεις και παρουσιάσεις βιβλίων. Τόπος συνάντησης μιας αντεργκράουντ και όχι μόνο κοινωνίας. Ένα εκκολαπτήριο δημιουργίας, ζύμωσης ιδεών, ένας τόπος που λες και έχει ξεπηδήσει από παλιά ελληνική ταινία, αλλά με μια πιο μπίτνικ ατμόσφαιρα. «Η αποστολή της τέχνης», λέει ο ίδιος, «είναι να προσδιορίζει το μέτρο των πραγμάτων, πότε δημιουργώντας και πότε αναδεικνύοντας». Να ανεβάζει τον πήχη, ώστε να περάσουμε όλοι. Ιδίως τη στιγμή που τον κατεβάζουν η νυμφομανία του κέρδους και τα σύνδρομα της Στοκχόλμης.
Το «Πάρανταης Πέηπερς» είναι ένα άλογο αφηνιασμένο, που καλπάζει ανάμεσα σε λέξεις και νοήματα και δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο. Ο Τζίμης παίρνει τις λέξεις, τις σπάει σε κομμάτια μ’ αυτόν τον έμφυτο σαρκασμό του, προσπαθεί να ταρακουνήσει την κοινωνία που παραμένει βαθιά βουτηγμένη στη μίζερη πραγματικότητα της. Στην ιστορία του «Ναυτικός με το τσιμπούκι» απευθύνεται στο φίλο του Εφευρέτη και του ζητάει να τον βάλει στη μηχανή του για να του κατεβάσει το IQ, ώστε ο κόσμος να τον καταλαβαίνει:
«Ξαναμπήκα στο χωνί. Έπρεπε να ρίξω το IQ μου περισσότερο. Φόρεσα το απλικατέρ και τράβηξα το μοχλό στο τέρμα. Τώρα περνούσα όλα τα στάδια, το ένα μετά το άλλο. Κυβερνητικός εκπρόσωπος, δικηγόρος, λογιστής, καλλιτέχνης, αρχίπαπας, μοντέλο- ποδοσφαιριστής-τραγουδιστής-συμβολαιογράφος-γραμματέας, και κατηφόριζα συνέχεια. Καθηγητής πανεπιστημίου-πολιτικός-σεξουαλικό αντικείμενο-παρουσιαστής τηλεόρασης-όργανον της τάξης… μέχρι που άκουσα τη μηχανή να σβήνει».
Λένε ότι η ζωή είναι στιγμές. Ο Τζίμης, στην τελευταία του ιστορία με τίτλο «Η μπάντα», μας λέει ότι η ζωή είναι το επόμενο δευτερόλεπτο. Και αυτό είναι αλήθεια. Οι περισσότεροι μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν χωρίς να ζουν το τώρα. Ο Τζίμης Ευθυμίου ζει έντονα το τώρα, κάνοντας συνεχώς όνειρα, τα οποία χρησιμοποιεί ως οδοδείκτη για το μέλλον. Το «Πάρανταης Πέηπερς» είναι ένα βιβλίο 97 μονάχα σελίδων που διαβάζεται μονορούφι και, τελειώνοντάς το, ξέρεις ότι δεν ξεμπέρδεψες μαζί του: θα το ξαναδιαβάσεις σίγουρα!
Κώστας Γκιώνης
