Ονομάζεται «λευκός χρυσός», και τα μεγαλύτερα κοιτάσματά του στον κόσμο βρίσκονται μεταξύ Αργεντινής, Χιλής και Βολιβίας – με την τελευταία να κατέχει τη μερίδα του λέοντος. Υπολογίζεται ότι μόνο το κοίτασμα στις αλυκές του Ουγιούνι (στη φωτογραφία, δεξαμενές εξάτμισης στο κρατικό συγκρότημα εξόρυξης λιθίου) περιέχει 21 εκατομμύρια τόνους αυτού του πολύτιμου στοιχείου της φύσης!
Όπως για τόσες χώρες της περιφέρειας που τυχαίνει να κατέχουν μεγάλο φυσικό πλούτο, έτσι και για τη Βολιβία τα κοιτάσματα λιθίου αποτελούν ταυτόχρονα ευχή και κατάρα: ευκαιρία εξόδου από τη φτώχεια, αλλά και αιτία κάθε είδους «παρεμβάσεων». Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση της Βολιβίας έχει υπογράψει συμφωνίες εκμετάλλευσης κυρίως με κινεζικές και ρωσικές εταιρίες, ενισχύοντας μια πολιτική αποδολαριοποίησης και εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων που της δίνουν οι δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν την κυριαρχία των ΗΠΑ. Όμως η Ουάσιγκτον δεν το βάζει κάτω: πότε απειλώντας και πότε καλοπιάνοντας την κυβέρνηση και την κοινωνία της Βολιβίας, προσπαθεί να πάρει υπό τον έλεγχό της τα κοιτάσματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το USIP (Ινστιτούτο Ειρήνης των ΗΠΑ) που, σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Στην παγκόσμια κούρσα για το λίθιο, η Βολιβία βρίσκεται σε σταυροδρόμι», διαβεβαιώνει: «Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε απαράμιλλη θέση ώστε να συνοδεύσουν τη Βολιβία και τις γειτονικές της χώρες σε μια διαδικασία βιώσιμης ανάπτυξης και οικονομικής άνθησης, παρέχοντάς τους τα εργαλεία και τις ικανότητες για να πλοηγηθούν σε αυτά τα ταραγμένα νερά. Ως εκ τούτου, ο ανταγωνισμός με την Κίνα θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευκαιρία για την ενίσχυση της δημοκρατικής σταθερότητας και της ευημερίας στην περιοχή»… (www.usip.org, 12/12/2023)
