Η κυβέρνηση προσέφυγε σε Ε.Ε.- ΔΝΤ υπογράφοντας την τελική «συνθηκολόγηση» με τη διεθνή τοκογλυφία. Του Μιχάλη Σιάχου.
Μ’ ένα συμβολισμό που μάλλον υπονομεύει όσα πομπώδη περί εθνικής κυριαρχίας και χρέους έχει πει επέλεξε ο πρωθυπουργός να ανακοινώσει χθες την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης Ε.Ε. και ΔΝΤ. Από το ακριτικό Καστελόριζο, που επισκέφθηκε για λίγες ώρες, ο Γ. Παπανδρέου γνωστοποίησε ότι έδωσε εντολή στον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να προβεί στην τυπική διαδικασία προσφυγής, αποστέλλοντας επιστολή στην Κομισιόν. Οι λίγοι κάτοικοι του νησιού που απέχει μόλις 1,5 μίλι από την Τουρκία, αλλά 130 μίλια από τον Πειραιά είχαν την «ευτυχία» να είναι οι πρώτοι που έμαθαν την απόφαση της κυβέρνησης να παραδώσει την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας στους ευρωκράτες και το ΔΝΤ.
Προηγήθηκε ένας καταιγισμός πιέσεων από όλες τις εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις του αστισμού, που με θεαματική ομοφωνία και συγχρονισμό τα τελευταία 24ωρα απαιτούσαν προσφυγή το ταχύτερο δυνατό και δημιουργούσαν περιβάλλον απόλυτου αδιεξόδου. Είναι χαρακτηριστικά τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της Παρασκευής, η έκκληση του think tank του ΣΕΒ (ΙΟΒΕ) για άμεση προσφυγή (την Πέμπτη), η ανακοίνωση της Eurostat για την τελική διαμόρφωση του ελλείμματος το 2009 στο 13,6% και του χρέους στο 115,1%, η σαφής δήλωση του διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν ότι η Ελλάδα δεν θα τύχει ιδιαίτερης μεταχείρισης και ότι θα δανειστεί «με βάση τις αρχές του ταμείου», η νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τη Moody’s στην κατηγορία Α3, η εκτίναξη των spreads πάνω από τις 600 μονάδες βάσης (που σημαίνει επιτόκια κοντά στο 9%) και η αναφορά του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης σε «σε ιστορικό χρέος να ληφθεί κάθε απόφαση που αποτρέπει τα χειρότερα». Όλα αυτά περιέχουν έντονα στοιχεία δραματοποίησης και «σκηνοθεσίας» για την αιτιολόγηση μιας απόφασης που δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι δεν ήταν προειλημμένη. Στη σκηνοθεσία περιελήφθη και η απόσπαση της τελικής συγκατάθεσης των υπουργών στην προσφυγή κατά το άτυπο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης, παρά τη διχοστασία για τις πολιτικές της παρενέργειες.
Υποταγή στις… άνωθεν εντολές
Η ενεργοποίηση του μηχανισμού σημαίνει πρακτικά ότι η κυβέρνηση αποδέχεται την ατζέντα «μεταρρυθμίσεων» και νέων μέτρων που απαιτούν οι «επιτηρητές», τα οποία περιλαμβάνουν τον σκληρό πυρήνα της νεοφιλελεύθερης συνταγής: «πολιορκία» των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, μέσω παράκαμψης του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων, «χαλάρωση» ή και πλήρη απελευθέρωση του ορίου απολύσεων, απελευθέρωση των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, αποκρατικοποιήσεις αλλά και νέα δημοσιονομικά μέτρα (διάβαζε: περικοπές μισθών και κοινωνικών δαπανών) σε περίπτωση που στην «εξέταση» του Μαΐου για την απόδοση του Προγράμματος Σταθερότητας η κυβέρνηση δεν πιάσει τη «βάση».
Η απόφαση της κυβέρνησης συνιστά απόλυτη συνθηκολόγηση με τους «πολιορκητές», που έδωσαν ήδη δείγμα γραφής δια της παρουσίας των αξιωματούχων του ΔΝΤ στην Αθήνα. Το πέρασμά τους και από το υπουργείο Εργασίας φαίνεται ότι είχε καταλυτική επίδραση, όχι μόνο στις δυσμενείς ρυθμίσεις του ασφαλιστικού, αλλά και στη γενναιοδωρία που επέδειξε έναντι των εργοδοτών ο υπουργός Α. Λοβέρδος στο εργασιακό νομοσχέδιο. Η αποζημίωση για την υπερεργασία του Σαββάτου μειώθηκε από το 100% στο 30% τελικά, ενώ η υποχρέωση των εργοδοτών για την μετατροπή των συμβάσεων έργου σε αορίστου χρόνου παίρνει «προθεσμία» 9 μηνών αντί των 3 που προβλεπόταν αρχικά. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει αποσύρει από την εκβιαστική διαπραγμάτευση με τους επιτηρητές και τα τελευταία ίχνη «κόκκινων γραμμών» για τις οποίες επαίροντο κάποια κυβερνητικά στελέχη.
Με το χαρτί της «άνευ όρων συνθηκολόγησης» στο χέρι ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου βρίσκεται από σήμερα στην Ουάσιγκτον, για την κοινή σύνοδο ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας. Εκεί, στη συνάντηση που θα έχει με τον γενικό διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν αλλά και τους ομολόγους του στο Eurogroup και το Ecofin που θα συμμετέχουν στη σύνοδο, θα μορφοποιηθεί όλο το πολιτικό πλαίσιο της… συνεργασίας με τις δυνάμεις «κατοχής». Τον πρώτο λόγο σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση την έχει το ΔΝΤ, το οποίο βρίσκεται σε επιχειρησιακή «ετοιμότητα» να διαθέσει ποσό περίπου 10 δισ. ευρώ με επιτόκιο 2,5%, ενώ τα υπόλοιπα 30 δισ. που θα προέλθουν από τα διμερή δάνεια των χωρών της ευρωζώνης (με επιτόκιο 5%) δεν αναμένεται να «αποδεσμευθούν» πριν την 9η Μαΐου, ημέρα εκλογών στο γερμανικό κρατίδιο της Β. Ρηνανίας-Βεστφαλίας, και πριν αποσαφηνιστούν όλα τα θολά σημεία του ευρωπαϊκού μηχανισμού. Γι’ αυτό, η προσφυγή ως προς το ευρωπαϊκό της σκέλος θα γίνει με τη μορφή των «προκαταβολών» από το κοινοτικό ταμείο βραχυπρόθεσμου δανεισμού.
Η κυβέρνηση θα διατυμπανίζει στο εξής σε όλους τους τόνους ότι έχει λύσει το πρόβλημα του δανεισμού της χώρας για φέτος και για εννιά μήνες δεν θα χρειαστεί να έλθει σε άλλη οδυνηρή αναμέτρηση με τις αγορές και να φτάσει στο όριο της επίσημης χρεοκοπίας. Ωστόσο, όπως καταδεικνύουν δημοσιεύματα αλλά και αναλύσεις του διεθνούς χρηματοπιστωτικού «καρτέλ», η προσφυγή στον μηχανισμό δεν είναι άλλο από μια ελεγχόμενη χρεοκοπία με τους όρους των πιστωτών. Το Bloomberg, οι Financial Times αλλά και ο επικεφαλής οικονομολόγος στην Ευρώπη της (ελεγχόμενης δικαστικά για απάτες δισεκατομμυρίων) Goldman Sachs, αποκάλυψαν τις προηγούμενες μέρες την «τελική συνταγή» για την Ελλάδα που περιλαμβάνει ταυτόχρονα την προσφυγή σε Ε.Ε. και το ΔΝΤ αλλά και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, πιθανότατα με τη μορφή της επιμήκυνσης του χρόνου εξόφλησης των ομολόγων. Λύση ασφάλειας για τη διεθνή τοκογλυφία και ανασφάλειας για την ελληνική κοινωνία που βλέπει αίφνης το περίφημο γεμάτο πιστόλι κολλημένο στον κρόταφό της.
