Ποια εικόνα θα μείνει στο νου της διεθνούς κοινής γνώμης από τη συνάντηση του Αμερικανού και του Κινέζου προέδρου στο Σαν Φρανσκίσκο; Στο δυτικό τμήμα της ίσως μείνει η εικόνα του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών να δυσφορεί εμφανώς όταν ο πρόεδρός του απαντά καταφατικά σε δημοσιογράφο που τον ρωτά αν εξακολουθεί να θεωρεί δικτάτορα τον Σι Τζινπίνγκ. Ο Μπλίνκεν ξαναβρήκε την ανάσα του αργότερα, διαπιστώνοντας ότι οι Κινέζοι περιορίστηκαν να χαρακτηρίσουν τα λόγια του Μπάιντεν «εξαιρετικά εσφαλμένη και ανεύθυνη πολιτική χειραγώγηση», χωρίς να δείξουν ότι προτίθενται να τινάξουν στον αέρα τα αποτελέσματα της συνάντησης για μια αποστροφή του 80χρονου Αμερικανού προέδρου.
Στην κινεζική κοινή γνώμη, και γενικότερα σε αυτήν του «παγκόσμιου Νότου», η εικόνα που ίσως μείνει είναι η αίσθηση της θερμής υποδοχής του Σι Τζινπίνγκ, και της ισότιμης θέσης του δίπλα στον επικεφαλής του «ισχυρότερου κράτους στον κόσμο», που έχει ανακηρύξει την Κίνα σε υπ’ αριθ. 1 στρατηγικό αντίπαλο. Κι ακόμα, ότι μόχθησε για να φανεί ως ο «καλός» της υπόθεσης, μιλώντας διαλλακτικά, διαβεβαιώνοντας ότι «η Κίνα θέλει να είναι όχι μόνο συνεργάτης, αλλά και φίλος των ΗΠΑ» και καλώντας «να χτίσουμε περισσότερες γέφυρες και να ανοίξουμε περισσότερους δρόμους για αλληλεπιδράσεις, αντί να υψώνουμε φραγμούς ή να δημιουργούμε ένα ψυχρό κλίμα».
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ τα αποτελέσματα της συνάντησης, το πρώτο και βασικότερο μάλλον είναι αυτή καθαυτή η πραγματοποίησή της παρά το χαοτικό παγκόσμιο φόντο βαθιάς κρίσης, στρατιωτικών αντιπαραθέσεων και οικονομικών πολέμων. Οι δύο πλευρές, που προετοίμαζαν μήνες το ραντεβού των προέδρων ΗΠΑ και Κίνας (εξ ου και ο εκνευρισμός του Μπλίνκεν), επιχειρούν να ξαναβάλουν έστω και προσωρινά κάποια όρια στη μεταξύ τους αντιπαράθεση. Και οπωσδήποτε να μην αφήσουν χώρο σε «ατυχήματα» ή στο σπρώξιμο σε προσανατολισμούς που μετά δύσκολα μαζεύονται. Το Πεκίνο ξημεροβραδιάζεται μιλώντας για την ανάγκη «σταθερότητας», και η Ουάσιγκτον θέλει να αποφύγει πάση θυσία μια βαθύτερη συνεννόηση του στρατηγικού αντιπάλου της με τη Μόσχα.
Το διάρκειας 4 ωρών, τελικά, προεδρικό τετ-α-τετ του Σαν Φρανσίσκο είχε σχεδιαστεί για να απαντήσει σε αυτές τις ανησυχίες. Και φαίνεται ότι σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. Αυτό το συμπέρασμα απηχούν τουλάχιστον τα κινεζικά ΜΜΕ, που φτάνουν να μιλούν για «Όραμα του Σαν Φρανσίσκο» και τονίζουν ότι «οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συναίνεση για περισσότερα από 20 θέματα σε τομείς όπως η πολιτική, η διπλωματία, οι πολιτιστικές ανταλλαγές, η παγκόσμια διακυβέρνηση και η στρατιωτική ασφάλεια στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους». Προσθέτουν επίσης ότι η επιτυχής συνάντηση «καταδεικνύει τα ευρύτατα κοινά συμφέροντα μεταξύ της Κίνας και ΗΠΑ». Τα ίδια δηλαδή που έγραφαν και για την πρόσφατη επίσκεψη του Αυστραλού πρωθυπουργού στο Πεκίνο, η οποία επίσης σηματοδοτεί ένα «συμμάζεμα» της αντιπαράθεσης.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, στις ΗΠΑ οι αντιδράσεις χρωματίζονται από την ενδόρρηξη στη βορειοαμερικανική ελίτ, κι άρα είναι πιο αντιφατικές. Μπορεί ο Μπλίνκεν να φαίνεται ότι ανασαίνει ανακουφισμένος, αλλά τα λεγόμενα γεράκια θεωρούν ότι έγιναν υπερβολικές παραχωρήσεις στον «δικτάτορα», και επιχειρούν να υπονομεύσουν τον κατευνασμό της αντιπαράθεσης για την Ταϊβάν και τα λοιπά αγκάθια των σινοαμερικανικών σχέσεων. Υποβαθμίζουν έτσι και τις όποιες συγκεκριμένες καταλήξεις, από την επαναλειτουργία των διαύλων συνεννόησης σε ανώτατο πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο εάν εκδηλωθεί σοβαρή κρίση, έως τον «διακανονισμό» του προβλήματος των παράνομων εισαγωγών κινεζικής φαιντανύλης στις ΗΠΑ.
Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους λαούς, που απεύχονται την περαιτέρω όξυνση της δυνητικά καταστροφικής αντιπαράθεσης κι άρα καλωσορίζουν τέτοια βήματα εκτόνωσης, μπορεί να έγκειται αλλού: όταν ο Σι Τζινπίνγκ διαβεβαιώνει ότι «ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να χωρέσει και την Κίνα και τις ΗΠΑ» και ο Μπάιντεν χαμογελά επιδοκιμαστικά… προβλέπεται να μείνει καθόλου χώρος για να αναπνέουν από μόνες τους και οι μικρές και μεσαίες χώρες;
