(Το πάρτι των σατανάδων)
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας κ. Μεντβέντιεφ δήλωσε ότι στη Συρία Αμερικανοί και Ρώσοι βρέθηκαν ένα βήμα πριν τη σύγκρουση. Ο κ. Μεντβέντιεφ ανήκει στην πιο «συντηρητική», μάλλον υπέρ της συνεννόησης με τη Δύση, πτέρυγα του Κρεμλίνου.
Η Ρωσία διέκοψε τη λειτουργία της γραμμής επικοινωνίας με το αμερικανικό Πεντάγωνο για θέματα εναέριου χώρου στη Συρία.
Πριν από μερικούς μήνες, ο κ. ΓΕΕΘΑ των ΗΠΑ δήλωσε ενώπιον επιτροπής του Κογκρέσου, ότι τυχόν απόπειρα επιβολής ζωνών απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία συνεπάγεται κίνδυνο πολεμικής σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας.
Ο κ. Νετανιάχου από την πλευρά του δεν κρατήθηκε. Δεν έκρυψε τη χαρά του για τους βομβαρδισμούς της Συρίας και υπενθύμισε το Ιράν, την Κορέα και «άλλους». Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι πιο ισχυρός από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Εγώ τι να πω τώρα, του εύχομαι απλώς να μην αποδειχθεί μοιραία φιγούρα για τον λαό και το κράτος του.
Ο κ. Τίλερσον, αυτός ο φοβερός άνθρωπος που διοικούσε την Exxon, προγραμματίζοντας την κλιματική αλλαγή, δηλαδή τον θάνατο της ζωής στον πλανήτη, ΥΠΕΞ σήμερα των ΗΠΑ κατευθύνεται τώρα στη Μόσχα. Αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις που κάνει πηγαίνοντας εκεί, μάλλον τελεσίγραφο πρόκειται να επιδώσει. Και μάλλον θα δυσκολευτεί να βρει παραλήπτη. Για την ιστορία, λύσσαξε η Exxon το 2004 να ψηφίσουν οι Κύπριοι τη διάλυση του κράτους τους. Μόνο να μας βομβαρδίσει δεν απείλησε τότε, αν παρακούαμε τις εντολές.
Πληροφορίες κάνουν λόγο για μια στρατιά 150.000 ανδρών που προτείνουν να μαζέψει ο Τραμπ για να εισβάλει στη Συρία, για χτυπήματα στο Ιράν και για σχέδια επίθεσης στην Κορέα, όπου πάει επειγόντως ένας στόλος. Στην Αίγυπτο, στόχο των νεοσυντηρητικών από το 2000, κάνουν ότι μπορούν για να τη διαλύσουν. Βόμβες σκάνε σε όλο τον κόσμο, λες και ο ISIS είναι γραφείο δημοσίων σχέσεων των επιτιθέμενων στη Μέση Ανατολή.
Το ενδεχόμενο μιας πυρηνικής σύγκρουσης
Το ενδεχόμενο μιας περιορισμένης πυρηνικής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή δεν είναι καινούριο, το καινούριο είναι ο κίνδυνος να οδηγήσει σε γενική πυρηνική σύγκρουση.
Ήδη, εδώ και μια δεκαετία, ο σημαντικός Αμερικανός δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς είχε αποκαλύψει τα σχέδια του Πενταγώνου για χρήση «τακτικών» ατομικών όπλων κατά του Ιράν. Ο γνωστός «αναθεωρητής» Ισραηλινός ιστορικός Μπεν Μόρις είχε γράψει επίσης στην Ουάσιγκτον Ποστ, ότι η χώρα του είναι διατεθειμένη να κάνει «πυρηνική χωματερή» το Ιράν, ακόμα κι αν καταστραφεί η ίδια!
Η διαφορά είναι ότι τώρα στην περιοχή βρίσκεται ρωσική δύναμη. Και να ήθελε, δύσκολα Ρώσος πρόεδρος θα μπορούσε να επιτρέψει να πληγούν δυνάμεις του, χωρίς να απαντήσει.
Μετά, όποιος θέλει μπορεί να φτιάξει τα σενάρια που προτιμά, ανάλογα με τη φαντασία του.
Βεβαίως, μπορεί ο πρωθυπουργός της Ρωσίας να είναι κινδυνολόγος ή να λέει βλακείες. Μπορεί αυτά τα πυρηνικά μαραφέτια να τα ‘χουν φτιάξει για να περνάνε την ώρα τους και να μην τα χρησιμοποιήσουν ποτέ. Μπορεί να μη συμβεί ποτέ ένα ατύχημα. Μπορεί, μπορεί, μπορεί… Αλλά μπορεί και να γίνει το κακό.
Τι θα σκεφτεί τότε αυτός ο συνταγματάρχης που, πίσω από μια οθόνη υπολογιστή, θα πρέπει να αποφασίσει σε μερικά δευτερόλεπτα, ή σε μερικά λεπτά μάξιμουμ, να πατήσει ή όχι το κουμπί που θα εξαφανίσει τα κέντρα από όπου η χώρα του δέχεται την επίθεση;
Λέτε να σκεφτεί τι ωραία πού ’ναι τα Χανιά ή τι όμορφα που λιάζονται οι τουρίστες στην Κύπρο;
Κορίτσια ο Στόλος!
Ή μήπως θα τον συγκρατήσει η σκέψη ότι οι κυβερνήτες της Αθήνας τα ’δωσαν όλα στον άξονα ΗΠΑ-Βρετανία-Ισραήλ, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς κανένα περιορισμό, χωρίς κανένα αντάλλαγμα (για τη χώρα τους εννοούμε, όχι για τους ίδιους), σε όλα τα θέματα, σε όλους τους τομείς πολιτικής, με την ψυχολογία του Γενίτσαρου που μισεί το παρελθόν του, με τρόπο που μόνο στον εμφύλιο και επί Ιωαννίδη είχε ξανασυμβεί;
Αχ κι εσύ καημένε Αλέξη! Ποιός ξέρει ποιά εγκλήματα ακόμα θα σου φορτώσουν! Στο τέλος, να μου το θυμάσαι, θα βλαστημήσεις την ώρα και τη στιγμή που κάθησες, χωρίς προϋποθέσεις, στην ανέλπιστη και πολυπόθητη καρέκλα.
Πού να τα ’ξερα όλα αυτά όταν με ρώτησες επίμονα κι επέμεινα να δεις τον Σιμόν Πέρες, το καλοκαίρι του 2012, γιατί με ένοιαζε να υπερασπιστείς τη χώρα σου, όχι τα σύμβολα, αλλά το περιεχόμενο της Αριστεράς και του πατριωτισμού; Πού να φανταστώ κι εγώ όμως τα απίθανα και απίστευτα που θα ακολουθούσαν, αρχής γενομένης από αυτήν τη συνάντηση!
Και να σκεφτείς, για «αντισημίτη» έρχονταν και με «κάρφωναν» τότε, στην αφεντιά σου, οι καλοί σου φίλοι, που πιστεύω ότι έτσι θα κάρφωναν και τους Εβραίους, αν ζούσαν στην Κατοχή. Ανύποπτος ότι η ευφυΐα χωρίς αρετή είναι μόνο πανουργία, κατά πως είπε ο Πλάτων, δεν έβλεπες τι κρυβόταν πίσω από το λούστρο των γνώσεων που αυτοί είχαν και εσύ ήθελες.
Αυτοί σ’ έμπλεξαν, με τις κατά καιρούς συμβουλές κι ορμήνειες τους στο δίχτυ αυτό που, «αν στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει». Και μαζί όλους μας.
Να δούμε τώρα ποιό θα είναι το τέλος αυτής της ιστορίας.
ΥΓ. 1. Το ξαναρωτήσαμε πριν τη Συρία, το ξαναρωτάμε μετ’ επιτάσεως τώρα. Τι εννοούσε ο Βρετανός υπουργός Άμυνας όταν δήλωνε προσφάτως ότι οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο είναι πιο σημαντικές από οποτεδήποτε άλλοτε στην ιστορία; Μήπως ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε;
2. Μήπως αυτό που άρχισε να γίνεται τώρα στη Μέση Ανατολή εξηγεί ίσως εκείνο το πολύ βιαστικό πραξικόπημα στην Τουρκία πέρυσι, αλλά και τη φοβερή πρεμούρα να λυθεί τώρα, άμεσα το Κυπριακό, δηλαδή να διαλυθεί το κυπριακό κράτος;
3. Μήπως, λέω εγώ τώρα, ο αφελής, αφού αποφασίσαμε να φιλοξενούμε τον Θάνατο στη Γη της Αφροδίτης, να τους ζητούσαμε τουλάχιστον, σε αντάλλαγμα, αν μη τι άλλο, να μην καταστρέφουν οικονομικά και κοινωνικά την πατρίδα μας;
Αθήνα, 10 Απριλίου 2017
Αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική σελίδα www.Konstantakopoulos.blogspot.gr
