Του Φίλιππου Πολατσίδη. «Κλείνοντας» μια χρονιά αγώνων (θεωρώντας εντελώς αυθαίρετα ότι τώρα αρχίζουν τα μπάνια του λαού) μετά από 1 χρόνο συμμετοχής στο «Κίνημα της πατάτας» έχω να κάνω κάποιες επισημάνσεις:
Το «Κίνημα της πατάτας» σε μεγάλο βαθμό ξεκίνησε από την αγανάκτηση των καταναλωτών για το όργιο αισχροκέρδειας των μεσαζόντων πάνω στα αγροτικά προϊόντα και την απελπισία των παραγωγών που δέχονται απανωτούς εκβιασμούς να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα τους στους μεσάζοντες, αλλιώς αυτά θα σαπίσουν στις αποθήκες τους.
Ξεκίνησε από τη διάθεση πατάτας και επεκτάθηκε κατόπιν ζήτησης των πολιτών και σε προϊόντα όπως λάδι, μέλι, ρύζι, κηπευτικά, γαλακτοκομικά κ.λπ.
«Αγκαλιάστηκε» στο ξεκίνημά του από τα ΜΜΕ (όπως και το κίνημα κατά των διοδίων), για να θαφτεί επικοινωνιακά εδώ και αρκετό καιρό. Οι δε μεσάζοντες, οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και το κράτος το ίδιο, τηρούν στάση αναμονής.
Το κύριο βάρος της διοργάνωσης του κινήματος έπεσε στις πλάτες τοπικών επιτροπών κατοίκων (στις οποίες πρωτοστάτησε η Εθελοντική Δράση Ν. Πιερίας) και ακολούθησαν πολλοί δήμοι, οι οποίοι ακολουθώντας τη μόδα και κάτω από την πίεση των πολιτών έκαναν κάποιες διοργανώσεις, χωρίς όμως συνέχεια. Αυτή τη στιγμή, στον Νομό Θεσσαλονίκης συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται κινήσεις πολιτών, όπως η Πρωτοβουλία Κατοίκων Τούμπας, η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού, το Αγροτικό Παντοπωλείο Καλαμαριάς κ.ά.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού, η οποία πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, καλλιεργεί εθελοντικά εκτάσεις γης που της παραχωρήθηκαν από συμπολίτες, με σκοπό να απαντήσει στο διατροφικό ζήτημα που προκύπτει, λόγω των μνημονιακών επιλογών των κυβερνήσεων.
Το κίνημα της πατάτας είναι ένα μικρό κομμάτι από το παζλ της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και της προσπάθειας που θα πρέπει να καταβληθεί από το λαϊκό κίνημα για την οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος της πείνας στο βαρύ χειμώνα που έρχεται.
Και βέβαια στις συζητήσεις που ανοίγονται μεταξύ των παραγωγών και των καταναλωτών δεν κυριαρχεί απλώς η ζήτηση για φθηνά και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, αλλά καταγράφεται επίσης η αγωνία για την καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας, για τη διατροφική -και όχι μόνο- εξάρτησή της.
Κοινή συνισταμένη στο κίνημα της πατάτας και στα κινήματα κατά των χαρατσιών, των πλατειών κ.λπ. είναι η επιθυμία του λαού μας να κυβερνήσει αυτό τον τόπο. Η λογική της ανάθεσης δεν αντιστοιχεί πλέον στο λαϊκό αίσθημα.
Και βέβαια η επιθυμία για μία άλλη πορεία ανασυγκρότησης της χώρας είναι πιο έντονη από ποτέ. Και αυτή περνάει και από το πιάτο μας.
Ξεκίνησε από τη διάθεση πατάτας και επεκτάθηκε κατόπιν ζήτησης των πολιτών και σε προϊόντα όπως λάδι, μέλι, ρύζι, κηπευτικά, γαλακτοκομικά κ.λπ.
«Αγκαλιάστηκε» στο ξεκίνημά του από τα ΜΜΕ (όπως και το κίνημα κατά των διοδίων), για να θαφτεί επικοινωνιακά εδώ και αρκετό καιρό. Οι δε μεσάζοντες, οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και το κράτος το ίδιο, τηρούν στάση αναμονής.
Το κύριο βάρος της διοργάνωσης του κινήματος έπεσε στις πλάτες τοπικών επιτροπών κατοίκων (στις οποίες πρωτοστάτησε η Εθελοντική Δράση Ν. Πιερίας) και ακολούθησαν πολλοί δήμοι, οι οποίοι ακολουθώντας τη μόδα και κάτω από την πίεση των πολιτών έκαναν κάποιες διοργανώσεις, χωρίς όμως συνέχεια. Αυτή τη στιγμή, στον Νομό Θεσσαλονίκης συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται κινήσεις πολιτών, όπως η Πρωτοβουλία Κατοίκων Τούμπας, η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού, το Αγροτικό Παντοπωλείο Καλαμαριάς κ.ά.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού, η οποία πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, καλλιεργεί εθελοντικά εκτάσεις γης που της παραχωρήθηκαν από συμπολίτες, με σκοπό να απαντήσει στο διατροφικό ζήτημα που προκύπτει, λόγω των μνημονιακών επιλογών των κυβερνήσεων.
Το κίνημα της πατάτας είναι ένα μικρό κομμάτι από το παζλ της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και της προσπάθειας που θα πρέπει να καταβληθεί από το λαϊκό κίνημα για την οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος της πείνας στο βαρύ χειμώνα που έρχεται.
Και βέβαια στις συζητήσεις που ανοίγονται μεταξύ των παραγωγών και των καταναλωτών δεν κυριαρχεί απλώς η ζήτηση για φθηνά και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, αλλά καταγράφεται επίσης η αγωνία για την καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας, για τη διατροφική -και όχι μόνο- εξάρτησή της.
Κοινή συνισταμένη στο κίνημα της πατάτας και στα κινήματα κατά των χαρατσιών, των πλατειών κ.λπ. είναι η επιθυμία του λαού μας να κυβερνήσει αυτό τον τόπο. Η λογική της ανάθεσης δεν αντιστοιχεί πλέον στο λαϊκό αίσθημα.
Και βέβαια η επιθυμία για μία άλλη πορεία ανασυγκρότησης της χώρας είναι πιο έντονη από ποτέ. Και αυτή περνάει και από το πιάτο μας.
* Ο Φίλιππος Πολατσίδης, είναι συμμέτοχος στο Κίνημα της πατάτας και καταναλωτής φθηνών και ποιοτικών αγροτικών προϊόντων.
Σχόλια
