Λάδι στη φωτιά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ρίχνει ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος.
Ο «εμπρηστής» υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, αποφάσισε να παρέμβει… δυναμικά στο μέτωπο των πανεπιστημίων, καταθέτοντας μηνυτήρια αναφορά στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου για το θέμα των κλειστών ΑΕΙ. Αμέσως η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και την έρευνα ανέλαβε να διενεργήσει η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση υπό την εποπτεία εισαγγελέα.
Ερώτημα βεβαίως παραμένει το γιατί πρέπει να διερευνηθούν οι ευθύνες των διοικήσεων των ΑΕΙ (που αναστέλλουν τη λειτουργία των Ιδρυμάτων, αφού αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μπορούν να λειτουργήσουν μετά την Υπουργική Απόφαση που θέτει σε διαθεσιμότητα 1.349 διοικητικούς υπαλλήλους οκτώ πανεπιστημίων) κι όχι οι ευθύνες του πρωταίτιου, δηλαδή εκείνου που με τις αποφάσεις του οδηγεί την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε κατάρρευση. Είναι ένα ερώτημα στο οποίο δεν πρόκειται να δώσει απάντηση ούτε η κυβέρνηση ούτε ο αρμόδιος υπουργός της, ούτε τα «έγκριτα» ΜΜΕ που παπαγαλίζουν τις τροϊκανές εντολές.
Οι τελευταίες εβδομάδες έχουν δείξει ότι η εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες της, είναι ένα καζάνι που βράζει. Από τη διαθεσιμότητα για αγώνα που έδειξαν οι καθηγητές και τις καταλήψεις σε σχολεία που ξεκινούν οι μαθητές, μέχρι την πολυήμερη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ, υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει όλες αυτές τις αντιδράσεις: και αυτό είναι η απόπειρα διάλυσης της δημόσιας παιδείας (και καθετί δημόσιου, εξάλλου). Αυτές τις μέρες είναι το πεδίο των πανεπιστημίων που δίνει τον τόνο, ένα πεδίο που έχει φέρει τους κρίκους της ακαδημαϊκής κοινότητας πολύ κοντά να αγωνίζονται για τον κοινό στόχο της υπεράσπισης του δημόσιου πανεπιστημίου έναντι εκείνων που εντός κι εκτός της χώρας προσπαθούν να το υποβαθμίσουν έως εξαφάνισης.
Από αυτήν την άποψη, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδ. Πελεγρίνης, όταν σε ραδιοφωνική του συνέντευξη (στο ΒΗΜΑ FM) προκαλούσε σοκ λέγοντας ότι από την αναστολή λειτουργίας των ΑΕΙ είναι πολύ πιθανόν να χαθεί το εξάμηνο, αλλά το μεγαλύτερο θέμα είναι να μη χαθεί το πανεπιστήμιο. Δίνοντας παραστατικά με τον τρόπο αυτό το στίγμα όλου του αγώνα που γίνεται αυτή τη στιγμή στα πανεπιστήμια, με διαρκείς συνελεύσεις διδασκόντων, συνόδους πρυτάνεων, αποφάσεις για αναστολή λειτουργίας Ιδρυμάτων, με δικαστικές προσφυγές και βεβαίως με την πολυήμερη απεργία του προσωπικού των ΑΕΙ, τις συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων και τις αποφάσεις για καταλήψεις σε πολλές από αυτές. Ως αποτέλεσμα μάλιστα αυτής της αναταραχής ήρθε και η νέα πλειοψηφία στη Διοικούσα Επιτροπή της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία αποφάσισε απεργία των Συλλόγων Μελών ΔΕΠ για όλη την Ελλάδα. Στο κλίμα των ημερών, και η πρόταση για διοργάνωση μεγάλης πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης στην Αθήνα την Πέμπτη 3/10, η σημερινή (12μ.) Συντονιστική Συνέλευση όλων των Συλλόγων των ΑΕΙ που βρίσκονται σε κινητοποίηση στο ΜΑΧ (ΕΜΠ), η συνέντευξη Τύπου της Συνόδου των Πρυτάνεων τη Δευτέρα 30/9 για την Προσφυγή των ΑΕΙ στο ΣτΕ.
«Τώρα πια όλοι ξέρουμε», φωνάζουν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, που σε ανακοίνωση μετά την πανελλαδική τους συνάντηση του προηγούμενου Σαββάτου, ξεκαθαρίζουν τη θέση τους: «Αυτοί που στοχοποίησαν κάθε τομέα του δημοσίου […] δεν θέλουν δημόσια ανώτατη εκπαίδευση υψηλού κύρους, θέλουν εκπαιδευτήρια επαγγελματικής κατάρτισης εργαζομένων χωρίς ελπίδα για αξιοπρεπή εργασία, χωρίς μόρφωση και κριτική σκέψη […] Ανοικτό, όχι κλειστό πανεπιστήμιο μας φωνάζουν και μας φώναζαν: Αλήθεια πόσο ανοικτό θα είναι εκείνο το πανεπιστήμιο που θα χάσει το προσωπικό του, θα έχει δίδακτρα, θα παρέχει κατάρτιση μόνο κι όχι γνώσεις, που δεν θα κάνει καθόλου έρευνα, που θα είναι προσβάσιμο μόνο από λίγους και όπου η ελευθερία της έκφρασης θα ποινικοποιείται;».
Ενώ σαν να απαντούσαν από τότε προκαταβολικά στον υπουργό Παιδείας που αναζήτησε καταφύγιο στην εισαγγελία, υπογράμμιζαν: «Όσοι μιλούν για τη νομιμότητα που δήθεν παραβιάζουν οι αγώνες και οι αποφάσεις των διοικήσεων, ας αναλογιστούν οι ίδιοι τι νομιμοποιεί την κυβέρνηση και τις αποφάσεις της. Ας μας απαντήσουν αν το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που ζούμε έχει κάποια σχέση με τη δημοκρατική νομιμότητα. Η δική μας ευθύνη είναι σε τούτες τις συνθήκες ευθύνη υπεράσπισης ενός υπέρτερου αγαθού, του αγαθού της δημόσιας δωρεάν και ελεύθερης παιδείας».
Χ.Π.
