Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Στην κορυφή του Έβερεστ
Η Βανέσσα Αρχοντίδου και η Χριστίνα Φλαμπούρη έγιναν οι πρώτες Ελληνίδες που ανέβηκαν στην κορυφή του Έβερεστ. «Σήμερα το πρωί, η Βανέσσα Αρχοντίδου (ΑΟΣ) και η Χριστίνα Φλαμπούρη (ΕΟΣ Αχαρνών) έγιναν οι πρώτες Ελληνίδες που ανέβηκαν στην κορυφή του Everest. Πολλά συγχαρητήρια και στα δύο κορίτσια!», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Αθηναϊκός Ορειβατικός Σύλλογος. Οι δυο Ελληνίδες αλπινίστριες αναχώρησαν στις 5 Απριλίου για το Νεπάλ βάζοντας στόχο να ανεβάσουν την ελληνική σημαία στη «Στέγη του Κόσμου», που βρίσκεται 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και το κατάφεραν. Σε συνέντευξη, πριν το ταξίδι τους, είχαν πει πως το μεγαλύτερο εμπόδιο για εκείνες ήταν το οικονομικό κομμάτι. «Στην Ελλάδα ακόμη και οι Ολυμπιονίκες μας δυσκολεύονται να βρουν στήριξη, πόσο μάλλον εμείς που δεν είμαστε επαγγελματίες αθλήτριες αλλά δύο συνηθισμένες γυναίκες με ένα ασυνήθιστο όνειρο». Όπως εξηγούν, κίνητρό τους είναι «η ευτυχία». «Ανεβαίνουμε στα βουνά γιατί αυτό μας κάνει ευτυχισμένες και μας δίνει έμπνευση και λόγο να σηκωνόμαστε το πρωί από το κρεβάτι μας με όρεξη. Ο καθένας πρέπει να ψάξει και να βρει αυτόν τον λόγο για τον εαυτό του, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αισθανθεί πλήρης και να γίνει καλύτερος για τον ίδιο αλλά και για το κοινωνικό σύνολο», λένε οι ίδιες. Στόχος τους είναι η ανάβαση στις επτά υψηλότερες κορυφές των ηπείρων του κόσμου. Μέχρι στιγμής η Βανέσα Αρχοντίδου και η Χριστίνα Φλαμπούρη έχουν καταφέρει να βρεθούν στις πέντε από αυτές –Aconcagua (6.962 μ. στην Αργεντινή – Νότιο Αμερική), Elbrus (5.642 μ. στη Ρωσία – Ευρώπη), McKinley/Denali (6.190 μ. στην Αλάσκα των ΗΠΑ – Βόρεια Αμερική), Carstensz Pyramid (4.884 μ. στην Παπούα – Ωκεανία) και Kilimanjaro, (5.895 μ. στην Τανζανία – Αφρική). «Το ότι ήμασταν οι πρώτες Ελληνίδες που πάτησαν την ψηλότερη κορυφή στην Αλάσκα δεν ήταν αυτοσκοπός. Για εμάς είναι σημαντικό να προβάλλουμε την Ελλάδα και να την πηγαίνουμε ψηλά έστω και υπό αυτό το πρίσμα», αναφέρουν. Η όλη προσπάθεια έγινε κάτω από την «ομπρέλα» του φορέα «A woman can be», ο οποίος πλαισιώνει και το «7 Summits project».
Πηγή: www.lifo.gr
Κυκλική Οικονομία
Το τελευταίο διάστημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση γίνονται έντονες συζητήσεις που ξεκινούν από την κρίση χρέους της Ελλάδας (… ίσως θα είμαστε σε κηδεμονία άλλα 95 χρόνια) και καταλήγουν σε θέματα που αγγίζουν τις αξίες και το μέλλον της ενωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε πιο τεχνοκρατικό επίπεδο, μια νέα ελπιδοφόρα ιδέα αρχίζει να συζητείται, αυτή της Κυκλικής Οικονομίας (Circular Economy). Ή, όπως θα μπορούσαμε να πούμε, της επιστροφής στις αειφόρες πρακτικές των κοινωνιών της υπαίθρου. Με την Κυκλική Οικονομία προωθείται, «η ταυτόχρονη βελτίωση της οικονομικής ευημερίας και του περιβάλλοντος, εγχείρημα που παλαιότερα θεωρείτο ανάλογο με τον τετραγωνισμό του κύκλου». Η επιτυχία αυτής της προσπάθειας, βασίζεται στη δημιουργία ενός νέου μοντέλου που θα περιορίζει την κατανάλωση εντός των οικολογικών ορίων του πλανήτη. Ή απλά ό,τι μέχρι σήμερα θεωρείτο απόρριμμα και σκουπίδι, να είναι χρήσιμη πρώτη ύλη για κάποια άλλη διαδικασία.
Μέχρι σήμερα η ανάπτυξη βασιζόταν σε ένα μοντέλο εντατικής χρήσης των διαθέσιμων και εισαγόμενων πόρων χωρίς να υπολογίζονται, στον βαθμό που έπρεπε, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες και με τις τιμές των πόρων να αυξάνονται διαρκώς. Η αλλαγή που προτείνεται να γίνει μέσω της Κυκλικής Οικονομίας βασίζεται στη μεγιστοποίηση της απόδοσης των υπαρχόντων πόρων και στη μείωση των απωλειών κατά τη χρήση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τη στροφή από το γραμμικό μοντέλο «προμήθεια, παραγωγή, κατανάλωση και απόρριψη» σε ένα μοντέλο που βασίζεται στο «κυκλικό» τετράπτυχο «επαναχρησιμοποίηση, επισκευή, ανακαίνιση και ανακύκλωση».
«Το Zero Waste είναι ένα ηθικό, οικονομικό, επαρκές και με όραμα κίνημα που έχει ως στόχο να καθοδηγήσει τους ανθρώπους στην αλλαγή του τρόπου ζωής τους και των πρακτικών τους, ώστε αυτές να μιμούνται έναν βιώσιμο και φυσικό κύκλο ζωής, κατά τον οποίο όλα τα απορριφθέντα υλικά θα έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να αποτελούν πόρους προς χρήση από άλλους ανθρώπους», μας λέει η κ. Ελισάβετ-Ειρήνη Μιχαηλίδου, από την ΚοινΣΕπ ΩΡΕΣ (Σέρρες)
Τα 5 «R» του Zero Waste κατά την κυρία Μιχαηλίδου, είναι:
1) Refuse – Άρνηση, για κατανάλωση και προϊόντα που δεν χρειαζόμαστε.
2) Reduce – Μείωση, στο ελάχιστο αυτών που δεν μπορούμε να αποφύγουμε
3) Reuse – Επαναχρησιμοποίηση, για ό,τι μπορούμε να ξαναχρησιμοποιήσουμε.
4) Recycle – Ανακύκλωση, για όσα δεν μειώνονται ή ξαναχρησιμοποιούνται.
5) Rot – Κομποστοποίηση, Κομποστοποίηση οργανικών απορριμμάτων.
Και τα «R» μπορούν να συνεχίσουν με:
6) Repair – Επιδιόρθωση, πολλά προϊόντα μπορούν να επιδιορθωθούν ή να γίνουν μέρος άλλου προϊόντος.
7) Rehome – Επανασχεδίαση σπιτιού, Διαμόρφωση σπιτιού με τρόπο που να χρησιμοποιούνται όσα είναι όντως απαραίτητα.
8) Replant – Επαναφύτευση, λαχανικών, βοτάνων και άλλων.
9) ReThink – Αλλαγή σκέψης.
Δημήτρης Μιχαηλίδης (περίληψη)
Υ.Γ.: Σχετικά δες το βιβλίο του καθ Γ. Δαουτόπουλου «Τοπική Ανάπτυξη»
Το κοινό συνεχίζει να ταξιδεύει
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Reuters/Ipsos, τα δύο θανατηφόρα δυστυχήματα με αεροσκάφη Boeing 737 MAX δεν επηρέασαν το καταναλωτικό αίσθημα.
Στη δημοσκόπηση, φαίνεται ότι μόνο το 50% των ενήλικων Αμερικανών παραδέχεται ότι γνωρίζει για τα δυστυχήματα σε Ινδονησία και Αιθιοπία, όπου έχασαν τη ζωή τους συνολικά 346 άνθρωποι, ενώ μόνο το 43% των ερωτηθέντων γνώριζε ότι τα αεροσκάφη που κατέπεσαν ήταν Boeing 737 MAX.
Πολύ σημαντικό για την Boeing είναι το γεγονός ότι την επαύριο των τραγικών δυστυχημάτων, μόνο το 3% των ερωτηθέντων απάντησε ότι ο τύπος του αεροσκάφους και ο κατασκευαστής του διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο κατά την αγορά ενός αεροπορικού εισιτηρίου. Αντιθέτως, το 57% δηλώνει ότι η τιμή του εισιτηρίου είναι ο καθοριστικός παράγοντας.
Εκπρόσωπος της Boeing αρνήθηκε να σχολιάσει τα συμπεράσματα της δημοσκόπησης, τονίζοντας, ωστόσο, ότι η αεροβιομηχανία «είναι δεσμευμένη να επιστρέψει το Boeing 737 MAX ασφαλώς στους αιθέρες, έτσι ώστε οι κυβερνήτες, τα πληρώματα, οι ρυθμιστικοί φορείς και το κοινό να ανακτήσoυν πλήρη εμπιστοσύνη σε αυτό το αεροπλάνο». Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αεροσκάφη Boeing 737 MAX καθηλώθηκαν στο έδαφος παγκοσμίως μετά το αεροπορικό δυστύχημα των Αιθιοπικών Αερογραμμών, πέντε μήνες μετά την τραγωδία της Lion Air.
Ωστόσο, προηγούμενη έκθεση της Επενδυτικής Τράπεζας Barclays ανέφερε ότι «ένα μεγάλο μέρος του επιβατικού κοινού κατά πάσα πιθανότητα θα αποφύγει το Boeing 737 MAX για μία μεγάλη χρονική περίοδο, ακόμα και αφού αρθεί η εντολή καθήλωσής του στο έδαφος». Η Barclays υποστηρίζει ότι στήριξε τα συμπεράσματά της σε έρευνα σε ταξιδιώτες σε Βόρεια Αμερική και Ευρώπη, χωρίς, ωστόσο, να αποκαλύπτει τη μεθοδολογία που χρησιμοποίησε, πώς έγινε η επιλογή των συμμετεχόντων όπως εξάλλου και πόσο πληροφορημένοι ήταν για τα δύο αεροπορικά δυστυχήματα, προτού διατυπώσουν την άποψή τους.
Οι ναρκισσιστικές δημιουργίες της σύγχρονης αρχιτεκτονικής
Η αρχιτεκτονική ήταν αναπόσπαστα δεμένη με τον κάθε τόπο, χτισμένη με τα υλικά που οι άνθρωποι έβρισκαν τριγύρω ή άλλες φορές μετέφεραν από πολύ μακριά. Κι άλλες, που κουβαλούσαν μαζί τους τις ελαφριές σκηνές, σαν άλλα καβούκια χελωνών, στις διαρκείς μετακινήσεις τους από τόπο σε τόπο. Κι αν η αρχιτεκτονική χαρακτηριζόταν στο παρελθόν από αυτή τη σημαντική «εντοπιότητα», σήμερα μοιάζει να χάνει σταδιακά αυτό το εγγενές γνώρισμά της. Ολοένα και περισσότερο η αρχιτεκτονική τυποποιείται, ολοένα και περισσότερο αποκτά παγκόσμια χαρακτηριστικά, ακολουθώντας –όπως ίσως είναι φυσικό– τη ζωή των ανθρώπων που ομογενοποιείται σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης.
Οι τοπικές συνθήκες παρακάμπτονται ασυλλόγιστα, οι ιδιαιτερότητες των αρχέγονων τοπίων προσπερνιούνται αστόχαστα και όλα κατακλύζονται από ένα παγκόσμιο τσουνάμι ακαλαίσθητης ομοιομορφίας. Τίποτε δεν μοιάζει ικανό να σταματήσει αυτήν την λυσσαλέα επέλαση του Τίποτα. Το κυρίαρχο πολιτισμικό και οικονομικό μοντέλο, άλλωστε, καθυποτάσσει τα πάντα στην εξουσία του και υπαγορεύει, ως άλλος σύγχρονος Προκρούστης, να ακολουθήσουμε όλοι πιστά τον καταστροφικό χρησμό του: «There is no alternative».
Μέσα σ’ αυτήν την εξύμνηση του ατόμου και της διαφορετικότητας που υποτίθεται ότι επαγγέλλεται, εκείνο που τελικά υπόγεια επιβάλλεται για την πλειοψηφία του κόσμου, είναι, αντίθετα, η απόλυτη ομοιομορφία! «Και είναι πιο δύσκολο σήμερα να είσαι άτομο, από όσο ποτέ άλλοτε» μας υπενθυμίζει στοχαστικά ο ποιητής T.S. Eliot.
Τάσης Παπαϊωάννου, archetype.gr
