Οι καταγγελίες που ήρθαν στο φως είναι αρκετές. Οι εργαζόμενοι είχαν να αντιμετωπίσουν μια ασφυκτική οικονομική πίεση από πολλούς εργοδότες που κήρυξαν κυριολεκτικά στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους, μέχρι ανοικτές, προφορικές ή και γραπτές, απειλές για τις θέσεις εργασίας. Το επιχείρημα της ακυβερνησίας και της διακοπής των χρηματοροών από τις τράπεζες, ενέτεινε ένα κλίμα επισφάλειας σε πολλές επιχειρήσεις.
Απλήρωτοι από τον Μάρτη οι εργαζόμενοι τεχνικής εταιρίας που είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται αυθαίρετα τον περασμένο Νοέμβριο μέσω επιχειρησιακής σύμβασης, έκπληκτοι έλαβαν ηλεκτρονικό μήνυμα από τη διοίκηση της εταιρίας τους, όπου μετά από οικονομικό-πολιτική ανάλυση τους παρότρυνε να επιλέξουν «υπεύθυνες» πολιτικές δυνάμεις για να μην αντιμετωπίσουν εθνική καταστροφή.
«Σε αρκετές μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες, μάλιστα, επιχειρείται να περάσει το κλίμα ότι κινδυνεύει ακόμα και η ύπαρξη της εταιρίας -βεβαίως και η εργασία τους- στην περίπτωση που βγει ο ΣΥΡΙΖΑ», έγραψε ενυπόγραφα, χωρίς να διαψευστεί, ναυτιλιακός συντάκτης σε κείμενό του, μέρες πριν έρθει στο φως το γνωστό δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg με τις προκλητικές δηλώσεις των εφοπλιστών, που απειλούσαν με αλλαγή σημαίας, αν τυχόν επιχειρηθεί αλλαγή του (α)φορολογικού καθεστώτος που απολαμβάνουν.
Και μην ξεχνάμε την καταγγελία που έκανε επίσημα ο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση της Eurobank.
Η ανοικτή και λυσσαλέα επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ από επώνυμους οικονομικούς αναλυτές, η στοχοποίηση θέσεων που μπορούσαν να θίξουν στο ελάχιστο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά και οι ποικίλες ευθείες παρεμβάσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ από επιχειρηματικά στελέχη, δεν φαίνεται να έγιναν αντιληπτά από το κομματικό επιτελείο του ΚΚΕ, το οποίο επέμενε μέχρι τέλους ότι «μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επιλέγουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΠΑΣΟΚ». Αν δεν ήταν τραγική, η στρεβλή ανάγνωση της πραγματικότητας από το -κατά τα άλλα- «κόμμα της εργατικής τάξης», θα μπορούσε να αποτελέσει απλά μνημείο ανιστόρητης ανάλυσης πλάι στην μετεκλογική δήλωση ενός ακραιφνούς καπιταλιστή, του μεγαλοξενοδόχου Ανδρέα Ανδρεάδη, ο οποίος ζήτησε από την νέα κυβέρνηση να προχωρήσει «στο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας από “σοβιετικού τύπου” σε σύγχρονη ευρωπαϊκή»!
Σημαία από νάιλον…
Οι εφοπλιστές μίλησαν προεκλογικά, δίνοντας -μέσω δηλώσεων στο διεθνές πρακτορείο Bloomberg- στίγμα της στάσης που κρατούν σε αυτές τις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές. Σύμφωνα, λοιπόν, με το δημοσίευμα ξεκαθάρισαν ότι δεν θα ανεχτούν καμιά αλλαγή στο φορολογικό καθεστώς που διέπει τις ναυτιλιακές δραστηριότητες στην Ελλάδα.
Επιχειρώντας ένα ιδιότυπο διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι εφοπλιστές απάντησαν με το μόνο τρόπο που γνωρίζουν καλά – τον εκβιασμό της σημαίας: «Τα γραφεία μιας ναυτιλιακής επιχείρησης μπορούν να βρίσκονται οπουδήποτε στον κόσμο», δήλωσε ο πρόεδρος της DryShips, Γιώργος Οικονόμου, «η ελληνική ναυτιλία είναι ανταγωνιστική επειδή δεν μπλέκεται στα πόδια της το κράτος», διευκρίνισε ο πρόεδρος της Paragon Shipping, Μιχαήλ Μποδούρογλου. Πιο σαφής όλων ο εφοπλιστής Βίκτωρ Ρέστης, δήλωσε προκλητικά: «Φορολόγησέ με, αν με βρεις». Οι 762 Έλληνες πλοιοκτήτες σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα έβγαλαν περισσότερα από 175 δισ. δολάρια μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, για τα οποία δεν έχουν καταβάλλει ούτε ένα ευρώ φόρο. Η φορολογική ασυλία που απολαμβάνουν χρονολογείται από το 1967!
Οι κύριοι αυτοί, οι οποίοι αποτελούν το «καμάρι» της ελληνικής αστικής τάξης, απειλούν, λοιπόν, με αλλαγή σημαίας, αν δουν να πλησιάζουν εφοριακοί στα γραφεία τους! Δείχνουν με τον αυθάδη τρόπο τους, πόσο υπολογίζουν όχι μόνο το λαό, αλλά και την ίδια την οικονομία της χώρας στην οποία εδράζεται μικρότερο ή μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς τους.
Μικρό, αλλά χαρακτηριστικό δείγμα η δραστηριότητα του Β. Ρέστη: Εμπλοκή σε ομίλους ΜΜΕ (ΔΟΛ, Ιμάκο, Πρώτο Θέμα κ.λπ.), εξαγορές τουριστικών επιχειρήσεων (Porto Hydra, αλλά και ξενοδοχεία στο Μαυροβούνιο), επενδύσεις σε τράπεζες (το ποσοστό που κατέχει στην FBB το αγόρασε από την Αγροτική), στα τρόφιμα (μέτοχος στη Νίκας), αλλά και σε κρουαζιερόπλοια στην Κίνα. Δυο τελευταίες κινήσεις του δείχνουν πώς εννοούν οι εφοπλιστές (και όχι μόνο) τη σχέση τους με το κράτος. Πριν από λίγους μήνες ήρθε στη δημοσιότητα σχέδιο που προωθούσε ο ίδιος για την εξαγορά της Δωδώνης από την Αγροτική Τράπεζα, εμπλέκοντας και τους κτηνοτρόφους. Παραμονές εκλογών ήρθε στη δημοσιότητα η άδεια που έλαβε από τη ΡΑΕ (με κοινοπρακτικό σχήμα) να προχωρήσει μια τεράστια επένδυση για 81 ανεμογεννήτριες στη θάλασσα της Λήμνου.
Ο πατριωτισμός των εφοπλιστών, όπως και των περισσότερων επιχειρηματικών ομίλων, εξαντλείται στο ξεκοκάλισμα κρατικών επενδύσεων, ή στην εκμετάλλευση κερδοσκοπικών δυνατοτήτων που τους δίνει το πολιτικό σύστημα μέχρι σήμερα, επενδύοντας τα αφορολόγητα κέρδη τους σε ό,τι πωλείται και σε ό,τι κινείται.
