Μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και με επιλεκτικά… διδάγματα
Μια μέρα νωρίτερα από την προγραμματισμένη ολοκληρώθηκε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί στη μεταπολιτευτική ιστορία του κόμματος. Πρόκειται, άραγε, για σύμπτωση; Μήπως δείχνει το συμπαγές της αντίληψης του κομματικού σώματος, το οποίο, άλλωστε, σε ποσοστό περίπου 97% εκφράστηκε θετικά για τις Θέσεις; Ή μήπως δείχνει μια έλλειψη ζωντάνιας και φρεσκάδας μπροστά στις καταιγιστικές εξελίξεις που συμβαίνουν στη χώρα μας, στην περιοχή μας και σε ολόκληρο τον πλανήτη;
Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ υπήρξε ένα συνέδριο αυτοεπιβεβαίωσης της πολιτικής γραμμής του κόμματος, καθώς επίσης και αυτοεπιβράβευσης της ηγεσίας του. Καθόλου τυχαία το Π.Γ. παρέμεινε ίδιο και απαράλλαχτο -κάνουν λάθος όσοι λένε ότι εξήλθε ο διευθυντής του Ριζοσπάστη Στ. Λουκάς και εισήλθε ο Τηλ. Δημουλάς, διότι αυτή η αλλαγή είχε ήδη επισυμβεί από το 2011. Από την άλλη, η έλευση του Δημ. Κουτσούμπα στη θέση της Αλέκας Παπαρήγα, ως γραμματέας του κόμματος, μόνο ουσιώδης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Άλλωστε, είχε προαναγγελθεί από το προηγούμενο συνέδριο. Σε κάθε περίπτωση, η μακροβιότερη γενική γραμματέας του κόμματος διατηρεί τη θέση του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. «Όσοι ήλπιζαν ότι θα τελείωναν με την Αλέκα, διαψεύδονται», δήλωσε χαρούμενη η Λιάνα Κανέλλη.
Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ότι το κόμμα βρίσκεται στο σωστό δρόμο, με μόνη ουσιώδη αδυναμία, για την οποία έκανε αυτοκριτική, «την καθυστέρηση της αναδιάταξης των κομματικών εργατικών δυνάμεων από το 16ο Συνέδριο και μετά». Ακόμη, στο άνοιγμα των εργασιών του Συνεδρίου η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε ότι «δεν έχει γίνει τρόπος δουλειάς το χτίσιμο παντού στον κλάδο και τη γειτονιά της Κοινωνικής Λαϊκής Συμμαχίας». Κι εδώ γεννιέται το μεγάλο ερώτημα: Χρειάζεται, σήμερα, η εργατική τάξη και ο λαός μια «κοινωνική» μόνο λαϊκή συμμαχία; Ή έχει ανάγκη να υπάρξει αυτή η συμμαχία και κεντρικά πολιτικά; Ή μήπως η «κοινωνική συμμαχία» θα συνεχίσει να εκφράζεται κεντρικά πολιτικά μόνο από το ΚΚΕ; Όμως, αυτό δεν είναι το σχήμα που δοκιμάζει εδώ και περίπου 10 χρόνια το κόμμα; Είναι επαρκές να λέγεται ότι δεν έχει ακόμη γίνει τρόπος δουλειάς;
Τα ουσιαστικά ερωτήματα πληθαίνουν για τον κόσμο του ΚΚΕ. Στον προσυνεδριακό διάλογο τοποθετήθηκαν κριτικά απέναντι στη γραμμή του κόμματος στελέχη με ευρύτερη λαϊκή απήχηση, κι έτσι η εικόνα του συμπαγούς κόμματος δεν έχει πολλή σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό είναι το καινούργιο δεδομένο που αφήνει το 19ο Συνέδριο.
«Πόλεμος στον ΣΥΡΙΖΑ», αλλά «πείρα από το ΑΚΕΛ»
Κλείνοντας τις εργασίες του συνεδρίου η Αλ. Παπαρήγα εξαπέλυσε ολομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηρισμούς, μάλιστα, που δεν έχουμε ξαναδεί τόσες δεκαετίες να χρησιμοποιεί για το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Είπε, ανάμεσα σε άλλα: «Δεν συζητήσαμε -κι αυτό συνειδητά έγινε απ’ την πλευρά της Κ.Ε.- αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση πώς θα δράσουμε. Έχουμε γραμμή δράσης και έχουμε και πόλεμο με τον οπορτουνισμό που θα εκφραστεί κι όταν θα είναι κυβέρνηση. Αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα διάστημα στο εργατικό-λαϊκό κίνημα η αναμονή από τη νέα κυβέρνηση».
Αντίθετα από την ολομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, η τοποθέτηση της Αλ. Παπαρήγα για το ΑΚΕΛ ήταν άκρως προσεκτική: «Σημαντική πείρα προκύπτει και από τη συμμετοχή του ΑΚΕΛ στην κυβέρνηση, από τη στάση των συνεργαζόμενων κομμάτων, σε συνθήκες ένταξης στην Ε.Ε. και ενώ το Κυπριακό παραμένει άλυτο».
Ο νοών νοείτω…
Μ.Σ.
