Το νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα με τις δύο εθνικές εκλογές ήταν αναμενόμενο να ξανακάνει την εμφάνισή του. Η πολιτική συντηρητικοποίηση εκφράστηκε ξανά μετά από 2-3 μήνες και μετά από ένα σκληρό καλοκαίρι με τις φωτιές και ένα αποκαρδιωτικό φθινόπωρο με τις πλημμύρες. Οι πολίτες καλέστηκαν να επιλέξουν διαχειριστή σε τοπικό ή σε υπερτοπικό επίπεδο και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς γενικά κινήθηκαν σε λύσεις που παρείχαν μια σχετική «ασφάλεια», σε λύσεις που τις γνώριζαν αλλά δεν περιμένουν πολλά – βασισμένοι στη πεποίθηση ότι ήδη η πραγματικότητα είναι άθλια και απλά δεν θέλουν να γίνει χειρότερη ή απλά να σωθεί ό,τι είναι δυνατό.
Την ίδια στιγμή ένα άλλο μεγάλο ποσοστό των πολιτών επέλεξε τη στάση της αποχής ή του λευκού / άκυρου. Συνολικά στις περιφέρειες η αποχή έφτασε το 47,5% και το λευκό / άκυρο στο 6,5% (όπου στην Περιφέρεια Αττική η αποχή έφτασε στο 53,5%) ενώ στους δήμους η αποχή έφτασε επίσης στο 52,5% και το λευκό / άκυρο στο 3% (με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον Δήμο Αθηναίων όπου η αποχή έφτασε στο 67,7% και στον Δήμο Θεσσαλονίκης όπου η αποχή έφτασε στο 59%). Φαίνεται ξεκάθαρα η αποστασιοποίηση ενός μεγάλο ποσοστού των πολιτών που οφείλεται στο πόσο νιώθουν κοινωνικά αποξενωμένοι ή πολιτικά περιθωριοποιημένοι μέσα σε θεσμούς που δεν νοιάζονται για τους συνθήκες διαβίωσής τους και την ποιότητα ζωής τους – διαβάστε και σχετικό σχόλιο του Γιάννη Τσούτσια.
Οι πολιτικές δυνάμεις
Η Ν.Δ. φαίνεται να κρατά τις δυνάμεις σε δήμους και περιφέρειες την ίδια στιγμή που κάποιες κεντρικές επιλογές της δεν τα πήγαν τόσο καλά και στον δεύτερο γύρο είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας αποτυχίας όπως στην Ανατολική Μακεδονία & Θράκη, στο Βόρειο Αιγαίο, στη Δυτική Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στο Ιόνιο, στην Πελοπόννησο αλλά και στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Ειδικά για τις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους «καίγεται» η Ν.Δ. λόγω των πολιτικών εντυπώσεων αλλά και λόγω των πολλών χρημάτων που διαχειρίζονται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κ. Μητσοτάκης έδωσε ενεργή στήριξη στους υποψήφιους της Ν.Δ. που μπορεί να αντιμετωπίσουν εκλογικά προβλήματα με περιοδείες στο Βόρειο Αιγαίο, στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο κ.ο.κ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να πέφτει –αυτό φάνηκε και στους δήμους και στις περιφέρειες– και τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών δεν φαίνεται να βοήθησαν στην κρίση που συνεχίζει να μαστίζει τις γραμμές του. Μάλιστα φαίνεται ένα μέρος των μελών και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, «στενοχωρημένων» από την εκλογή Κασσελάκη, κινήθηκαν σε άλλες επιλογές πέρα των κομματικών. Το ΠΑΣΟΚ κινήθηκε σε ρηχά νερά και στοχεύει στο δεύτερο γύρο στους Δήμους Θεσσαλονίκης και Αθήνας όπως και στην περιφέρεια Θεσσαλίας με σοβαρές ελπίδες μόνο για τη Θεσσαλονίκη.
Το ΚΚΕ προκαλεί εντύπωση με τη στάση που κρατάει. Χαίρεται και πανηγυρίζει γιατί τα ποσοστά του τσιμπάνε, επωφελούμενο και τη μεγάλη κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν το νοιάζει στο ελάχιστό τι γίνεται παραπέρα και αδιαφορεί για τη γενική κατάσταση ακριβώς όπως έκανε και στις βουλευτικές εκλογές. Αυτή είναι μια στάση που αντικειμενικά βοηθάει τη κυβέρνηση και τη Ν.Δ. αλλά και διάφορους άλλους αυτοδιοικητικούς –οικονομικούς παράγοντες αλλά και κάποιους στυλ Μπέου– που έχουν μια σχετική αυτονομία από κομματικούς μηχανισμούς και έχουν εξελιχθεί σε απ’ ευθείας μεγαλομεσολαβητές μεταξύ κεντρικής εξουσίας, επιχειρήσεων, εργολάβων και λοιπών συμφερόντων.
Οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς συγκέντρωσαν αξιόλογα ποσοστά σε κάποιους δήμους και φαίνεται να έπαιξε ρόλο, πέρα από την ενωτική διάθεση που έδειξαν πολλά σχήματα ώστε να μην τους αποκλείσει το αντιδημοκρατικό πλαφόν του 3%, οι υποψηφιότητες που επέλεξαν και υπέρβαιναν το στενό ακροατήριο του συγκεκριμένου χώρου, η τοπικότητα κάποιων συνδυασμών αλλά και η ανεπίσημη στήριξη από κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που κινούνται σε κατεύθυνση αντι-Κασσελάκη.
ΚΚΕ: Μόνο εμείς…
Το ΚΚΕ επέλεξε μια τακτική για τις αυτοδιοικητικές εκλογές που στηριζόταν στη δημιουργία μια ενιαίας δημοτικής και περιφερειακής παράταξης με σήμα το γαρύφαλλο, όπως τα στελέχη του δήλωναν σε όλους τους τόνους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το ενδιαφέρον του Περισσού εστιαζόταν σε μια αυτοαναφορική λογική καταμέτρησης δυνάμεων και σε περιφρούρηση του χώρου του, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την ξεχωριστή κατάσταση κάθε δήμου ή περιφέρεις και τις ιδιαιτερότητες της αυτοδιοίκησης. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις φάνηκε να υπάρχει μια περίεργη αφλογιστία απέναντι στην κυβέρνηση και τη Ν.Δ. Αυτό φάνηκε με τη στάση του ΚΚΕ στο πραξικοπηματάκι που έστησε το Μαξίμου σχετικά με τη σύνθεση της ΑΔΑΕ αλλά και με τη στάση που κρατάει στον β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών που διακήρυξε γρήγορα-γρήγορα ότι θα πάει στην επιλογή «άκυρο – λευκό – αποχή» όπου δεν υπάρχει υποψήφιος με γαρύφαλλο ενώ παράλληλα ζητά την ψήφο για τους δικούς του υποψήφιους. Όπως και να το δεις, ό,τι και να λέει το ΚΚΕ, καταλαβαίνουν πολύ καλά στον Περισσό ότι αυτή η στάση αντικειμενικά διευκολύνει πολιτικά τον Κ. Μητσοτάκη.
Πώς πάτωσε έτσι μια τέτοια αυθεντία;
Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπεριφερειάρχης οικονομικών επί διοίκησης Δούρου, επί της ουσίας επικεφαλής της παράταξης Δούρου στην εποχή του Πατούλη, λίγο πριν τις περιφερειακές ανακοινώνει την υποψηφιότητά του με τον κ. Σγουρό γιατί αυτός αγαπά τον τόπο και όχι το κόμμα, παραιτείται από την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, βγαίνει φωτογραφίες με τον κ. Σγουρό, δημοσιεύει και διαφημίζει μια εργασία του για τα αντιπλημμυρικά έργα και τα προβλήματα της Αθήνας, που χωρίς ντροπή τα αναγορεύει σαν μοναδικά στην Ελλάδα και ρίχνεται στη μάχη στον κεντρικό τομέα του ψηφοδελτίου του κ. Σγουρού. Και βγαίνει 28ος! Τέτοια λαμπρή επιτυχία του Μοναδικού! Κοινώς έσκισε!
Ε, στον ΣΥΡΙΖΑ λίγο με τις συνιστώσες, λίγο με γλείψιμο, λίγο με τον φραξιονισμό ήταν πολύ πιο εύκολο να αναρριχηθείς. Στον σκληρό κόσμο του ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Δεν πτοείται όμως: Ρίχνεται στο στίβο της κασελακικής κατάστασης και προπαγανδίζει τη συνένωση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι θα προωθήσει το «δεύτερο στάδιο της δημοκρατικής επανάστασης». Θα αξιοποιήσει όμως όλα τα κονέ προς ίδιον όφελος και από τους δύο χώρους. Δεν πρόκειται να χαθεί. Ξέρει τη δουλειά. Άκου όμως 28ος! Συγχαρητήρια και σ’ ανώτερα!
