Η λειτουργία και η δράση της αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Ένωσης Θράκης» (ΤΕΞ), γίνεται γι’ ακόμη μια φορά πηγή εντάσεων για την ευαίσθητη περιοχή της Θράκης. Η εν λόγω ένωση που παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης, χρησιμοποιεί στον τίτλο της τον όρο «τουρκική», προσδίδοντας στην εκεί μειονότητα εθνικά και όχι θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Το κυριότερο όμως, είναι πως ενώ διεκδικεί να εμφανιστεί ως εκπρόσωπος όλης της μειονότητας (η οποία αποτελείται εκτός από Τουρκογενείς ή εκτουρκισμένους, και από Ρομά και Πομάκους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες), στην πραγματικότητα με τις θέσεις, τη στάση και τις στενές διασυνδέσεις της δρα ως ενεργούμενο της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, και μακρύ χέρι του τουρκικού προξενείου μέσα στην ίδια τη μειονότητα.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα η Τουρκία, γνωστή για την ευαισθησία της για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα, στα πλαίσια της πολιτικής πληθυσμών και μειονοτήτων, θέτει επιτακτικά το θέμα της αναγνώρισης της ΤΕΞ και άλλων καθοδηγούμενων από αυτήν σωματείων στη Θράκη. Η υπόθεση εδώ και χρόνια πηγαινοέρχεται μεταξύ των ελληνικών και των ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
Την 1 Ιουλίου, ο Άρειος Πάγος, ανακοίνωσε την ομόφωνη απόφασή του να μη κάνει δεκτό, το αίτημα της ΤΕΞ και άλλων σωματείων, να χρησιμοποιούν τον όρο «τουρκικός» στην ονομασία τους. Η απόφαση αυτή του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, βάζει γι’ ακόμη μια φορά, έστω και στο και πέντε, φρένο στη δράση ακραίων κύκλων εντός της μειονότητας και στις φιλοδοξίες της Άγκυρας.
Τώρα όπως και στο παρελθόν, η ΤΕΞ, σε συνεργασία με την υπερδραστήρια (θυμίζουμε την προ μηνών εκδήλωσή της στο ευρωκοινοβούλιο για την καταγγελία της Ελλάδας, με τη συμμετοχή και Ελλήνων όπως ο κ. Δημητράς, του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι) στο εξωτερικό αυτοαποκαλούμενη «Ομοσπονδία «Τούρκων» Δυτικής Θράκης», και τις πλάτες της Τουρκίας, ανακοινώνει πως θα προσφύγει και πάλι στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, απαιτώντας την τιμωρία της Ελλάδας. Στο παρελθόν η χώρα μας έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και έχει κληθεί να πληρώσει και πρόστιμα για την μη αναγνώριση των εν λόγο σωματείων. Σήμερα η προσφυγή αυτή εντάσσεται στη συνολικότερη στρατηγική της Άγκυρας, να αντιστρέψει την εικόνα, εμφανίζοντας τη χώρα μας ως χώρα που καταπατά ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα, εκβιάζοντας παραχωρήσεις στις εν’ εξελίξεις συζητήσεις των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ των δύο χωρών. Η εξωτερική πολιτική της Αθήνας, έχει την υποχρέωση να ολοκληρώσει το έργο της δικαιοσύνης, και να πείσει τα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τις ελληνικές θέσεις, να αποδείξει πως τα εν λόγο αιτήματα έρχονται σε αντίθεση με τη Συνθήκη της Λωζάννης, που μεθοδικά αμφισβητεί η Τουρκία, και τυχόν αποδοχή της, θα αποτελούσε βήμα για τις διαχρονικές επιδιώξεις της Άγκυρας στην περιοχή, που απειλούν την εθνική κυριαρχία στη χώρα μας.
Η Θράκη έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο. Η Ελλάδα οφείλει να υπερασπιστεί τη συνοχή της, να αντιδράσει στις προκλήσεις συντεταγμένα, να περιορίσει όσους δρουν ως ενεργούμενα της Άγκυρας, να υπερασπιστεί το δικαίωμα όλων των κατοίκων της Θράκης (Ελλήνων, Τουρκογενών, Πομάκων, Ρομά κ.ά.) να ζουν αρμονικά
Η ΕΝΤΑΣΗ και οι πιέσεις όμως δεν μένουν μόνο εντός των δικαστικών αιθουσών. Σε μια επίδειξη δύναμης η ΤΕΞ, σε απάντηση της αρνητικής γι’ αυτή απόφασης του Αρείου Πάγου, κάλεσε τη μειονότητα σε διαδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 10 Ιουλίου, στους δρόμους της Ξάνθης. Στη διαδήλωση ανταποκρίθηκαν 400-500 άτομα, μικρό αλλά όλο και πιο συνεκτικό, σκληρό και φανατισμένο, κομμάτι της μειονότητας, που επιλέγει να δρα ως υποχείριο του προξενείου και των επιδιώξεων του Ερντογάν. Στην εν λόγω διαδήλωση, συμμετείχαν πλάι-πλάι, εκπρόσωποι της ΤΕΞ, οι ψευδομουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής, οι βουλευτές Ζειμπέκ Χουσείν του ΣΥΡΙΖΑ και Ιλχαν Αχμετ του ΚΙΝΑΛ μαζί με άλλους εκπροσώπους των κομμάτων τους, διάφοροι εκλεγμένοι αυτοδιοικητικοί, και σύσσωμη η ηγεσία του μειονοτικού κόμματος DEB, ενώ δεν έλειψαν και άτομα που με συνθήματα και τη γνωστή χειρονομία έδειχναν τη σχέση τους με τους Γκρίζους Λύκους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το «σκληρό» αυτό κομμάτι της μειονότητας, επιλέγει να εκφραστεί στον δρόμο, κάνοντας αισθητή την παρουσία του. Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τον Μάιο, όταν μια συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, μετατράπηκε από τους διοργανωτές της (φανατικοί μειονοτικοί, ΣΥΡΙΖΑ) σε πορεία υποστήριξης της νεο-οθωμανικής πολιτικής της Τουρκίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, από πολιτική σκοπιά και η ολοένα και πιο φανερή ώσμωση, των μειονοτικών βουλευτών, του DEB, και των εκλεκτών της Άγκυρας ψευδομουφτήδων. Στενά ή λιγότερο στενά ελεγχόμενη από το προξενείο και δια μέσω αυτού από την Άγκυρα, η πολιτική έκφραση της μειονότητας, γίνεται άλλοτε ανεξάρτητα μέσα από το μειονοτικό κόμμα DEB, άλλοτε μέσα από τα βασικά κόμματα (τα τελευταία χρόνια ειδικά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ). Το προξενείο φαίνεται να ελέγχει ένα ισχυρό μπλοκ ψήφων, το όποιο άλλοτε καθοδηγεί προς το DEB (βγήκε πρώτο κόμμα σε Ξάνθη και Κομοτηνή στις προηγούμενες ευρωεκλογές, αδειάζοντας από εκλογική βάση κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ) και άλλοτε προς τους μειονοτικούς υποψηφίους των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνουν υπακοή στις επιδιώξεις του. Η κινητικότητα του τελευταίου διαστήματος, δεν μπορεί, εκτός των άλλων, παρά να σχετίζεται σε κάποιο βαθμό και με τη φιλοδοξία, να αξιοποιηθούν οι επόμενες (ειδικής σημασίας λόγω της απλής αναλογικής) βουλευτικές εκλογές, για να γίνει μια κάποια φασαρία γύρω από τις αιτιάσεις της Τουρκίας για το μειονοτικό και τη Θράκη.
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, οι εξελίξεις θα πρέπει να ανησυχούν, όσους νοιάζονται για την κυριαρχία της χώρας αλλά και τη σταθερότητα και την ειρηνική συνύπαρξη που με κόπο καταχτήθηκε στην περιοχή. Έχουμε μπει σε μια εποχή, που η Τουρκία, δηλώνει ανοιχτά πως θα αξιοποιήσει όλα της τα όπλα, για να επιβάλει τετελεσμένα, πιστή στην αναθεωρητική και μεγαλοκρατική της πολιτική. Η Θράκη έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο. Η Ελλάδα οφείλει να υπερασπιστεί τη συνοχή της, κόντρα σ’ αυτήν την πολιτική, να αντιδράσει στις προκλήσεις συντεταγμένα, να περιορίσει όσους δρουν ως ενεργούμενα της Άγκυρας, να υπερασπιστεί το δικαίωμα όλων των κατοίκων της Θράκης (Ελλήνων, Τουρκογενών, Πομάκων, Ρομά κ.α.) να ζουν αρμονικά. Για τον σκοπό αυτό η στήριξη της περιοχής, τα αναπτυξιακά κίνητρα, το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των πολιτών είναι τα βασικά αντίβαρα κόντρα στη δράση του τουρκικού προξενείου. Ειδικά για το τελευταίο, το θέμα της εκπαίδευσης, της μόρφωσης, της πολιτιστικής ανάπτυξης, είναι ιδιαίτερη ανάγκη να αντιστραφεί η πάγια πολιτική, που χάριζε όλους τους πληθυσμούς στην Τουρκία, μέσω της εκμάθησης της τουρκικής γλώσσας σε Πομάκους και Ρομά, μετατρέποντας έτσι σε κρατική πολιτική, την προσπάθεια του προξενείου και της Άγκυρας, για την πολιτισμική καταπίεση και ενσωμάτωση όλης της μειονότητας.
