Τον πλήρη έλεγχο επί του κόμματός του επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς στο συνέδριο της Ν.Δ. που ξεκίνησε χθες και ολοκληρώνει αύριο τις εργασίες του.
Σε όλη την προσυνεδριακή περίοδο οι αντίπαλοι του Σαμαρά, με συνεχείς δηλώσεις τους (Γ. Μαρκογιαννάκης, Γ. Γιακουμάτος, Σ. Κεδίκγλου, Κ. Μητσοτάκης κ.ά.) άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο να κατέβουν σύντομα από το τρένο. Από την άλλη, οι πρωτοκλασάτοι επί διακυβέρνησης Καραμανλή, Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης, Παυλίδης, αποκλείστηκαν από τις λίστες, ενώ ο τέως πρωθυπουργός έχει κληθεί να παρακολουθήσει… σιωπηλά τη διαδικασία.
Μπορεί το κεντρικό σύνθημα του συνεδρίου να είναι «Μπροστά, για την Ελλάδα της ελπίδας», υπονοώντας την οικοδόμηση ενός μεγάλου πολυσυλλεκτικού κόμματος, ωστόσο τα βασικά ζητούμενα στην τριήμερη δοκιμασία της Ν.Δ. είναι άλλα. Κατ’ αρχήν εάν και πώς θα αποσυνδεθεί η σημερινή Ν.Δ. από τη διακυβέρνηση Καραμανλή, κι αν θα αποτραπούν, προς το παρόν τουλάχιστον, αποχωρήσεις που θα συνιστούσαν βαρύ χτύπημα.
Βουλευτές και στελέχη που πρόσκεινται στη Ντόρα Μπακογιάννη και μετέχουν στο συνέδριο φέρονται αποφασισμένοι να μιλήσουν, αλλά όχι να αποχωρήσουν, ενώ οι Καραμανλικοί επιδιώκουν να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παρουσία στην Κεντρική Επιτροπή.
Παράλληλα, το περίφημο ιδεολογικό στίγμα του «κοινωνικού φιλελευθερισμού», με χαρακτηριστικά πατριωτικής-λαϊκής δεξιάς που επιχειρεί να επιβάλλει ο Σαμαράς στη Ν.Δ. απορρίπτεται ανοικτά από τους οπαδούς της Ντόρας και παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να πείσει την παραδοσιακή εκλογική βάση της Ν.Δ., στην μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Επίσης θολό είναι το τοπίο στα εργασιακά -ασφαλιστικά, καθώς η Ν.Δ. αποφεύγει να ξεκαθαρίσει δημοσίως τη θέση της. Η καταψήφιση του ασφαλιστικού επί της αρχής είναι δεδομένη, αλλά αναπάντητο παραμένει ποια άρθρα θα υπερψηφιστούν.
Τα περιθώρια της αντιπολιτευτικής τακτικής της Ν.Δ., ως έτερος πόλος του δικομματισμού στενεύουν αφόρητα.
Μπορεί το κεντρικό σύνθημα του συνεδρίου να είναι «Μπροστά, για την Ελλάδα της ελπίδας», υπονοώντας την οικοδόμηση ενός μεγάλου πολυσυλλεκτικού κόμματος, ωστόσο τα βασικά ζητούμενα στην τριήμερη δοκιμασία της Ν.Δ. είναι άλλα. Κατ’ αρχήν εάν και πώς θα αποσυνδεθεί η σημερινή Ν.Δ. από τη διακυβέρνηση Καραμανλή, κι αν θα αποτραπούν, προς το παρόν τουλάχιστον, αποχωρήσεις που θα συνιστούσαν βαρύ χτύπημα.
Βουλευτές και στελέχη που πρόσκεινται στη Ντόρα Μπακογιάννη και μετέχουν στο συνέδριο φέρονται αποφασισμένοι να μιλήσουν, αλλά όχι να αποχωρήσουν, ενώ οι Καραμανλικοί επιδιώκουν να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παρουσία στην Κεντρική Επιτροπή.
Παράλληλα, το περίφημο ιδεολογικό στίγμα του «κοινωνικού φιλελευθερισμού», με χαρακτηριστικά πατριωτικής-λαϊκής δεξιάς που επιχειρεί να επιβάλλει ο Σαμαράς στη Ν.Δ. απορρίπτεται ανοικτά από τους οπαδούς της Ντόρας και παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να πείσει την παραδοσιακή εκλογική βάση της Ν.Δ., στην μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Επίσης θολό είναι το τοπίο στα εργασιακά -ασφαλιστικά, καθώς η Ν.Δ. αποφεύγει να ξεκαθαρίσει δημοσίως τη θέση της. Η καταψήφιση του ασφαλιστικού επί της αρχής είναι δεδομένη, αλλά αναπάντητο παραμένει ποια άρθρα θα υπερψηφιστούν.
Τα περιθώρια της αντιπολιτευτικής τακτικής της Ν.Δ., ως έτερος πόλος του δικομματισμού στενεύουν αφόρητα.
Ε.Λ.
Σχόλια
