Γιόρτασα τη γέννησή μου στην Κωνσταντινούπολη πριν από 70 χρόνια ακριβώς, στο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας, κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης νοσηλείας μου. Αλλιώς το είχα σκεφτεί, αλλά κι αυτό το συμβάν είναι τόσο σημαντικό που θα κάνει αυτή την επέτειο πραγματικά αλησμόνητη. Χωρίς τους φίλους και συγγενείς, τα πιο κοντινά μου πρόσωπα δηλαδή, εφ’ όσον τηρήσαμε με συνέπεια τα μέτρα προστασίας που εφαρμόζει το Νοσοκομείο, αλλά με φουλ σαπόρτ από την Ιωάννα και τη Βάσω και την αδιάλειπτη συνδρομή του νοσηλευτικού προσωπικού, η όλη ταλαιπωρία, σωματική και ψυχική, μετατράπηκε σταδιακά σε χαρμόσυνη επανεκκίνηση ζωής! Υπάρχουν ακόμα «ρυθμίσεις» που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να διευθετηθούν, αλλά το μέχρι στιγμής βίωμα, από την κατηφόρα και την ανηφόρα στο ίσιωμα, είναι από κάθε άποψη ανορθωτικό. Ευγνωμονώ ιδιαίτερα την ιατρική ομάδα, με τον επιμελητή χειρουργό κ. Θόδωρο Καλογερόπουλο που ανέλαβε με υψηλή επιστημονική επάρκεια και με τη συνεργασία των συναδέλφων του κυρίων Θόδωρου Αποστόλου και Θανάση Μπαντή και της αναισθησιολόγου κ. Χρυσηίδας Μάγκλαρη, αυτό των «εγχείρημα» για να με στείλουν χωρίς σωληνάκια στο σπίτι μου να συνεχίσω -ανανεωμένος και απαλλαγμένος από τρία αλληλεξαρτώμενα ντεφό- τη ζωή μου. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι βρέθηκα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο το οποίο, στο βαθμό που απέκτησα προσωπική εμπειρία, με εντυπωσίασε –μετά από δέκα χρόνια μνημονιακών περικοπών- με την καλή του οργάνωση, την καθαριότητα και, πάνω απ’ όλα, με τη ζεστασιά, το ζήλο και τον επαγγελματισμό των λειτουργών του!
Αν και δεν είχα ποτέ αμφιβολία για την αναντικατάστατη σημασία και αξία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, πράγμα που ήταν καθοριστικό στην επιλογή μου, εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να ζητήσω από τις συμπολίτισσες και τους συμπολίτες μου να μην αντιμετωπίζουν το ΕΣΥ παθητικά, αλλά να είμαστε όλοι σε μια διαρκή κινητοποίηση, απαιτητικοί και ανυποχώρητοι, υποστήριξης του. Ας μην επαναπαυθούμε στον ελιγμό που κάνουν οι πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοι τους δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, «ειδικοί» και εν γένει θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων και της κερδοσκοπίας σε βάρος της υγείας μας, εμφανιζόμενοι όψιμα υπό πίεση λόγω της πανδημίας ως φίλοι και όχι πολέμιοι του ΕΣΥ, όπως κάνουν υποκριτικά όλοι οι νεοφιλελεύθεροι στην Ευρώπη, γιατί αυτοί οι ίδιοι ευθύνονται με τις συνειδητές και στοχευμένες πολιτικές τους στα προηγούμενα χρόνια για τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του δημόσιου τομέα υγείας.
Όπως ήταν φυσικό, λοιπόν, και με μεγάλη μου χαρά, γιόρτασα αυτό το σημαντικό σταθμό στη ζωή μου και έσβησα τα 7(Χ10) κεράκια της τούρτας με την συμβολική παρουσία μερικών νοσηλευτών, συμπεριλαμβανομένου του προϊσταμένου της ομάδας του 6ου ορόφου κ. Γιάννη Μαγαλιού.
Εν κατακλείδι, απευθύνω έκκληση σε όλες και όλους: μην παραμελείτε την υγεία σας και μην διστάζετε να αξιοποιείτε τις δυνατότητες που προσφέρει το Εθνικό Σύστημα Υγείας με το εκπαιδευμένο προσωπικό του. Αυτό δεν είναι αίτημα, είναι δικαίωμα. Τα υπόλοιπα έπονται…
Στέλιος Ελληνιάδης
1-10 Ιουλίου 2020
