Για πολύ καιρό προετοίμαζε η ΕΣΗΕΑ, το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, την έκθεση για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Η έκθεση εγκαινιάζεται αύριο Κυριακή. Και εγκαινιάζεται από τον Πρόεδρο της (μνημονιακής) Δημοκρατίας, Κ. Παπούλια. Είναι άξιον απορίας αν στα εκθέματα θα περιλαμβάνονται: Η στάση μερικών εξεχόντων μελών της ΕΣΗΕΑ στα χρόνια των μνημονίων. Η δήλωση Πρετεντέρη πως «όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο (σ.σ. το χρέος), αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό». Η ομολογία της Μαρίας Σπυράκη (σ.σ. νυν ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ.) ότι «γνώριζα πως έρχονταν λεφτά από την Ιταλία στις διπλές εκλογές του 2012 αλλά δεν το έλεγα». Το τρομορεπορτάζ του ΑΝΤ1 στις παραμονές των πρόσφατων ευρωεκλογών ότι θα ερχόταν η συντέλεια της Ελλάδας αν συνέβαινε το «πολιτικό ατύχημα ΣΥΡΙΖΑ». Το… επικό ρεπορτάζ του ίδιου καναλιού, προχθές μόλις, για τα αερομεταφερόμενα τάγματα αναρχικών. Και να ‘ταν μόνον αυτά…
Ίσως πάντως η ΕΣΗΕΑ, που ιδρύθηκε το 1914 «από μια χούφτα δημοσιογράφους της εποχής κάτω από αντίξοες, για τον τόπο, συνθήκες, για την προάσπιση της ελευθεροτυπίας και την κατοχύρωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος» να έπρεπε να κάνει μια έκθεση με ένα μόνο έκθεμα: το κείμενο που έγραψε στα 1939 ο Αλμπέρ Καμί για την ελευθερία του Τύπου.
Αντιγράφω μέρος του κειμένου από το dimartblog.com (μετάφραση: Αθηνά Μιχαλακέα): «Αντιμετωπίζοντας τη θύελλα της ανοησίας είναι εξίσου απαραίτητο να προτάξουμε ορισμένες αρνήσεις. Όλοι οι περιορισμοί του κόσμου δεν μπορούν να κάνουν ένα καθαρό πνεύμα ανήθικο. Αντίστοιχα, λοιπόν, γνωρίζοντας τον μηχανισμό με τον οποίο αντλούνται πληροφορίες, είναι εύκολο να επιβεβαιώνουμε την αυθεντικότητα μιας είδησης. Ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος πρέπει να δίνει εκεί όλο το βάρος της προσοχής του. Κι αν, κατά πάσα πιθανότητα, δεν μπορεί να μιλήσει για όσα θέλει, μπορεί ωστόσο να μην πει πράγματα που δεν πιστεύει ή που θεωρεί αναληθή. Και μια ελεύθερη εφημερίδα κρίνεται από αυτά που γράφονται αλλά και από αυτά που δεν γράφονται. Αυτή η αρνητική ελευθερία είναι μακράν η σημαντικότερη όλων, εφόσον μπορούμε να τη χειριστούμε. Επειδή αυτή προετοιμάζει τον ερχομό της πραγματικής ελευθερίας. Εν συνεχεία, μια ανεξάρτητη εφημερίδα δίνει την προέλευση των πληροφοριών της, βοηθά το κοινό να τις αξιολογήσει, απαρνιέται την προπαγάνδα, απαλείφει τις ύβρεις, αποσοβεί με σχόλια την ομοιομορφία των πληροφοριών, εν συντομία αναζητά την αλήθεια στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού. Το μέτρο αυτό, όσο σχετικό και αν είναι, επιτρέπει, τουλάχιστον, να απαρνηθεί κανείς αυτό που καμιά άλλη δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να κάνει αποδεκτό: να υπηρετεί το ψέμα».
Χρέη τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
