Του Σωκράτη Μαντζουράνη
Ζούμε στη ζώνη του λυκόφωτος, μου λένε κάποιοι καλοί φίλοι.
Μια παράνοια λένε άλλοι, ιστορικές στιγμές κάποιοι τρίτοι.
Δεν συμφωνώ, αν και έχουν τα δίκια τους.
Το σύστημα νιώθει πως ένας ιστορικός κύκλος της κυριαρχίας του κλείνει και ετοιμάζει μεθοδικά, ψύχραιμα, οργανωμένα, χωρίς αναστολές και συναισθηματισμούς, την «επόμενη μέρα» του.
Δημιουργεί συσχετισμούς, ανακαλεί εφεδρείες, θυσιάζει «φίλιες δυνάμεις», «κατασκευάζει» αντίπαλους, δημιουργεί νέα δόγματα και «αλήθειες», ανέχεται και ενισχύει «επαναστάσεις» και «επαναστάτες», φτιάχνει ψευδαισθήσεις, καπηλεύεται τη μεγαλοθυμία της λαϊκής ανθρωπιάς, φτιάχνει μια καινούργια κοινωνική συνείδηση με τα ΜΜΕ που έχει ήδη εξαγοράσει.
Το αληθινό και αφτιασίδωτο πρόσωπο του καπιταλισμού είναι τούτο που αντικρίζουμε, τούτο που ζούμε.
Το ανάλγητο, απάνθρωπο, κυνικό, ταξικό, πρόσωπο του καπιταλισμού.
Όπως ήταν πάντα και όπως πάντα θα είναι.
Όλα, λοιπόν, για να επιβιώσει το σύστημα.
Βγαίνει ο αντιστασιακός Πρόεδρος της Δημοκρατίας τους, ανήμερα του «Όχι» του λαού μας και χωρίς να ντραπεί, δηλώνει:
«Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να δώσει κάτι περισσότερο. Αυτό που μπορούσε να δώσει το έδωσε».
Δεν το έδωσε κ. Πρόεδρε,
Του το κλέψατε, τον εξαναγκάσατε τον εκβιάσατε, τον απειλήσατε για να το δώσει και μάλιστα όλα αυτά και με τη δική σας υπογραφή.
Βγαίνει ο Πάγκαλος μ’ έναν απίστευτο κυνισμό και με μια κουραδομαγκιά, δηλώνει πως «και ‘μείς παρακολουθούσαμε τους Αμερικανούς», ξεπλένει ο υπαλληλάκος τα αφεντικά του και από πάνω πουλά και τζάμπα νταϊλίκι:
«Τώρα αυτά έχουν παραγραφεί».
Και κανείς δεν καλεί κανένα να καταδικάσει τις παρακολουθήσεις, από όπου και αν προέρχονται.
Ούτε καν ο Πάπας που παρακολουθείται.
Βγαίνουν τα διάφορα καλοπληρωμένα «Πρετεντεράκια» των ΜΜΕ και για μέρες μας πλασάρουν «τη ξανθή Μαρία των Ρομά» και ψαχνόμαστε όλοι μήπως έχουμε ξεχάσει κάπου κανένα παιδί και χέστηκαν βέβαια αν όλα αποδεικνύονται στο τέλος μια μπούρδα.
Παίρνουν όμως το κάτι τις τους οι καναλάρχες, μια ψηφιακή αδειούλα ας πούμε.
Φτάνει που η κυβέρνηση κέρδισε χρόνο, φτάνει που οι χιλιάδες πλειστηριασμοί σπιτιών πέρασαν στα ψιλά, φτάνει που οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών ακόμα και για 50 ευρω, δεν ενόχλησαν, δεν κινητοποίησαν.
Φορολογούνται τα μαντριά, τα γιαπιά, τα περιττώματα των ζώων που γίνονται κοπριά, φορολογείται ότι κινείται και ότι στέκεται.
Οι βουλευτές της Ν.Δ. σηκώνουν μπαϊράκι και αντάρτικο στο Στουρνάρα, για αυτά τα ρεζιλίκια, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει «διαφοροποιήσεις και ζυμώσεις στην κυβέρνηση, 75 απ’ αυτούς μπουκάρουν στου Μαξίμου και βγαίνοντας δηλώνουν πως θα τα ψηφίσουν τα μέτρα.
Ο πρωθυπουργός ξεδιάντροπα δηλώνει πως «καλά λέγαμε και καμιά μαλακία για μάχες με τη τρόικα για να περνά η ώρα», ο μπουμπούκος της Υγείας ανακαλύπτει πως τα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι καλύτερα από τα δημόσια, ο μονίμως έκπληκτος Μητσοτάκος ψάχνει 3-4 χιλιάδες δημόσιους για να απολύσει πριν έρθει η τρόικα και ο Παναγόπουλος κάθε εξάμηνο εξαγγέλλει μια απεργία, έτσι, για να θυμόμαστε πως το μαγαζί ΓΣΕΕ δεν έκλεισε.
Η κοινωνία, ο λαός;
Όλοι περιμένουν πότε «θα εκφραστεί η συσσωρευμένη οργή».
Άστα…
Μια θλίψη, μια κοινωνική καταστροφή, από μια κυβέρνηση με 152 βουλευτές, από τους οποίους οι 50 είναι δώρο του συστήματος που στηρίζει.
Μια κυβέρνηση λαμογιάς και ρεντίκολων και ξεπουλημένων που ο ΣΥΡΙΖΑ την καλεί κάθε μέρα να παραιτηθεί και μάταια περιμένει να πέσει.
Όμως φαίνεται πως τα ψέματα και τα βάσανα μας, πήραν πια τέλος.
Το άκουσα και τρελάθηκα από τη χαρά μου.
Και από κοντά, όλη η κοινωνία φαντάζομαι.
Το άκουσα με τ’ αφτιά μου από το σ. Αλέξη:
«Πιστεύω βαθιά σύντροφοι ότι γρήγορα, ίσως και πιο γρήγορα απ’ ό,τι έχουν κάποιοι στο μυαλό τους, θα κληθούμε να αναλάβουμε τις τύχες της χώρας.
Και αυτό θα συμβεί σύντομα θα γίνει και θα είναι μέρα μεσημέρι, για να θυμηθώ τα λόγια ενός παλιού αγωνιστή.
Καλή δύναμη!».
Ας είναι και απόγευμα σύντροφε.
Αμήν.
