Το «Silver Alert» της Τατιάνας Αβέρωφ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, είναι το δεύτερο αστυνομικό της μυθιστόρημα με ήρωα τον Περικλή Γαλάνη.
Η συγγραφέας μάς μεταφέρει σε ένα κεφαλοχώρι της Ηπείρου, στον νομό Ιωαννίνων, με το ίσως παραπλανητικό όνομα «Παράδεισος». Η γυναίκα ενός μεγαλοπαράγοντα της περιοχής εξαφανίζεται και αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι με μυστικά και ψέματα.
Παράλληλα ο αστυνόμος ερευνά μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας με βυζαντινούς θησαυρούς και την εμπλοκή εκκλησιαστικών παραγόντων. Άραγε σχετίζονται μεταξύ τους οι δύο υποθέσεις;
Όλα επισκιάζονται από μια «αυτοκτονία» που δεν είναι αυτό που δείχνει.
Με αφορμή αυτές τις ιστορίες η συγγραφέας παρουσιάζει με διεισδυτικό τρόπο τη ζωή στη σημερινή ελληνική επαρχία, αλλά και τις σχέσεις έτσι όπως διαμορφώνονται, με όλες τις αλλαγές που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Η αγροτική γιατρός Μαρία Λάζου είναι μια δυναμική γυναίκα που κρατά με το σπαθί της μια θέση σε ανδροκρατούμενο κόσμο.
Φυσικά υπάρχει σασπένς, αγωνία και πολλές ανατροπές, που καθηλώνουν τον αναγνώστη.
«Έχουμε ξεμάθει να ακούμε τον άλλον, είμαστε λιγότερο ανοιχτοί και ανεκτικοί στις σχέσεις μας, πιο ανασφαλείς και απαιτητικοί συγχρόνως»
Γιατί διαλέξατε ως κεντρικό θέμα την αρπαγή των πολιτιστικών θησαυρών της χώρας;
Είναι ένα σημαντικό θέμα, που αγνοούσα την έκτασή του μέχρι που μου χτύπησε κυριολεκτικά την πόρτα. Πριν λίγα χρόνια, σε μια επίσκεψη στο χωριό μου, βρήκα τον κόσμο ανάστατο από το πιο πρόσφατο θέμα κουτσομπολιού: Μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας με κλοπές βυζαντινών θησαυρών από εκκλησίες και μοναστήρια, στην οποία εμπλέκονταν ίσως και πρόσωπα γνωστά και σεβάσμια της περιοχής μας. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου βασίζεται δηλαδή σε πραγματικά γεγονότα, στα οποία έχουν προστεθεί βέβαια και πολλά μυθοπλαστικά στοιχεία.
Η διαπλοκή τοπικής εξουσίας, εργολάβων, πολιτείας, εκκλησίας που θίγετε αντανακλά τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στη χώρα μας; Τι σας έχει δείξει η δική σας εμπειρία;
Οι άνθρωποι διαπλέκονται, όχι οι θεσμοί. Η εμπειρία μου μού λέει πως υπάρχουν βρώμικοι άνθρωποι, αλλά και σπουδαίοι άνθρωποι, σε κάθε επάγγελμα ή λειτούργημα. Όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά παντού. Η μάχη με τη διαπλοκή δεν τελειώνει, ασχέτως χώρας ή πολιτεύματος. Δυστυχώς όμως, οι νομοθετικές προσπάθειες καταπολέμησής της, συχνά επιβαρύνουν απλώς τους νομοταγείς πολίτες χωρίς να λύνουν το πρόβλημα.
Τι είναι αυτό που σας έχει έκανε να προτιμήσετε τη φόρμα του αστυνομικού;
Μου αρέσει γενικά να καταπιάνομαι με διαφορετικά είδη γραφής. Έχω εκδώσει ως τώρα 7 μυθιστορήματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους (ιστορικό μυθιστόρημα, σύγχρονο, νεανικό, μυθοπλαστική βιογραφία και αστυνομικό). Το αστυνομικό ήταν για μένα μια ενδιαφέρουσα πρόκληση που μου επέτρεπε να εξερευνήσω ακόμα περισσότερο την αγάπη μου για σασπένς. Το «Silver Alert» είναι το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα με ήρωα τον αστυνόμο Γαλάνη. Θεωρώ όμως πως από πολλές απόψεις δεν διαφέρει και τόσο πολύ από τα άλλα μου βιβλία. Νομίζω πως είναι αναγνωρίσιμο το στυλ γραφής, το ενδιαφέρον μου για τους χαρακτήρες, η έμφαση στη λεπτομέρεια, το χιούμορ και η λεπτή ειρωνεία για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας.
Σημαντικό μέρος του βιβλίου αφορά και στις σχέσεις κυρίως μέσα από το ζευγάρι των ηρώων σας. Πιστεύετε πως σήμερα είναι πιο πολλά τα αδιέξοδα;
Νομίζω ναι, για πολλούς λόγους ‒ κοινωνικούς, ψυχολογικούς, οικονομικούς. Η κοινωνία έχει προχωρήσει, η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει, η αγορά εργασίας δεν γνωρίζει πια σύνορα. Οι νέοι λειτουργούν πρωτίστως ως άτομα στις βασικές επιλογές της ζωής τους, ενώ παλιότερα το ζευγάρι ήταν η κύρια και δεδομένη ίσως αξία για άντρες και γυναίκες. Παράλληλα, ή κατά συνέπεια ίσως, έχουμε ξεμάθει να ακούμε τον άλλον, είμαστε λιγότερο ανοιχτοί και ανεκτικοί στις σχέσεις μας, πιο ανασφαλείς και απαιτητικοί συγχρόνως. Αν υπάρχουν επιπλέον οικονομικά ή άλλα προβλήματα, τόσο πιο δύσκολα τα πράγματα. Οι σχέσεις αγάπης θέλουν δέσμευση και δουλειά.
Η ελληνική επαρχία, τα χωριά ερημώνουν. Υπάρχει τρόπος να αντιστραφεί αυτή η πορεία;
Τα χωριά ερημώνουν γιατί οι άνθρωποι αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην πόλη, περισσότερες επιλογές στην εκπαίδευση, την υγεία, τη διασκέδαση, ευκολότερη πρόσβαση στις υπηρεσίες, τα καταστήματα κ.λπ. Είναι μια φυσική πορεία που είναι δύσκολο να αντιστραφεί, εκτός αν συλλειτουργήσουν πολλοί παράγοντες ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια σωστή, φιλική ανάπτυξη. Για να συμβεί αυτό, θα έλεγα πως πρώτα απ’ όλα χρειάζεται μια σοβαρή τοπική διοίκηση, με τη στήριξη βέβαια της κεντρικής διοίκησης και της περιφέρειας, η οποία θα έχει όραμα και πρόγραμμα φωτισμένο και φιλικό, χρειάζεται επίσης το πρόγραμμα αυτό να αγκαλιαστεί από τους κατοίκους με υπευθυνότητα και διάθεση συνεργασίας ‒ δύσκολα πράγματα δηλαδή… Ας μην ξεχνάμε όμως πως, μαζί με την αστυφιλία, παρατηρείται σιγά σιγά και η αντίθετη πορεία, της φυγής δηλαδή από τις μεγαλουπόλεις και της μετεγκατάστασης στα χωριά. Άρα ίσως ωριμάζουν οι καιροί.
