Το Μνημόνιο επιτάσσει την απαλλαγή του κράτους από τα… βάρη της υγείας
Του Στρατή Πλωμαρίτη
Και ενώ το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) παρουσίαζε τα τελευταία χρόνια φθίνουσα πορεία, ταλαιπωρούμενο από πληθώρα προβλημάτων, του προέκυψε και ο «Καλλικράτης». Η μεταφορά, δηλαδή, της αρμοδιότητας για τη λειτουργία των μονάδων υγείας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α.) πρώτου βαθμού.
Η ένταξη του ΕΣΥ στον «Καλλικράτη» και η εκχώρηση της ευθύνης λειτουργίας των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων στους νέους δήμους που θα προκύψουν από το εξάμβλωμα που ψήφησε η κυβέρνηση, δήθεν σαν αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση, θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του ΕΣΥ.
Και τούτο διότι οι αρμοδιότητες που, κατά καιρούς, εκχωρήθηκαν στην Τ.Α., ουδέποτε συνοδεύτηκαν από τη μεταφορά και των αντιστοίχων πόρων, παρά τη ρητή συνταγματική επιταγή.
Εάν σε αυτό προσμετρήσουμε και το γεγονός ότι ο «Καλλικράτης» είναι όρος του Μνημονίου και ότι από την εφαρμογή του προσδοκούν οικονομίες κλίμακας, καθώς και το γεγονός ότι ήδη φέτος κόπηκε η χρηματοδότηση της Τ.Α. κατά 40%, συν επίσης το γεγονός ότι το Μνημόνιο επιτάσσει την απαλλαγή του κράτους, σταδιακά, από τα βάρη της υγείας των πολιτών και την μετακύλιση του κόστους απευθείας στην τσέπη των πολιτών, καταλαβαίνουμε όλοι τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί.
Οι «Καλλικράτειοι» δήμοι, αδυνατώντας να στηρίξουν οικονομικά την λειτουργία των κέντρων υγείας, πολύ δε περισσότερο των νοσοκομείων, τα οποία θα λειτουργούν στον χώρο ευθύνης τους θα έχουν δύο επιλογές: Η μία θα είναι το κλείσιμο των μονάδων υγείας και να πούμε εδώ ότι ο νέος νόμος για το ΕΣΥ διευκολύνει τα πράγματα, προβλέποντας την έκδοση ενός απλού προεδρικού διατάγματος προς τούτο. Η άλλη, θα είναι η ιδιωτικοποίηση των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων, με την επιβολή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων που θα διέπουν την λειτουργία τους. Αυτό σημαίνει ότι οι μονάδες υγείας θα είναι προσβάσιμες σε όσους έχουν να πληρώσουν. Και αυτοί, μέσα στις σημερινές συνθήκες της κρίσης, λιγοστεύουν δραματικά.
Οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι άποροι, οι κάθε είδους ανασφάλιστοι, οι μετανάστες, οι απόκληροι της κοινωνίας, δηλαδή, τα 2/3 αυτής δεν θα έχουν πρόσβαση στις μονάδες υγείας, δεν θα έχουν ιατρική κάλυψη.
Η επιταγή του γενεθλίου νόμου του ΕΣΥ, ο οποίος στο πρώτο του άρθρο έλεγε ότι «το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο σύνολο των πολιτών, ισότιμα και ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική τους κατάσταση, μέσα από ενιαίο και αποκεντρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας» και τον οποίο νόμο ψήφισε μία άλλη κυβέρνηση, ενός άλλου ΠΑΣΟΚ το 1983, αποτελεί σήμερα γράμμα κενό περιεχομένου.
Σε ό,τι αφορά την τύχη των εργαζομένων στο ΕΣΥ, γίνεται κατανοητό ότι με την υπαγωγή τους στους δήμους, χάνουν την οργανική τους σχέση με το δημόσιο και ανοίγει ο δρόμος για μαζικές απολύσεις, που είναι και το ζητούμενο του Μνημονίου. Ποιο εφιαλτικό σενάριο δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς για το ΕΣΥ.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ δίνουν τον δικό τους αγώνα και καλούν όλους τους πολίτες να αγωνιστούμε μαζί και να διεκδικήσουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας καθολικό, δωρεάν που θα παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες.
* Ο Στρατής Πλωμαρίτης είναι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ), νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.
