Με τις επιθετικές πολιτικές που εξαπέλυσε το ευρωπαϊκό διευθυντήριο εν μέσω διελκυστίνδας με τις αδηφάγες χρηματαγορές, έχει πια καθιερωθεί η κατηγοριοποίηση μεταξύ του κυριαρχικού Βορρά και των απόβλητων του… πολλαπλασιαζόμενου ευρωπαϊκού Νότου.
Τα κάγκελα στα μπουντρούμια του ευρωφρουρίου ανοίγουν εύκολα προς τα μέσα και ήδη ως θύματα και υποψήφια θύματα προγράφονται η Ισπανία και η Ιταλία, ενώ ποιος θα μπορούσε να αποκλείσει και την ίδια τη Γαλλία;
Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής περιέπλεξε τα δεδομένα. Οι διακρατικοί συσχετισμοί και η πρωτοφανής δύναμη πυρός του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου διαμορφώνουν ένα πεδίο διαρκών μεταλλαγών, όπου κατηγορηματικές και τελεσίδικες ερμηνείες γρήγορα διαψεύδονται. Είναι έτσι πολύ ασφαλέστερα τα συμπεράσματα με βάση το πρόσφατο ιστορικό των συνεχών διαψεύσεων των τυποποιημένων πανηγυρικών της «σωτηρίας», οριστικής μάλιστα, που ο άξονας Βρυξέλλες-Βερολίνο-Φραγκφούρτη έχει διακηρύξει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Σύνοδος Κορυφής του περυσινού Οκτώβρη, όπου μεταξύ άλλων δρομολογήθηκε και το «λυτρωτικό» PSI, στα καθ’ ημάς. Και, βέβαια, άλλο ένα ασφαλές κριτήριο αποτελεί το τι γίνεται επί του πρακτέου, πώς τα ανακοινωθέντα της Ε.Ε. μεταφράζονται άμεσα στις κοινωνίες.
Έγινε πολύς λόγος για τη συμμαχία του Νότου, που εκφράστηκε από τους Μόντι και Ραχόι, μέσω της οποίας ο Ολάντ επιδίωξε μία οριακή μετατόπιση του συσχετισμού στο γαλλο-γερμανικό άξονα. Η διεκδικητική στάση των Νοτίων, που για πρώτη φορά υποχρέωσε σε παραχωρήσεις τη Μέρκελ, όσον αφορά τη χαλάρωση της δαγκάνης στα υπερχρεωμένα κράτη, δημιούργησε πρόσκαιρες εντυπώσεις. Και επισκιάστηκε η καθολική ευθυγράμμιση στο δρακόντειο Σύμφωνο για το ευρώ και η -με κάθε τίμημα- αιμοδότηση των τραπεζικών κολοσσών.
Το τοπίο ξεκαθάρισαν οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και της Ισπανίας επιστρέφοντας στις χώρες τους και εξαγγέλλοντας ως έπαθλα της «νίκης», που τους αποδόθηκε κατά της Μέρκελ, έναν καταιγισμό αυθεντικών μέτρων μνημονίου χωρίς… Μνημόνιο με δεδομένη τη στενή επιτήρηση από την τρόικα «εξωτερικού», μια και το ΔΝΤ έχει εμφυτευθεί στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης.
Όμως, η συγκλονιστική υποδοχή των αγωνιζόμενων ανθρακωρύχων από τις χιλιάδες του ισπανικού λαού άλλαξε το κέντρο βάρους. Τα αλλεπάλληλα κύματα εισβολής των λαών του Νότου στο προσκήνιο, ταράζουν το παγιωμένο σκηνικό, όπου κυριαρχούν οι γκρίζες φιγούρες των πολιτικάντηδων και των τεχνοκρατών. Αναδύεται πλέον ένας δρόμος ανατροπής των ιεραρχήσεων. Τα δίκαια των αφυπνισμένων κοινωνιών θα αναζητήσουν την επαναθεμελίωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στις αρχές της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας. Η σύγκρουση και η ρήξη με τη δυναστική πολιτική και οικονομική ολιγαρχία της ευρωκρατίας είναι αναπόφευκτη. Οι καταλυτικές διεργασίες στον Νότο των λαών θα γονιμοποιήσουν τα επόμενα βήματα του πανευρωπαϊκού συντονισμού αγώνων και κινημάτων.
Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής περιέπλεξε τα δεδομένα. Οι διακρατικοί συσχετισμοί και η πρωτοφανής δύναμη πυρός του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου διαμορφώνουν ένα πεδίο διαρκών μεταλλαγών, όπου κατηγορηματικές και τελεσίδικες ερμηνείες γρήγορα διαψεύδονται. Είναι έτσι πολύ ασφαλέστερα τα συμπεράσματα με βάση το πρόσφατο ιστορικό των συνεχών διαψεύσεων των τυποποιημένων πανηγυρικών της «σωτηρίας», οριστικής μάλιστα, που ο άξονας Βρυξέλλες-Βερολίνο-Φραγκφούρτη έχει διακηρύξει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Σύνοδος Κορυφής του περυσινού Οκτώβρη, όπου μεταξύ άλλων δρομολογήθηκε και το «λυτρωτικό» PSI, στα καθ’ ημάς. Και, βέβαια, άλλο ένα ασφαλές κριτήριο αποτελεί το τι γίνεται επί του πρακτέου, πώς τα ανακοινωθέντα της Ε.Ε. μεταφράζονται άμεσα στις κοινωνίες.
Έγινε πολύς λόγος για τη συμμαχία του Νότου, που εκφράστηκε από τους Μόντι και Ραχόι, μέσω της οποίας ο Ολάντ επιδίωξε μία οριακή μετατόπιση του συσχετισμού στο γαλλο-γερμανικό άξονα. Η διεκδικητική στάση των Νοτίων, που για πρώτη φορά υποχρέωσε σε παραχωρήσεις τη Μέρκελ, όσον αφορά τη χαλάρωση της δαγκάνης στα υπερχρεωμένα κράτη, δημιούργησε πρόσκαιρες εντυπώσεις. Και επισκιάστηκε η καθολική ευθυγράμμιση στο δρακόντειο Σύμφωνο για το ευρώ και η -με κάθε τίμημα- αιμοδότηση των τραπεζικών κολοσσών.
Το τοπίο ξεκαθάρισαν οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και της Ισπανίας επιστρέφοντας στις χώρες τους και εξαγγέλλοντας ως έπαθλα της «νίκης», που τους αποδόθηκε κατά της Μέρκελ, έναν καταιγισμό αυθεντικών μέτρων μνημονίου χωρίς… Μνημόνιο με δεδομένη τη στενή επιτήρηση από την τρόικα «εξωτερικού», μια και το ΔΝΤ έχει εμφυτευθεί στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης.
Όμως, η συγκλονιστική υποδοχή των αγωνιζόμενων ανθρακωρύχων από τις χιλιάδες του ισπανικού λαού άλλαξε το κέντρο βάρους. Τα αλλεπάλληλα κύματα εισβολής των λαών του Νότου στο προσκήνιο, ταράζουν το παγιωμένο σκηνικό, όπου κυριαρχούν οι γκρίζες φιγούρες των πολιτικάντηδων και των τεχνοκρατών. Αναδύεται πλέον ένας δρόμος ανατροπής των ιεραρχήσεων. Τα δίκαια των αφυπνισμένων κοινωνιών θα αναζητήσουν την επαναθεμελίωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στις αρχές της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας. Η σύγκρουση και η ρήξη με τη δυναστική πολιτική και οικονομική ολιγαρχία της ευρωκρατίας είναι αναπόφευκτη. Οι καταλυτικές διεργασίες στον Νότο των λαών θα γονιμοποιήσουν τα επόμενα βήματα του πανευρωπαϊκού συντονισμού αγώνων και κινημάτων.
Σχόλια
