Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας στην Πειραματική (-1)
του Σπύρου Κακουριώτη
«Η εταιρεία παρουσίασε το επενδυτικό της πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει τρεις οικιστικές ζώνες με πολυτελείς κατοικίες, ξενοδοχείο 90 δωματίων, και μαρίνα 60 σκαφών». Η είδηση αφορά μία από τις «εμβληματικές» ιδιωτικοποιήσεις του πρώτου μνημονίου, στο «βορειότερο άκρο του βορειότερου νησιού της χώρας», το (πρώην) προστατευόμενο δάσος του Ερημίτη, στην Κέρκυρα.
Αυτή η είδηση, σε συνδυασμό με μιαν άλλη, φαινομενικά άσχετη, που έρχεται από το μακρινό 1978 και αφορά τη δολοφονία από την αστυνομία του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη, ο οποίος είχε ανακηρύξει το σπίτι του «ανεξάρτητο κράτος», αποτέλεσαν την έμπνευση για την πλοκή του θεατρικού έργου της Αλεξάνδρας Κ* (κατά κόσμον Κατσαρού) Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας, που παρουσιάζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία του νεαρού Σαράντου Ζερβουλάκου, ο οποίος εργάζεται κυρίως στον γερμανόφωνο χώρο.
Η υπόθεση του έργου, φαινομενικά, απλή: ο Αντώνης Τάδε, προκειμένου να προστατέψει το αυθαίρετο με πισίνα, που έχει χτίσει μέσα στην προστατευόμενη περιοχή, από την απαλλοτρίωση, το ανακηρύσσει αυτόνομο, δικό του κράτος και το υπερασπίζεται με την καραμπίνα στο χέρι, κρατώντας ομήρους τα δύο του παιδιά και τη γερμανίδα φίλη τους…
Όμως, όπως πάντα, τα πράγματα δεν είναι ποτέ όσο απλά φαίνονται. Το αυθαίρετο, που κάποτε μπορεί να φάνταζε πολυτελές και η ενοικίασή του στους τουρίστες «λύση» για το μέλλον, δεν νοικιάζεται ούτε για πενταροδεκάρες. Η (εντελώς παράνομη) πισίνα, που έφτιαξε ο Αντώνης για «να μπει στο μάτι» των συγχωριανών του, αποδεικνύεται μια χαβούζα. Τα παιδιά του, που γι’ αυτά –λέει– έφτιαξε το εξοχικό, δεν θέλουν ούτε να το βλέπουν,·με τα φτερά πετσοκομμένα από την παρατεταμένη ανεργία, μετά από σπουδές που δεν χρησίμευσαν σε κανέναν. Ο μόνος λόγος που το επισκέπτονται είναι για να πείσουν τον πατέρα τους να το πουλήσει. Και το ξεφλούδισμα του κρεμμυδιού συνεχίζεται όσο το έργο ξεδιπλώνεται: η «αντίσταση» στην απαλλοτρίωση, την οποία ο Αντώνης επενδύει με οικολογική ρητορική, επιχειρώντας να βρει συμπαραστάτες, γίνεται μόνο και μόνο για να αυξηθεί το τίμημα…
Η οικογένεια του Αντώνη Τάδε, όπως χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, αποδεικνύεται μια τοξική παγίδα χτισμένη πάνω στο ψέμα. Στο ψέμα της γενιάς των πατεράδων απέναντι στους γιους και τις κόρες, που κρύβει πίσω του το γεγονός ότι αυτή η γενιά, για να θρέψει τον εγωισμό και τη βόλεψή της, κατασπαράζει τα παιδιά της· ότι στο όνομα της αγάπης και της προστασίας τους τα ευνουχίζει, στερώντας τους την απαραίτητη αυτονομία: γι’ αυτό θα επιστρέψουν στην πατρική εστία, διεκδικώντας τα χρήματα από την πώλησή της για να ξεχρεώσουν ή να χρηματοδοτήσουν τα έωλα καλλιτεχνικά τους σχέδια.
Όμως, οι χαρακτήρες που φιλοτεχνεί η Αλεξάνδρα Κ* δεν είναι μονοδιάστατοι –πίσω από την κουτοπονηριά του Αντώνη υπάρχει γνήσια φλέβα αγάπης, και για τη ρίζα του και για τα παιδιά του· πίσω από τον κυνισμό τού γιου και της κόρης γνήσια αγωνία για το μέλλον που προδιαγράφεται σκοτεινό, αλλά και για τον πατέρα τους.
Πρόκειται για ένα έργο που μιλά με άμεσο τρόπο για την εμπειρία των νέων από τη δεκαετή ήδη κρίση, με όπλο το χιούμορ –που εκτινάσσει επί σκηνής ο απολαυστικός Μανώλης Μαυροματάκης στον ρόλο του Αντώνη– χωρίς τον παραμικρό διδακτισμό, αλλά με συγκροτημένη θεατρική γραφή, προσόν που σπανίζει στις μέρες μας, και μια απροσδόκητη και ευρηματική έξοδο από τη δραματική σύγκρουση.
Στην πολύ καλή παράσταση του Σαράντου Ζερβουλάκου, που υπηρετεί το κείμενο χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς, αλλά με διακριτικές παρεμβάσεις που το απογειώνουν, τους ρόλους των παιδιών ερμηνεύουν εξαιρετικά οι Δημήτρης Πασσάς και Ρόζα Προδρόμου, ενώ η Eva Maria Sommersberg υποδύεται την απαραίτητη «γερμανίδα φίλη», θυμίζοντας την Άναμπελ από τα Κορίτσια στον ήλιο…
- Εθνικό Θέατρο – Πειραματική Σκηνή (-1), Θέατρο Rex, έως 17/6
