Της Ματίνας Παπαχριστούδη. Ποτέ άλλοτε κυβερνητικό στέλεχος δεν έδωσε τόσες πολλές συνεντεύξεις στα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, όσες ο αρμόδιος για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση υφυπουργός, Παντελής Καψής.
Καθημερινά σχεδόν από τη στιγμή της τοποθέτησής του βρίσκεται σε κάποιο μικρόφωνο ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό και «κάνει διάλογο» με τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της ελεύθερης ΕΡΤ. Είναι ο «αρμόδιος», αν και δεν έχει τηλεόραση να εποπτεύσει, αφού το μόρφωμα της Δ.Τ. είναι ανυπόστατο ως εταιρία, είναι μια απλή υπηρεσία των διευθύνσεων του υπουργείου του Γιάννη Στουρνάρα. Είναι επίσης ο υφυπουργός που δεν έχει υπογράψει καμία απολύτως απόφαση, παρά τις δεκάδες των δεκάδων συνεντεύξεις του.
Είναι όμως άνθρωπος των Μέσων, των Media. Το στέλεχος της ιδιωτικής αγοράς των ΜΜΕ που συνομιλεί στα ίσα με τους «συναδέλφους» διευθυντές, αρχισυντάκτες, αφεντικά. Κυρίως με τους μηχανισμούς πίσω από τα Μέσα. Σε αυτά επί 50 και πλέον μέρες αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ, η μόνη φωνή που ακούγεται είναι του υφυπουργού. Μέσα από αυτόν ενημερωνόμαστε για τις «θέσεις» των εργαζομένων. Ανάλογα με τον «συνάδελφο» του υφυπουργού που έχει απέναντί του, προβάλλονται οι θέσεις των εργαζομένων. Σε άλλες περιπτώσεις τίθενται πιο καθαρά τα ερωτήματα, στις περισσότερες ο «συνάδελφος» βγάζει συμπεράσματα που βολεύουν την κυβέρνηση με τα οποία συμφωνεί χωρίς πολύ κόπο, ο υφυπουργός.
Ελάχιστες φορές, και μόνο στα έντυπα, οι αναγνώστες ενημερώθηκαν από μονόστηλα για τις θέσεις των εργαζομένων στο Ραδιομέγαρο, αντιθέτως δεν μάθαιναν απολύτως τίποτε για το πραγματικό διακύβευμα του λουκέτου στην ΕΡΤ.
Η ΕΣΗΕΑ με επιστολή της προς τους διευθυντές των ΜΜΕ την περασμένη εβδομάδα τους κάλεσε «να δώσουν φωνή» και στους συναδέλφους τους. Άλλη μια επιστολή που το πιθανότερο κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων. Εκεί που καταλήγουν όλες οι ανακοινώσεις, οι προερχόμενες από κοινωνικούς φορείς, συνδικάτα ή διαφωνούντες με την κυβέρνηση και την τρόικα. Με πόσους τρόπους να δηλώσουν πια τα ΜΜΕ την πλήρη υποταγή τους και την επιλογή πως θα εκπέμπουν μόνο προπαγάνδα και τίποτε άλλο;
Ας κάνουμε μια φανταστική υπόθεση. Ας υποθέσουμε πως ως απόρροια των ελέγχων της Black Rock στα «κόκκινα δάνεια» που έδωσαν οι τράπεζες στα Media, η τρόικα κλείνει το Mega ή τον ΔΟΛ ή τον Πήγασο. Τι θα συμβεί στην ενημέρωση; Οι εργαζόμενοι, του ΔΟΛ για παράδειγμα, θα έχουν αιτήματα, θα διαπραγματεύονται, θα ζητάνε συναντήσεις, θα μιλάνε στο όνομα της ενημέρωσης, του πλουραλισμού, της αντικειμενικότητας, κ.λπ., κ.λπ. Στα άλλα Μέσα, με επικεφαλής την Δ.Τ. του Μαξίμου, θα εξηγείται την ίδια στιγμή η ανάγκη της «ανάπτυξης», και οι ανακοινώσεις των εργαζομένων του ΔΟΛ ή ακόμη και οι απόψεις των μετόχων θα πετιούνται στο καλάθι των απορριμμάτων. Το πολύ–πολύ κάποιο στέλεχος τραπεζών ή κάποιος ελεγκτής να εξηγήσει σε ραδιόφωνο ή κανάλι το πόσο ζημιογόνος ήταν η εκδοτική εταιρία που έβαλε λουκέτο. Το πολύ.
Είναι τόσο φανταστική η παραπάνω υπόθεση; Οι απολύσεις στον Όμιλο του ΣΚΑΪ την περασμένη εβδομάδα, μάλλον δείχνουν το αντίθετο. Και γι’ αυτούς, τους απολυμένους του ιδιωτικού και όχι του δημόσιου τομέα, οι «συνάδελφοί» τους στα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν είχαν κουβέντα να πουν. Οι περισσότεροι μάλλον έσφιξαν πιο σφιχτά τα λουριά με τα οποία τους έχουν δεμένους.
