Σούπερ μάρκετ Carrefour-Μαρινόπουλος λειτουργούσε μετά από τηλεφώνημα για βόμβα.
Ποια η διαφορά των εργαζομένων σε μία πρεσβεία ή σε μία κρατική υπηρεσία από τους εργαζόμενους σε μία αλυσίδα σούπερ μάρκετ; Μη βιαστείτε να απαντήσετε πως είναι μόνο η μισθολογική ανισότητα. Διότι, στη σύγχρονη Ελλάδα, όπου ένα «εκρηκτικό δέμα» μπορεί να κινητοποιήσει και να εκκενώσει κτίρια, πρεσβείες και κεντρικούς δρόμους, είναι και το δικαίωμα στην ασφάλεια και την ίδια τη ζωή… Έτσι, όπως καταγγέλλεται στον Δρόμο από την Πρωτοβουλία για τη Δημιουργία Σχήματος σε Υπηρεσίες και Εμπόριο, την Παρασκευή 12 Νοέμβρη, ένα απειλητικό τηλεφώνημα προειδοποιούσε για την τοποθέτηση βόμβας στο κατάστημα της γνωστής αλυσίδας σούπερ μάρκετ Carrefour-Μαρινόπουλος, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βλαχάκη και Τριανταφυλλίδη, στο Νέο Ψυχικό.
Ο προϊστάμενος του καταστήματος ενημέρωσε τον περιφερειάρχη και απέκρυψε το γεγονός από το προσωπικό. Ακολουθώντας, προφανώς, τις διαταγές των προϊσταμένων του, δεν έλαβε κανένα προληπτικό μέτρο, δεν ενημέρωσε κανέναν, εκθέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο τη ζωή όχι μόνο των εργαζομένων του καταστήματος, αλλά και των εκατοντάδων πελατών, που εισήλθαν στην επιχείρηση από τις 6.30 μ.μ., που έγινε το προειδοποιητικό τηλεφώνημα, έως τις 9.00 μ.μ., που παρέμειναν οι πόρτες του ανοικτές.
Με λίγα λόγια, η Carrefour-Μαρινόπουλος έθεσε σε κίνδυνο εκατοντάδες ζωές για να μη χάσει λίγα ευρώ! Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις αστυνομικές Αρχές δεν υπήρξε καμία κίνηση. Όπως μας καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, «ούτε περιπολικό δεν ήρθε ούτε κανένας εμφανίστηκε. Μόνο όταν βάζουν βόμβα σε πρεσβεία και σε κανέναν επίσημο, ξέρουν να τρέχουν και να κλείνουν ολόκληρα τετράγωνα. Εμάς μας άφησαν να δουλεύουμε κανονικά, μην τυχόν και χάσουν κανένα ευρώ»!
Αποκαλύπτεται ξανά ότι για τα κέρδη και τη φήμη των Ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία. Τα εργατικά κολαστήρια της Carrefour-Μαρινόπουλος έχουν την πλήρη κάλυψη του κράτους, όχι μόνο όταν εκμεταλλεύονται με ακραίο τρόπο την ανθρώπινη εργασία, αλλά και όταν θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των εργαζομένων και των πελατών.
Η ανάπτυξη εργατικών αγώνων και η συνδικαλιστική οργάνωση των συναδέλφων αποδεικνύεται όρος επιβίωσης.
