Τ’ είν’ η πατρίδα;

Ληστέψανε ανενόχλητοι την Εθνική Πινακοθήκη. Κάψανε το ιστορικό κτήριο του Ακροπόλ Παλάς, απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο, αφού το είχαν λεηλατήσει ολοκληρωτικά. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά εγώ διαισθάνομαι ομοιότητες με τη λεηλασία του μουσείου της Βαγδάτης.

Η κλίμακα είναι διαφορετική, αλλά ο συμβολισμός συγγενής. Η μικρή ή μεγάλη λεηλασία είναι ένα σοβαρό δείγμα της γενικότερης κατάστασης στην οποία περιέρχεται μια χώρα. Δείχνει ότι η κοινωνία δεν είναι πια σε θέση να υπερασπιστεί αυτά που την συγκροτούν σε οντότητα. Είναι ευάλωτη και διαμπερής. Μπάτε σκύλοι…
Το ίδιο ένιωσα όταν καταργήσανε τη γραμμή του τρένου στην Πελοπόννησο, που μόλις είχαν ανακαινίσει ξοδεύοντας εκατομμύρια. Κι ύστερα, κι άλλες γραμμές στη Θεσσαλία και τη Βόρεια Ελλάδα. Κι ότι οι «ποντικοί» άρχισαν να κλέβουν τις μεταλλικές ράγες για να τις πουλήσουν σαν σκραπ στα χυτήρια και τα ξύλινα υποστυλώματα σαν κούτσουρα για τα τζάκια. Με κάθε παρεμφερή ενέργεια νιώθω σαν να μου ξηλώνουν τις αρτηρίες και τα αγγεία μου, το νευρικό μου σύστημα και τα μέλη του σώματός μου.
Δεκάδες χρόνια σκληρής δουλειάς και μεγάλων επενδύσεων χρειάστηκαν για να δημιουργηθούν τα δίκτυα του ΟΣΕ, όπως και του ΟΤΕ που έφτασε σε κάθε μικρό χωριό για να μπορεί η κάθε μάνα να μιλάει με το μονάκριβο της γιο στη μακρινή Αυστραλία. Αυτό το δίκτυο, από το οποίο εξαρτιούνται τα άλλα δίκτυα επικοινωνίας, όπως το διαδίκτυο, αλλά και το κράτος, η αυτοδιοίκηση, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία και ο στρατός, είναι δημόσια περιουσία, που ανήκει σε όλο το λαό. Ανεκτίμητο, γιατί αποτελεί ουσιαστικό συστατικό της συλλογικής μας οντότητας, ενσάρκωση των αγώνων για ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση και ευημερία. Το ίδιο και το δίκτυο της ΔΕΗ. Οι πυλώνες και τα καλώδια που ανεβοκατεβαίνουν σε όλα τα βουνά, διασχίζουν τους κάμπους με τα σιτάρια, τα βαμβάκια και τα καλαμπόκια, περνούν υποθαλάσσια στα νησιά και ανάβουν μια λαμπίτσα σε ένα κάτασπρο εκκλησάκι στην κορυφή ενός κατσάβραχου στον Ψηλορείτη. Ακόμα κι αυτό το ελαττωματικό αλλά ακριβοπληρωμένο από την κοινωνία δίκτυο των εθνικών οδών που παραδόθηκε στους κρατικοδίαιτους «ημέτερους» εργολάβους. Η κοινωνία πληρώνει, αλλά αυτό που της ανήκει συνεχώς εκχωρείται και μειώνεται.
Όμως, οι αγωνιστές του ’21 ή του ’40 δεν θυσιάστηκαν μόνο για τη γήινη επικράτεια, αλλά και για ό,τι συναρμολογεί την υπόστασή μας, ό,τι κληρονομήσαμε κι ό,τι φτιάχνουμε με τα χέρια και το μυαλό μας, ό,τι είναι δημιούργημά μας και μας ξεχωρίζει από τους υποτελείς και τους σκλάβους που υπηρετούν τα αφεντικά χωρίς να έχουν τίποτα δικό τους.
Και, τώρα, βγάζουν στο σφυρί, οι αθεόφοβοι, τα δίκτυα του πόσιμου νερού, που είναι τόσο πολύτιμο για μας όσο το ίδιο μας το αίμα. Λίμνες, ποτάμια και υπόγεια νερά που καταλήγουν σε σωλήνες και δεξαμενές, ουσιαστικά περνούν στην ιδιοκτησία των κατά καιρούς κατακτητών και τοποτηρητών μας, Γερμανών, Άγγλων, Γάλλων και Αμερικάνων, μέσα από τον έλεγχο των δικτύων ύδρευσης και των αποθεμάτων νερού.

Τοκογλυφική Διεθνής
Στην επαρχία, με το κλείσιμο πολλών τοπικών ραδιοσταθμών της ΕΡΤ, οι πολίτες δεν έχουν άλλη επιλογή από τα υποτράγουδα, ελληνικά και ξένα, που εκπέμπονται κατά κόρον από τα ιδιωτικά ραδιόφωνα που κυριαρχούν στα ερτζιανά σε αντιστοιχία με τα μπαρ μέσω των οποίων διακινούνται τα θύματα του σωματεμπορίου. Και, ήδη, οι κρατούντες ανήγγειλαν το κλείσιμο της ΕΤ1 περιορίζοντας τα ποιοτικά προγράμματα για να ενισχυθούν τα ιδιωτικά κανάλια των οποίων οι συχνότητες παραχωρήθηκαν σκανδαλωδώς σε πέντε οικογένειες εργολάβων, εμπόρων όπλων και εφοπλιστών που στηρίζουν το σάπιο σύστημα και, με την παραπληροφόρηση των εξαγορασμένων δημοσιογράφων και τη χυδαιότητα των λάιφ στάιλ εκπομπών τους, δηλητηριάζουν το ήθος και την κουλτούρα του λαού. Άνθρωποι με παιδεία, αρχές και γούστο εξοστρακίζονται και η αμορφωσιά, η κακογουστιά και η ξεφτίλα αναδεικνύονται σε εθνική κουλτούρα.
Χάρη στα δημόσια νοσοκομεία, η μητέρα μας, με 440 ευρώ σύνταξη, στα δύσκολα χρόνια της μεγάλης ηλικίας, είχε μια αξιοπρεπή φροντίδα που δεν ήταν μέχρι σήμερα προνόμιο μόνο των πλουσίων. Τώρα, αφαιρούν χρόνια από το προσδόκιμο ζωής των εργαζομένων, καθιστώντας τις υπηρεσίες υγείας είτε πολύ ακριβές είτε υποτυπώδεις. Δηλαδή, δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν στον ακρωτηριασμό μας. Θέλουν να μειώσουν και τη διάρκεια ζωής μας, που δεν οφείλεται μόνο στο λάδι και τα μαρούλια, αλλά και σε ένα δωρεάν για όλους και ποιοτικά ικανοποιητικό δημόσιο σύστημα υγείας. Και, οπωσδήποτε, στις συντάξεις, με λεφτά που έχουν παρακρατηθεί από τον εργαζόμενο και τα έχει εκμεταλλευτεί επί δεκαετίες η εξουσία. Κι αυτό, το έσχατο δίκτυο ασφαλείας για τους ανθρώπους στην τελευταία φάση της ζωής τους, αποδυναμώνεται για να περάσει στις πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρίες.
Όπως έκαναν με τις τράπεζες. Ένα δίκτυο μέσα από το οποίο, με εγγύηση του κράτους, ο πολίτης δανειζόταν για να αναπτύξει την επιχείρησή του ή να χτίσει το σπίτι του, ακόμα και για να φυλάξει με κάποιο όφελος τις οικονομίες του, το παρέδωσαν αυτούσιο στην Τοκογλυφική Διεθνή. Κατάργησαν τους τόκους καταθέσεων, αύξησαν υπέρμετρα τους τόκους δανεισμού και όλα τα υποθηκευμένα ακίνητα, κατοικίες και χωράφια, περνούν κοψοχρονιά στην εξουσία των τοκογλύφων.

Δημοκρατία κουρελόπανο
Οι γειτονιές που μεγάλωσα είναι αγνώριστες. Διασχίζω την Πατησίων, την Γ΄ Σεπτεμβρίου, τη Δροσοπούλου, την Αχαρνών, την Κυψέλης και όλους τους κάθετους και παράλληλους δρόμους, με φρίκη και απογοήτευση. Χιλιάδες μαγαζιά κλειστά, κατεβασμένα ρολά, απλήρωτοι λογαριασμοί, ενοικιαστήρια και πωλητήρια παντού. Η γειτονιά νεκρώνει, τα φώτα σβήνουν, οι κάτοικοι κλείνονται στα σπίτια τους, ο φόβος της ερήμωσης πλανιέται. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζούσαν είτε από το μαγαζάκι που νοίκιαζαν είτε από το εμπόριο που έκαναν; Πώς θα συντηρήσουν τις οικογένειες, τους γέρους γονείς και τα παιδιά τους που σπουδάζουν;
Ένα τεράστιο δίκτυο στήριξης της ζωής που αποτελεί το λιανεμπόριο, από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μέχρι το επιδιορθωτήριο ρούχων, ξεχαρβαλώνεται και συμπαρασύρει όλες τις βιοτεχνίες, τους προμηθευτές πρώτων υλών, τα βυρσοδεψεία και τα υφαντουργεία, τα εργαστήρια, μαραγκούδικα και συνεργεία, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εμπόρους, υπαλλήλους, τεχνίτες, μεταφορείς, πλασιέ, λογιστές, διαφημιστές… ένα ανθρώπινο δίκτυο διαλύεται, οι γειτονιές χάνουν τη ζωντάνια τους, κι εγώ αισθάνομαι σαν να χάνω όλες μου τις αρθρώσεις.
Για να επικρατήσουν αποκλειστικά τα εμπορικά κέντρα των πολυεθνικών, τα Mall και τα Lidl, σε περίκλειστους χώρους, μακριά και σε βάρος της γειτονιάς. Για τον ίδιο λόγο που έκλεισαν τις βιομηχανικές μονάδες, κλάδους ολόκληρους, όπως την κλωστοϋφαντουργία και τα ναυπηγεία. Ακόμα και τα εργοστάσια ζάχαρης!
Δεν σταμάτησαν το ’46-’49, που εκκένωσαν βίαια τα χωριά, για να καταπνίξουν το Δημοκρατικό Στρατό. Στη συνέχεια, ξεζούμισαν την ύπαιθρο από τους νέους για να ανοικοδομήσουν την κατεστραμμένη Γερμανία και για να πλουτίσουν χτίζοντας χωρίς κεφάλαια, με την αντιπαροχή, πόλεις-τέρατα. Μετά, συρρίκνωσαν τη γεωργία εκμαυλίζοντας τους αγρότες και παραδίδοντας τη διατροφή μας στη Monsanto, την Kraft και την Tesco. Έτσι, σταδιακά, χάθηκε η αυτάρκεια, βάθυνε η εξάρτηση. Για λίγα ευρώ ξηλώθηκαν μεγάλες εκτάσεις με αμπέλια, για να μη χάσει το γαλλικό κρασί τις αγορές και τις τιμές του. Η πατροπαράδοτη σχέση του ανθρώπου-παραγωγού με το σταφύλι και το κρασί, στοιχείο πολιτισμού άνευ του οποίου ο ελληνικός πολιτισμός είναι στεγνός, σμικρύνθηκε. Έκοψαν τα καΐκια για να τρώμε τα ψάρια που αλιεύουν οι πολυεθνικές ανοιχτά της Σομαλίας και οι εφοπλιστές έκοψαν τους ναυτικούς από τα πλοία τους όχι από πατριωτισμό, αλλά για περισσότερα κέρδη. Η σχέση του Έλληνα με τη θάλασσα έμεινε μόνο στα νησιώτικα τραγούδια. Όπως ελαχιστοποιήθηκε η σχέση του πολίτη με τη διοίκηση και την αυτοδιαχείριση. Με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη», η συμμετοχή των πολιτών στο δημόσιο βίο έγινε μινιατούρα. Πρώτα καταργήθηκαν οι κοινότητες, η πιο βασική μονάδα συμμετοχής στα κοινά, και μετά, οι μικροί και μεσαίοι δήμοι συνενώθηκαν σε υπερδήμους όπου κάθε έννοια συμμετοχής περιορίστηκε σε μια μικρή ομάδα επαγγελματιών της πολιτικής αφήνοντας εντελώς έξω από κάθε συμμετοχική -έστω την ελάχιστη- διαδικασία, το σύνολο των πολιτών, πλην των κομματικά διορισμένων και των εχόντων λεφτά για να προβάλλουν τον εαυτό τους.
Η δημοκρατία, η αστική, για την οποία χύθηκε τόσο αίμα και τόσο μελάνι, έγινε κόσκινο. Ποιοι νόμοι και ποιοι θεσμοί; Ποια Βουλή και ποια δικαιοσύνη; Ποια πατρίδα; Κουρελόχαρτα και κουρολέπανα για να σκουπίζονται οι ισχυροί, διαπλεκόμενοι πλούσιοι και πολιτικοί.
Με την απειλή δημοσιοποίησης 150 ονομάτων πολιτικών, δημοσιογράφων και συνδικαλιστών που τα πήρανε από τη Siemens έφυγε σαν κύριος ο Χριστοφοράκος. Το δικό του άσυλο δεν καταργήθηκε, όπως καταργήθηκε το άσυλο του πανεπιστημίου, γιατί το πρώτο προστατεύει την κλεφτουριά, ενώ το δεύτερο συμβολίζει τον αγώνα για δημοκρατία και ανεξαρτησία!
Πόσο ακόμα θα μου κοντύνετε τη γλώσσα, πόσα νύχια θα μου βγάλετε ακόμα;

Live your myth!
Με την ίδια «λογική», με θαλασσοδάνεια, περιφράξεις ακτών, εμπρησμούς δασών (αποτελεσματικότεροι από τους πράκτορες της ΜΙΤ οι εντόπιοι καταπατητές, συνεπικουρούμενοι από υπουργούς τύπου Παπακωνσταντίνου), τσιμεντάρισμα τόπων φυσικού κάλλους και άλλες καταστροφικές ενέργειες, έδωσαν ώθηση στην ανεξέλεγκτη δόμηση και την περιώνυμη τουριστική ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που παραμόρφωσε τα τοπία και τους οικισμούς, αλλοίωσε τους ποικίλους πολιτισμούς και δημιούργησε «κοινωνίες του τριμήνου»! Λίγες βδομάδες συνωστισμού και δουλειάς, room to let, disco bar, free beer και how do you do, και εννιά μήνες αργίας και καταναλωτικής μιζέριας. Κοινωνίες της αρπαχτής και της προχειρότητας, ανεμομαζώματα κι ανεμοσκορπίσματα, που περιμένουν τον μεθυσμένο Εγγλέζο να κατουρήσει στα σκαλοπάτια τους για να ζήσει το μύθο του! Εποχικές δουλειές, εποχικές κοινωνίες, εποχικές νοοτροπίες.
Φαινόταν ότι θα μας κάνουν όλους υπηρέτες, μετανάστες και πρόσφυγες, ξανά!
Τα έλεγαν οι αριστεροί, χρόνια τώρα, αλλά τους περιγελούσαν οι Πάγκαλοι, οι Πρετεντέρηδες και οι Καρατζαφέρηδες.
Διαλύοντας όλα τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας, μας τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια και μας βάζουν να κατηγορούμε τους ξένους μετανάστες για τα χάλια μας! Καταστρέφοντας όχι μόνο το αίσθημα αλληλεγγύης και φιλοξενίας που κάποτε χαρακτήριζε πλατιά στρώματα της κοινωνίας με ρίζες στους πολιτισμούς της Ανατολής και της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά καλλιεργώντας και το ρατσισμό που τώρα επιστρέφει σαν μπούμερανγκ μέσα από το διεθνή διασυρμό της Ελλάδας.
Σε τι να πιστέψουν οι νέοι των 400-500 ευρώ; Που, ακόμα και παιδιά να κάνουν, δεν θα μπορούν να τα θρέψουν, ούτε παιδικούς σταθμούς θα βρουν για να τα αφήνουν. Που, κι αν μεγαλώσουν, πώς θα σπουδάσουν, με βιβλία που πρέπει να αγοράζουν και δίδακτρα που πρέπει να καταβάλλουν;
Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των δασκάλων, όλα δείχνουν ότι η παιδεία τρεκλίζει. Χιλιάδες παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και απόφοιτοι λυκείων με δυσκολία γράφουν σωστά το όνομά τους!
Τι χρειάζονται και οι εφημερίδες σ’ ένα κόσμο αδιάβαστο; Το κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας δείχνει ότι ούτε μια εφημερίδα χωρίς σεκιουριτάδες δεν μπορεί πια να συντηρήσει ο τόπος! Ακρίβυναν και τα ταχυδρομικά τέλη από τον ΕΛΤΑ ώστε καμία εφημερίδα ενός τόπου, ενός συλλόγου, μιας κίνησης, να μην μπορεί να φτάσει στους αναγνώστες της. Τι χρειάζεται, τότε, και μια δημόσια υπηρεσία ταχυδρομείων που πρέπει να έχει εθνική πολιτική; Με ένα σμπάρο, μια ιδιωτικοποίηση, δύο δίκτυα ακόμα γίνονται κομμάτια. Για να μην επικοινωνούν τα χέρια και τα πόδια με το κεφάλι. Η εφορία, έτσι κι αλλιώς, δεν θα εμποδιστεί να στέλνει τα ειδοποιητήρια στους πολίτες για τις οφειλές τους.
Έτσι, και η εργασία από δικαίωμα έγινε εύνοια της τύχης. Η απόλυση βαφτίστηκε εξορθολογισμός! Η ανεργία προσαρμογή! Η απεργία αντικοινωνική συμπεριφορά! Ο μισθός έγινε χαρτζιλίκι! Η σύνταξη φιλανθρωπία! Και η ιδιόκτητη στέγη ενοικιαζόμενο από την εφορία! Ώστε το μίνιμουμ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας να είναι διαπραγματεύσιμο. Και μόνο οι κόχες στα πεζοδρόμια να παραχωρούνται δωρεάν στους άστεγους, πρώην νοικοκύρηδες, που δεν άντεξαν τόσο εκσυγχρονισμό και εξυγίανση! Αυτόχειρες, θα τους πούνε, που βαρέθηκαν την άνεση και την αφθονία!

Η θεία Κίτσα
Τι άλλο, λοιπόν, να μου κάνουν; Μου κόβουν τα άκρα, με απονευρώνουν, με τυφλώνουν, μου σπάνε τα τύμπανα, μου γδέρνουν το δέρμα, με ποτίζουν φαρμάκι (το ροδόσταμο έμεινε κι αυτό μόνο στο τραγούδι) και μου ζαλίζουν τ’ αρχίδια! Όπα! Στοπ!
Όπως μου έλεγε η θεία Κίτσα, η σοφή Σινασίτισσα, που επί επτά χρόνια, από τα 90 της, έκανε τρεις φορές τη βδομάδα αιμοκάθαρση πηγαίνοντας από την Καλλιθέα στο ΙΚΑ, στην Κουμουνδούρου, ας κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα μου. Παρακαλώ το Θεό, μέχρι την ώρα που θα με πάρει, να μην μου πειράξει το μυαλό. Κι εγώ αυτό λέω, παραφράζοντας λίγο τη θεία Κίτσα.
Ό,τι και να κάνουν, δεν θα τους αφήσω να μου αγγίξουν τον πολιτισμό που έχω στον εγκέφαλό μου. Να με κάνουν σαν τα θύματά τους που σέρνονται στην Τοσίτσα και εκλιπαρούν για ένα εικοσάλεπτο τους περαστικούς ή για μία θέση στις κοινότητες απεξάρτησης που υποχρηματοδοτούνται από το κράτος και είναι ανεπιθύμητες στις γειτονιές!
Το ζούμε! Αυτοί δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τίποτα όρθιο. Διαλύουν όλα τα δίκτυα που αποτελούν το κεντρικό νευρικό σύστημα και τις αρτηρίες της χώρας. Βάζουν την Ελλάδα σε διαρκές καθεστώς τεχνητής αναπνοής. Ιδιωτικοποιούν, καταργούν, συρρικνώνουν. ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ μάς έκαναν πλύση εγκεφάλου ότι δραχμή, Εθνική Τράπεζα, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακή, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ. είναι βάρος στην πρόοδο. Κι ότι όσο ξεπουλάμε τόσο καλύτερα θα πηγαίνουμε. Έκαναν ό,τι έκαναν, σε βάρος του τόπου, με τη διαβεβαίωση ότι θα είναι για το καλό μας.
Και τώρα, που ακόμα και η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ξένης ιδιοκτησίας, όλα καταρρέουν παταγωδώς. Όλες αυτές οι αλλαγές, καταστροφές και μεταλλάξεις λανσαρίστηκαν ως απαραίτητη προϋπόθεση των μεταρρυθμίσεων που θα οδηγούσαν τη χώρα σε ανώτερα επίπεδα ανάπτυξης και ευμάρειας. Η μαφιοζοποίηση λανσαρίστηκε ως εκσυγχρονισμός. Λαδώματα, ληστείες, σωματεμπόριο, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο πετρελαίου και χρυσού, φρουτάκια, εκβιασμοί, παραδικαστικά κυκλώματα, καταπατήσεις, υπερτιμολογήσεις, τοκογλυφία, γκανγκστερική είσπραξη χρεών, ξέπλυμα χρήματος, συμβόλαια θανάτου, Κούνεβα! Ό,τι γινόταν από άτομα, γίνεται τώρα οργανωμένα. Κράτος, κόμματα εξουσίας, τράπεζες και συμμορίες διαπλέκονται. Εξαπάτησαν με υποσχέσεις, λεφτά υπάρχουν, και γέμισαν τη χώρα με ενεχυροδανειστήρια, λέσχες και παρατράπεζες! Και, τώρα, οι αποτυχημένοι, ψεύτες, κλέφτες, μεσάζοντες, λαμόγια και μιζαδόροι, συσπειρώθηκαν στα τρία κόμματα, για να σώσουν τη χώρα! Από ποιον; Από τον εργάτη, τον συνταξιούχο, τη μοδίστρα, τον μαγαζάτορα, τη νηπιαγωγό και τον φοιτητή!
Εμείς, για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους, δεν μπορέσαμε να τους εμποδίσουμε. Ούτε διαλύσαμε θαρρετά τις λαϊκές ψευδαισθήσεις καθώς η κοινωνία υπέκυπτε στις τράπεζες, τον καταναλωτισμό, τα Mall, την τηλεόραση και το ντοπάρισμα. Παλεύαμε πάντα, πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα, αλλά όχι όσο απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Και τώρα, ιδού το «αναπτυξιακό» αποτέλεσμα, χωρίς μαντζούνια και καλλωπιστικά στοιχεία. Γυμνό και ξεκάθαρο. Όλα γίνονται ρημαδιό! Μόνο την αστυνομία ενισχύουν οι κρατούντες, γιατί το μόνο που τους φοβίζει είναι η σκέψη μας και η δράση μας συλλογικά. Γιατί, κατά βάθος, διαισθάνονται, κι αυτοί, ότι η τελική έκβαση της αναμέτρησης, μεταξύ ολιγαρχίας και δημοκρατίας, είναι απρόβλεπτη! Άσε που μπορεί να ισχύει και το λαϊκό απόφθεγμα «όποιος γελάει τελευταίος, γελάει καλύτερα»!

Σχόλια