– Αν μου έλεγαν πως στις επιτροπές που αποφάσισε η Κ.Ε. να δημιουργηθούν σε διάφορους τομείς θα συμμετείχαν η Λούκα (πρώην υπουργός) και η Λουκία (καθαρίζει το σχολείο του παιδιού μου) θα ήμουν λιγότερο ανήσυχος. Επειδή, όμως, κάποιοι όχι απλά δεν βλέπουν έτσι τη «διεύρυνση» αλλά θα πουν κιόλας πως «αυτά δεν γίνονται», είμαι ακόμα πιο ανήσυχος. Λαϊκισμός.
– Κάτι πήρε το αφτί μου ότι φτιάχνεται νέα πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ. Καλά δεν έχει φτιαχτεί ήδη; Και τι είναι αυτοί που περιμένουν περισσότερα, αυτοί που πήγαιναν στις συνελεύσεις και τώρα δεν πάνε, αυτοί που είναι δυσαρεστημένοι από το πώς λειτουργούμε, αυτοί που δεν αντέχουν την παρουσία μας στα ΜΜΕ, αυτοί που βαριούνται να ακούνε μεγάλα λόγια; Πλειοψηφία και μάλιστα συντριπτική.
– Είναι ευκολότερο να αναδεικνύεις την κατάντια των άλλων από το να παλεύεις με τις δικές σου ανεπάρκειες. Έχω βαρεθεί τη σφοδρή κριτική στη Σώτη Τριανταφύλλου και στους άλλους όμοιούς της. Όχι γιατί είναι άδικη, αλλά γιατί λειτουργεί ως άλλοθι. Αν έχει κάπου να προσφέρει η όποια αριστερή διανόηση δεν είναι να αποκαλύπτει τους ξεπουλημένους «ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης» -πράγμα αρκετά εύκολο- αλλά να παράξει φρέσκιες ιδέες για τη ζωή και το κίνημα.
– Συνέλευση νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο Κρήτης για την επικείμενη συνδιάσκεψη. Συμμετοχή: 15 άτομα. Εισηγητικά κείμενα: 3. Χρόνος εισηγήσεων: 2 ώρες και 45 λεπτά. Πολιτική αντιπαράθεση: Για το μέτρο εκλογής των αντιπροσώπων και τις λίστες. Κατά τα άλλα, στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή, άλλοι είπαν ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ νεολαίος χαρακτήρισε στην τοποθέτησή του τον κανονισμό που ψηφίστηκε για τη Συνδιάσκεψη ως «επί της ουσίας νοθεία». Ωραία.
– Είναι αδιανόητο να πιστέψουμε πως αυτή η χώρα θα αλλάξει ριζικά κι όμως η «πολιτική ζωή» θα μονοπωλείται από τα ίδια πρόσωπα. Να μη μπορείς, δηλαδή, να φανταστείς «πολιτικό προσωπικό» που να μην περιλαμβάνει από τον Σημίτη και τον Μπίστη μέχρι τον Αρσένη και τον Τζουμάκα. Τόσο πετυχημένοι είναι όλοι και χωρίς αυτούς δε γίνεται; Άλλο πράγμα η παρθενογένεση που δεν υπάρχει, και άλλο πράγμα η σαπίλα που πρέπει ν’ ανεχτούμε.
– Σε πρόσφατες εκλογές για το νέο Δ.Σ. του συλλόγου των δασκάλων σε επαρχιακή πόλη, το σχήμα με το οποίο εκφράζεται ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε σε ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ και ΠΑΜΕ να κατέβουν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο. Αφορμή γι’ αυτή την πρόταση ήταν η εκφρασμένη διάθεση (sic!) των δασκάλων να μην κομματικοποιείται ο χώρος τους. H πρόταση έγινε αποδεκτή από ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ και έτσι το σχεδόν ενιαίο ψηφοδέλτιο κατέλαβε τις 8 από τις 9 έδρες του Δ.Σ. Αλλάζουμε τους συσχετισμούς.
– Υπάρχουν αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για το ζήτημα «κόμμα» γιατί «σε λίγο θα έχουμε την κυβέρνηση». Υπάρχουν αυτοί που το θεωρούν πεδίο αντιπαράθεσης, μικροεξουσιών και επιβεβαιώσεων. Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν το θέμα τεχνικό και όχι πολιτικό. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να κρατάμε παρουσιολόγιο και να κάνουμε εκκαθαρίσεις στους εγγεγραμμένους. Υπάρχουν, τέλος, διάφορες ερμηνείες για το «γιατί δεν έρχεται ο κόσμος» και «ποιος φταίει γι’ αυτό». Γιατί δεν τους ρωτάμε, τόσο δύσκολο είναι; Κι ας χάσουμε και μια «δράση».
– Έρχεται ο Κωστής (νεαρό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ) και μου λέει: «Διάβασα την απόφαση της Κ.Ε.». «Μάλιστα», του λέω, «και τι σου είπε; Τι γραμμή παίρνεις από την Κ.Ε.»; Απάντηση: «Να κάνουμε κανέναν ακτιβισμό για τους πλειστηριασμούς και να περιμένουμε τις ευρωεκλογές για να τιμωρήσουμε την κυβέρνηση»! Καλά την κατάλαβε τη γραμμή ο Κωστής;
Για απόψεις ή όποια άλλη συνεισφορά στη στήλη: [email protected]
Αηδόνης
