Η Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι πραγματικά καινούριο, κι ας εμπεριείχε πάρα πολλά γνώριμα χαρακτηριστικά του παρελθόντος.
Και το πιο καινούριο ήταν η ατμόσφαιρα. Είχε κάτι από την αίθουσα αναμονής των μαιευτηρίων, ειδικά της στιγμής που οι οικείοι πληροφορούνται ότι το βρέφος βγήκε από την κοιλιά της μάνας του, με αισθήματα μεγάλης ανακούφισης και συγκρατημένης χαράς μέχρι να επιβεβαιωθεί μέσα στις επόμενες ώρες ότι και οι δύο χαίρουν άκρας υγείας.
Έχω παρακολουθήσει πολλά συνέδρια, συνδιασκέψεις και συσκέψεις τα τελευταία χρόνια. Πάντα κάτι μου άφηνε μια πικρή γεύση. Ένα ολόκληρο συνέδριο του Συνασπισμού είχε αναλωθεί σε ανταγωνισμούς για τη σειρά των υποψηφίων στο ψηφοδέλτιο για την Ευρωβουλή. Μια συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ είχε σπαταληθεί με οξείες αντισυντροφικές αντιπαραθέσεις για το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έβγαζαν πουθενά. Και άλλα παρόμοια συνέδρια και συνδιασκέψεις υπέκρυπταν πολλά διαζύγια που μαγειρεύονταν, όπως την αποχώρηση των «ανανεωτικών» της ομάδας Κουβέλη από τον Συνασπισμό και τη διαφοροποίηση και αποκόλληση του Αλέκου Αλαβάνου, ή οριστικοποιούσαν διαζύγια όπως αυτό της ΚΟΕ με την ομάδα Γαλάνη-Κατσούλα.
Κι αυτή η αναγούλα, που έφερνε την πίκρα, εκδηλωνόταν με διάφορους τρόπους στο δημόσιο χώρο. Είτε με επιθέσεις και αντεγκλήσεις στους διαδικτυακούς διαύλους μεταξύ «κομματικών» και «ανένταχτων», είτε με την επιλογή κάποιων οργανωμένων μελών να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ ή να ψηφίσουν άλλους, π.χ. τους οικολόγους, στις εκλογές!
Θα έχει ενδιαφέρον να καταγράψει κανείς στο μέλλον όλα όσα διαδραματίστηκαν στην πορεία για την, επιτέλους!, συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κοινού φορέα των δυνάμεων της Αριστεράς που τον δημιούργησαν, συν των δυνάμεων που εντάχθηκαν καθ’ οδόν και του κοινωνικού ρεύματος που του έδωσε την καθοριστική ώθηση για το ξεπέρασμα δισταγμών και αναστολών σε τέτοιο βαθμό ώστε να φτάσουμε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της περασμένης βδομάδας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που ανέδειξε το πρώτο Κεντρικό Όργανο του νέου κόμματος.
Ίσως, εάν τα ζυγίσει κανείς όλα, να διαπιστώσει ότι ακόμα και τα αρνητικά συνέβαλαν στην αποσαφήνιση και το ξεκαθάρισμα, στη συνειδητοποίηση της ανάγκης και την ωρίμαση των όρων για το μεγάλο βήμα, πάντα έχοντας κατά νου ότι ο καταλυτικός συντελεστής είναι η τεράστια κρίση που βιώνει ο τόπος.
Σπεύδε βραδέως!
Η συμμετοχή τριών χιλιάδων ανθρώπων απ’ όλη την Ελλάδα είναι ευλογία. Αλλά η πλατιά συμμετοχή, άγνωστη στην Αριστερά, δεν άρεσε σε όλους. Κάποιος αναφέρθηκε όχι σε συνέδρους, αλλά σε «πλήθος»! Ένα πλήθος που για εμένα είναι ζωή και ελπίδα, αλλά για κάποιους άλλους είναι ένα ανεξέλεγκτο σύμφυρμα που μπορεί να ανατρέψει τις εσωτερικές ισορροπίες και τους συσχετισμούς μέσα από τους οποίους συντηρούνται και αναπαράγονται ομάδες και άτομα. Αυτό έχει μία πολιτική βάση, αλλά και μία κοινωνική-ψυχολογική. Ανιχνεύεται στην κορυφή, αλλά και στη βάση. Χαρακτηριστικό είναι το συμβάν ανάμεσα σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου. Ένα νέο μέλος της οργάνωσης δέχτηκε βίαιη φραστική επίθεση μέσα στην κεντρική αίθουσα, ενώπιον πολλών συνέδρων, από δύο μέλη της ίδιας οργάνωσης επειδή έβαλε υποψηφιότητα για το Κεντρικό Όργανο! Ο ίδιος ο πρόεδρος, που λίγα λεπτά αργότερα περνούσε συμπτωματικά από το σημείο και είδε τη συντρόφισσα που είχε δεχτεί την απρόκλητη επίθεση να κλαίει, εξεπλάγη και την καθησύχασε λέγοντάς της ότι είναι δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός να υποβάλλει υποψηφιότητα. Όμως, το συμβάν αποκαλύπτει το μέγεθος και το βάθος του προβλήματος.
Ο νέος φορέας έρχεται καλπάζοντας, αλλά οι συντηρητικές αντιλήψεις δεν φεύγουν εύκολα. Νοοτροπίες και συμπεριφορές που εκφράστηκαν ποικιλοτρόπως, από ομάδες που συνεδρίαζαν σε άλλες αίθουσες και συνέδρους που δεν έδωσαν μεγάλη σημασία στους ομιλητές που είχαν έρθει απ’ όλη την Ελλάδα για να μεταφέρουν τις απόψεις και τις εμπειρίες των απομακρυσμένων οργανώσεων, πολύωρη αναμονή για την ψηφοφορία και αποχώρηση εκατοντάδων συνέδρων που δεν ψήφισαν επειδή θα έχαναν τα πλοία και τα αεροπλάνα τους, κληρώσεις που έβγαζαν σωρηδόν στελέχη στο βήμα τις ώρες μεγάλης παρουσίας συνέδρων κ.λπ. Και βεβαίως, η ανακοίνωση του Αριστερού Ρεύματος, την τελευταία στιγμή, για ξεχωριστή λίστα υποψηφίων. Αν η απόφαση αυτή, που έχει λογική βάση ως προς την πολιτική της πλατφόρμα, είχε ληφθεί και ανακοινωθεί τουλάχιστον πριν από μία βδομάδα, θα είχε αποφευχθεί η σχετική αναστάτωση, θα έδινε τη δυνατότητα σε όλες τις συνιστώσες και τις τάσεις να καθορίσουν τις επιλογές τους και, εξίσου σημαντικό, θα εμπόδιζε την εχθρική προπαγάνδα να οργιάσει παραπληροφορώντας για διασπασμένο στρατόπεδο και άλλες στρεβλώσεις.
Όμως, παρ’ όλα τα λάθη και τις αδυναμίες, νομίζω ότι η Συνδιάσκεψη πέτυχε το μεταβατικό της σκοπό. Η πορεία για την αλλαγή των νοοτροπιών είναι πιο μακροχρόνια υπόθεση. Το φάρμακο είναι η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η εγρήγορση και η ενεργοποίηση του κόσμου, του θαυμαστού κόσμου των 30 χιλιάδων συμπολιτών μας που είναι μέλη και εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που έχουν στηρίξει τις ελπίδες τους στο νέο ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι περιμένουν να είναι όλα άψογα χωρίς μόχθο και επιμονή, βιάζονται και σκοντάφτουν. Τα πάντα είναι υπό διαμόρφωση. Εξάλλου, τα πάντα ρει.
Στέλιος Ελληνιάδης
Υ.Γ. Άπειρες ευχαριστίες στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με εκτόξευσαν στην 15η θέση των εκλεγμένων, από ένα πλούσιο, σε ποσότητα και ποιότητα, κατάλογο 711 υποψηφίων! Θα προσπαθήσω να σταθώ στο «ύψος» μου.
