Με μια δήλωση που προκαλεί ερωτηματικά, το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών παραδέχθηκε ότι 170 κούτες που περιείχαν άκρως απόρρητα αρχεία της αποικιοκρατικής περιόδου αγνοούνται, και ειδικά τα έγγραφα που αφορούν την Σιγκαπούρη καταστράφηκαν.
Όλα αυτά σε μια ευαίσθητη περίοδο, καθώς τη χρονιά που πέρασε, αντίστοιχα αποικιοκρατικά αρχεία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο κατά τη διαδικασία απόδειξης των εγκλημάτων που οι Βρετανοί διέπραξαν την επίμαχη περίοδο. Όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λίντιγκντον, «ναι μεν τα απόρρητα αρχεία μεταφέρθηκαν στη χώρα από τις πρώην αποικίες, αλλά έπειτα δεν ξέρουμε τι τους συνέβη. Ερευνούμε την περίπτωση καταστροφής τους».
Προκειμένου να κατανοηθεί η σημαντικότητα των απόρρητων αυτών αρχείων, πρέπει να εξετασθεί η συγκυρία, καθώς ο πρόσφατος αποχαρακτηρισμός παρόμοιων απόρρητων φακέλων που αφορούσαν, όπως αναφέρθηκε, την Κένυα, αλλά και την Κύπρο, υποστήριξαν νομικά τη μήνυση τριών ηλικιωμένων Κενυατών οι οποίοι είχαν υποστεί βασανιστήρια κατά την εξέγερση των Μάου Μάου, τη δεκαετία του 1950. Κατά τη δίκη, εξετάσθηκαν πάνω από οκτώ χιλιάδες άκρως απόρρητων εγγράφων, που απέδειξαν την προσπάθεια συγκάλυψης, από τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου, των δολοφονιών 11 Κενυατών κρατούμενων.
Αναλυτικότερα, αποδείχθηκε ότι χτυπήθηκαν μέχρι θανάτου, κατά την κράτησή τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χόλα. Εν τέλει το βρετανικό δικαστήριο δικαίωσε τους ενάγοντες, επιδικάζοντας αποζημιώσεις που η κυβέρνηση των πρώην αποικιοκρατών, πρέπει να καταβάλει. Πράξη που άνοιξε το δρόμο σε πάνω από 2.000 πολίτες της Κένυας, που γνώρισαν τη βαρβαρότητα στα χέρια των Βρετανών και ζουν ακόμη, να διεκδικήσουν επανορθώσεις, πράξη που επηρεάζει φανερά τη βρετανική κυβέρνηση. Πολλοί από τους πιθανούς ενάγοντες υπέστησαν ευνουχισμό, βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς.
Η Μεγάλη Βρετανία διατηρούσε περισσότερες από 50 αποικίες, οι οποίες εκτείνονταν σε κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος του πλανήτη, και η ιστορία της είναι βουτηγμένη στο αίμα. Το ενδεχόμενο τα θύματα -ειδικά της τελευταίας αποικιοκρατικής περιόδου- να κινηθούν ενάντια στους πρώην αφέντες τους, είναι κάτι που η βρετανική κυβέρνηση ασφαλώς θα προτιμούσε να αποφύγει.
Η.Σ.
