Θάνος Βασιλόπουλος, γ.γ. Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων
Τα συνδικάτα την επομένη του μεγάλου ΟΧΙ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Ηλία Σταθάτο
Μια μεγάλη ανάταση σήμανε το μεγάλο λαϊκό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Αναμφίβολα, και σύμφωνα με τις έρευνες που είδαν το φως, οι εργαζόμενοι της χώρας επέλεξαν σε συντριπτικό ποσοστό το ΟΧΙ. Τα συνδικάτα τους τι στάση κράτησαν; Και κυρίως, τι σημαίνει για τα συνδικάτα η επομένη του λαϊκού ΟΧΙ; Μιλήσαμε για τα θέματα αυτά με τον Θάνο Βασιλόπουλο, γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας.
Ποια ήταν η στάση των συνδικάτων προ του δημοψηφίσματος;
Υπάρχει ένα θέμα. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα δει πως στην πραγματικότητα ήταν ελάχιστα τα συνδικάτα που πήραν μέρος στη σύγκρουση του δημοψηφίσματος. Υπήρχαν μάλιστα και περιπτώσεις που πήραν ανοικτά θέση υπέρ του «ναι», όπως η ΓΣΕΕ. Άλλα, δε, αποστασιοποιήθηκαν από τη σύγκρουση, και γενικώς δεν συμμετείχαν. Αυτό δείχνει ένα γενικό πρόβλημα φερεγγυότητας, και εγγενών πλέον προβλημάτων των συνδικάτων. Οι εργοδοτικές οργανώσεις τάχθηκαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους ενεργά υπέρ του «ναι», ενώ τα συνδικάτα που επλήγησαν τόσο αυτά τα χρόνια, δεν έδρασαν ανάλογα. Επιδεικνύεται η γενική αδυναμία παρέμβασης των συνδικάτων στην κοινωνική και πολιτική ζωή.
Βλέπετε να πληρώνουν αυτή τη στάση;
Είναι πιο πολύπλοκο. Το πρόβλημα της αδυναμίας παρέμβασης των συνδικάτων δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο. Συνδέεται με τη γενικότερη κρίση αντιπροσώπευσης που κλιμακώθηκε στα μνημονιακά χρόνια. Όμως, το σημαντικότερο βρίσκεται στο γεγονός πως ενώ ο καπιταλισμός έχει παραγωγικές δομές 21ου αιώνα, τα συνδικάτα, ο τρόπος οργάνωσης, δράσης, σκέψης τους έχουν μείνει στον 19ο αιώνα. Νομίζω ότι ενδεχομένως ναι, να αυξήσει την απόσταση των εργαζομένων από τα συνδικάτα. Απλώς αναρωτιέμαι: Η ΓΣΕΕ έκανε τα πάντα για να ψηφιστεί το «ναι», και πήρε δημόσια θέση. Αυτό, δεν επηρέασε ουδόλως το τι έγινε. Τι σχέση έχει η ΓΣΕΕ πλέον με τους Έλληνες εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία; Ουσιαστικά, δεν αφορούν και τον κόσμο της εργασίας. Είναι μια ομάδα ανθρώπων που κατά βάση βρίσκεται σε ΔΕΚΟ. Μιλάμε, εν τω μεταξύ, για μια κοινωνία που το μισό της εργατικό δυναμικό είναι άνεργο, η ημι-άνεργο. Και μιλάμε για μια ΓΣΕΕ που η συνδικαλιστική της πυκνότητα στον ιδιωτικό τομέα είναι… 7%. Νομίζω ότι ίσως δίνουμε πολύ σημασία σε κάτι που -μπορεί να ακουστεί βαριά η έκφραση- έχει πεθάνει.
Την επόμενη ημέρα, με η χωρίς συμφωνία, πώς τη βλέπετε;
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν νομίζω πως θα σταματήσει ό,τι βιώνουμε 5 μήνες τώρα και πως θα έχουμε μια συμφωνία που θα είναι αυτό που θα θέλουμε. Το μόνο καλό είναι πως πλέον δεν λειτουργούμε υπό καθεστώς που θεωρεί τη συνδικαλιστική δράση παρανομία και συκοφαντία. Έτσι, τουλάχιστον, υπάρχει μια χαραμάδα δημοκρατίας για τις συλλογικές εκφράσεις των εργαζομένων, έτσι ώστε να παλεύουμε και τουλάχιστον να αποτραπούν πολύ χειρότερα πράγματα για τους εργαζομένους και την κοινωνία.
