Πολλοί ήταν οι φορείς, πλην των κομμάτων της Αριστεράς, που εκδήλωσαν την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο. Από την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, η οποία θεωρεί ότι «το δικαίωµα του συνέρχεσθαι αποτελεί ατοµικό δικαίωµα έκαστου προσώπου, το οποίο ασκείται από κοινού, και δεν τελεί υπό τη διαχειριστική εξουσία ορισµένων προσώπων στα οποία ο νόµος προσδίδει την ιδιότητα του οργανωτή», μέχρι τη ΓΣΕΒΕΕ που σημειώνει ότι «η προσπάθεια απαγόρευσης ανάλογων μορφών έκφρασης στρέφεται κατά της δημοκρατίας και του πολιτεύματος επειδή καταργεί τη δυνατότητα να μεταρρυθμίζονται και να βελτιώνονται». Η Διεθνής Αμνηστία γράφει από τη μεριά της σε ανακοίνωσή της: «Πολλές συναθροίσεις, από τη φύση τους, περιλαμβάνουν ένα ορισμένο επίπεδο διαταραχής της καθημερινής ζωής ή των δικαιωμάτων των άλλων, συμπεριλαμβανομένης της διακοπής της κυκλοφορίας. Οι αρχές πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι αντιδράσεις σε τέτοιες διαταραχές είναι απαραίτητες και αναλογικές και δεν οδηγούν σε περιορισμούς που θέτουν σε κίνδυνο το ίδιο το δικαίωμα στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης». Το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σημειώνει ότι «η προσαρμογή επί το αυστηρότερο προβλέψεων του Προεδρικού Διατάγματος του 1971 περί υπαίθριων συναθροίσεων οδηγεί στην αφυδάτωση των πολιτικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το Σύνταγμα και πιο ειδικά το δικαίωμα των πολιτών στην διαμαρτυρία. Αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την ακύρωση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών». Ενώ η Συντονιστική Επιτροπή των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος σημειώνει από τη μεριά της ότι «η προληπτική πλήρης απαγόρευση των συναθροίσεων με απόφαση της Αστυνομικής ή Λιμενικής Αρχής πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος και βρίσκεται εκτός Συνταγματικού πλαισίου». Ακόμα και η Πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων δηλώνει: «Η απόφαση να υπάρχει εισαγγελέας σε περίπτωση διάλυσης είναι ευθέως αντίθετη με το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα ορίζει ρητά ότι ο δικαστικός λειτουργούς δεν επιτρέπεται να ασκεί καθήκοντα διοικητικά παρά μόνο σε συγκεκριμένες εξαιρέσεις. Έχουμε μία αντισυνταγματική διάταξη».
187 υπέρ
Το νομοσχέδιο πέρασε τελικά με 187 ψήφους, (Ν.Δ., ΚΙΝΑΛ, Βελόπουλος) πράγμα αρκετά ενδεικτικό τόσο για την κατάσταση πνευμάτων μέσα στην κοινωνία όσο και για την πραγματική δυναμική μιας αντιπολίτευσης σε ένα ζήτημα που κατά τα άλλα θίγει τη Δημοκρατία και το Πολίτευμα. Αν μάλιστα ήμαστε πιο αυστηροί και τίμιοι θα έπρεπε να δούμε τα πολλαπλά τραύματα που έχει υποστεί η Δημοκρατία σε θεσμικό, πολιτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό αλλά και κινηματικό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια, πράγμα που ενίοτε συνοψίζεται και στον κοινό «αγώνα ενάντια στον λαϊκισμό» από δεξιά και αριστερά.
Όπως και να έχει, το ΚΙΝΑΛ ψήφισε εντέλει το νομοσχέδιο δηλώνοντας πανηγυρικά πως «χωρίς το Κίνημα Αλλαγής, το νομοσχέδιο θα περνούσε με την αρχική, αυταρχική μορφή του εις βάρος των πολιτών και των ελευθεριών τους» αλλά και με τους Παπανδρέου και Καστανίδη να διαφοροποιούνται «από τα αριστερά». Τι έλαχε στην ελληνική κοινωνία, να ακούει το 2020 τον Γιωργάκη να καταγγέλλει ένα αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο… Οι διάφορες «διορθώσεις» δεν αναιρούν βέβαια την ουσία, τη φύση και κυρίως την κατεύθυνση των αλλαγών.
Στα εκτός Βουλής
Η διαδήλωση της Πέμπτης 9/7 ήταν μαζική και μεγάλη. Σίγουρα ενθαρρυντικό αν και «το γρανάζι που δε γυρνά», το κλασσικά περίκλειστο ΠΑΜΕ, ο «στα κεραμίδια» ΣΥΡΙΖΑ κι ένα αναγκαίο αλλά φτωχό «είμαστε εδώ» αποτελούν εμπόδια στον ορίζοντα. Το ότι «η μάχη θα δοθεί στους δρόμους» έχει πολλαπλές απαιτήσεις από την απλή αναπαραγωγή του συνθήματος και τα «καλέσματα». Η κυβέρνηση αποφάσισε να χτυπήσει συντεταγμένα τη διαδήλωση αλλά και να αφήσει «λυτά τα σκυλιά» που έχουν στελεχώσει τις ειδικές μονάδες της αστυνομίας. Ξύλο, χημικά, κυνήγι στα στενά, επικίνδυνα ντου με μηχανάκια σε μπλοκ, συλλήψεις χωρίς κανένα λόγο. Αν και δεν είναι κάποιο νέο φαινόμενο (τα Κίτρινα Γιλέκα μας έκαναν να συνηθίσουμε, εμείς οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι, τέτοιες εικόνες…) ο συμμορίτικος και «ανεξέλεγκτος» τρόπος με τον οποίο δρουν πια αυτές οι ομάδες κάνει αίσθηση. Παρομοίως και η υπεράσπισή τους από τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Για δολοφονική επίθεση κατά αστυνομικών δυνάμεων έκανε λόγο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δίνοντας έτσι και τα «επιχειρήματα» που θα χρησιμοποιηθούν για να στηθεί το ευρύτερο πλαίσιο αυταρχισμού και σκλήρυνσης που παρουσιάζεται ως ευνομία και κανονικότητα.
