«Όποιος έχει το δίκιο με το μέρος του, θα το κερδίσει», το μήνυμα στους κατοίκους της Χαλκιδικής. Του Λευτέρη Αρβανίτη
Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε την Τετάρτη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να συναντηθεί με τους εργαζόμενους του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ και φορείς της πόλης, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας συναντήθηκε με μέλη των κινημάτων της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη Χρυσού.
Στη ΒΙΟΜΕ ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε την υποστήριξή του στo εγχείρημα των εργαζομένων που επαναλειτουργούν το εργοστάσιο με αυτοδιαχείριση, μετά την εγκατάλειψή του από την προηγούμενη διοίκηση ενώ ζήτησε από την κυβέρνηση να ανταποκριθεί στα αιτήματα των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή δεσμεύτηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει πρόταση νόμου για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που θα δίνει κίνητρα σε ανάλογα εγχειρήματα.
Δίκαιο υπέρ… ιδιοκτητών
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και το πτωχευτικό δίκαιο δίνουν τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να βγάζουν τα συσσωρευμένα κέρδη των προηγούμενων ετών έξω από τις επιχειρήσεις και να τα φορτώνουν στους εργαζόμενους και στα ασφαλιστικά ταμεία «και δεν έχει γίνει σε μία και δύο, αλλά σε εκατοντάδες και χιλιάδες περιπτώσεις στην Ελλάδα», αφήνοντας «στον άσο» τους εργαζόμενους.
Αναφερόμενος στο παράδειγμα της αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου, ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι μπορεί να αποτελέσει κι ένα «πιλοτικό εγχείρημα» για την αντιμετώπιση της αύξησης της ανεργίας που «έχει φτάσει στο 35% και στο 50% για τους νέους», μέσα από την υποστήριξη συνεργατικών «δικτύων κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας», ενώ αναφέρθηκε και στην εμπειρία της Αργεντινής, όπου με παρόμοιες πρακτικές –μεταξύ αυτών και με στήριξη συνεργατικών σχημάτων– «από 24% μείωσαν σε έξι χρόνια την ανεργία σε 6%».
«Ξέρουμε ότι αυτές οι προσπάθειες θα βρουν την αντίθεση των φονταμενταλιστών του νεοφιλελευθερισμού που μας κυβερνούν σήμερα […] είναι δογματικοί οι άνθρωποι» τόνισε ο Αλ. Τσίπρας.
Με τους κατοίκους της Χαλκιδικής
Κρίσιμη ήταν και η συνάντηση με τους κατοίκους της Χαλκιδικής που βιώνουν καθημερινά την τρομοκρατία που επιβάλλει η κυβέρνηση στην ευρύτερη περιοχή. «Όποιος έχει το δίκιο με το μέρος του, θα το βρει το δίκιο του» δήλωσε και εξέφρασε την αλληλεγγύη του στους αγώνες των κατοίκων για το θέμα των μεταλλείων χρυσού.
«Διεθνοποιήστε το πρόβλημα», τους προέτρεψε, προσθέτοντας πως τον τελευταίο λόγο πρέπει να τον έχει η τοπική κοινωνία, με διάλογο και δημοψήφισμα.
Αμέσως μετά τη συνάντηση που αφορούσε τις Σκουριές, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συμμετείχε σε ημερίδα για την ανώτατη εκπαίδευση με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών, αλλά και εργαζόμενων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Από αυτή την εκδήλωση παραθέτουμε ακολούθως τις ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις των φοιτητών Αχιλλέα Αδαμόπουλου και της Αποστολίας Μάρκου.
Να μείνουμε εδώ και να το παλέψουμε
Είμαστε μια γενιά που ζει στο περιθώρο και είναι στο στόχαστρο της επίθεσης της μνημονιακής πολιτικής και της τρόικας εξωτερικού-εσωτερικού. Είμαστε μια γενιά που προσπαθούν να την εμποδίσουν να μορφωθεί και να βρει δουλειά. Μια γενιά που ή παρατάει τις σπουδές της γιατί δεν έχει χρήματα ή παίρνει το πτυχίο της και η μόνη λύση που έχει μπροστά της είναι η μετανάστευση.
Η Παιδεία διαλύεται με την υποχρηματοδότηση και τους νόμους που έχουν ψηφιστεί, πράγμα που οδηγεί στην απαξίωσή της. Όπως ξεπουλάνε κάθε κομμάτι που προσφέρει στην κοινωνία, έτσι αντίστοιχα αποδομούν και την ανώτατη εκπαίδευση. Φαίνεται ότι στην εποχή των μνημονίων, της χρεοκοπίας και του ξεπουλήματος, ένα πανεπιστήμιο δημόσιο και μαζικό είναι ενάντια στα σχέδιά τους. Άρα, από τη δική μας μεριά πρέπει να το υπερασπιστούμε και να δημιουργήσουμε ένα πανεπιστήμιο όπου η φωνή μας θα ακούγεται και θα είναι δυνατό να παίξει ρόλο στη συνολική αλλαγή της χώρας.
Είναι ανάγκη το πανεπιστήμιο να ξαναγίνει κοινωνικός χώρος, να γίνονται συζητήσεις και να προωθείται ο πολιτισμός με διάφορες προβολές, εκδηλώσεις, θεατρικές ομάδες κλπ. Ουσιαστικά, μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο που θα είναι κόντρα σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο που θυμίζει σχολείο.
Επίσης, πρέπει να παλέψουμε ώστε κανένας φοιτητής να μην εγκαταλείψει τις σπουδές του, να μην είναι κανείς μόνος του στα αδιέξοδά του και με την αλληλεγγύη μας να δείξουμε τι σημαίνει συλλογικότητα και ομάδα και πως μπορούμε να αντιμετωπίζουμε συλλογικά τα προβλήματά μας. Τέτοιες πρωτοβουλίες υπάρχουν ήδη μέσα στα πανεπιστήμια και πρέπει να ενισχυθούν.
Ακόμα, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στην κοινωνία και στις δομές του κινήματος. Παράδειγμα, οι φοιτητές της Ιατρικής που συμμετέχουν στα κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης ή οι φοιτητές σε καθηγητικές σχολές που κάνουν ελεύθερα μαθήματα σε μαθητές που εχουν ανάγκη, σε συνεργασία με τις επιτροπές κατοίκων και διάφορες άλλες πρωτοβουλίες πολιτών.
Θα μπορούσαμε, επίσης, ανάλογα με το γνωστικό μας αντικείμενο να συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση της οικονομίας, της παραγωγής, της κοινωνίας, του πολιτισμού κλπ. Για παράδειγμα, εμείς που σπουδάζουμε σε οικονομικές σχολές, θα μπορούσαμε μαζί με τους καθηγητές μας να ανοίξουμε συζητήσεις, forum διαλόγου όπου θα επεξεργαζόμαστε ζητήματα και θέματα της οικονομίας, απέναντι στα χρεοκοπημένα οικονομικά μοντέλα που μας διδάσκουν οι διάφορες αυθεντίες καθηγητές. Για τους συναδέλφους μας στη Γεωπονία θα ήταν μια καλή ευκαιρία για πρακτική άσκηση πάνω στο γνωστικό τους αντικείμενο, η ενασχόληση με τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η αγροτιά, κι αυτό μπορεί να ξεκινήσει από τώρα, συμβάλλοντας σε κινήσεις όπως οι συνεταιρισμοί νέων αγροτών ή το κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες.
Ένα τέτοιο σχέδιο, μια τέτοια πρωτοβουλία μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, θα έδινε πνοή στον αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας, θα έδινε και νόημα στο γιατί εμείς, η νέα γενιά, πρέπει να μείνουμε εδώ και να το παλέψουμε, έτσι ώστε να καταφέρουμε να διώξουμε αυτούς που καταστρέφουν το μέλλον μας και τα όνειρά μας, αυτούς που μας διώχνουν από τα πανεπιστήμιά μας και από τη χώρα μας. Πρέπει να μην το βάλουμε κάτω, εμείς ως το πιο δυναμικό και παραγωγικό κομμάτι αυτής της χώρας έχουμε ιστορικό καθήκον να τους ανατρέψουμε.
Αχιλλέας Αδαμόπουλος
Λογιστική και χρηματοοικονομικά ΠΑΜΑΚ
Ο αγώνας μας πρέπει να έχει αντίκρισμα στο μέλλον
Μετά την ανακοίνωση του Σχεδίου «Αθηνά» απ’ την κυβέρνηση, το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης έχει βρεθεί στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Το Σχέδιο «Αθηνά» διαλύει το ίδρυμά μας και βάζει πανελλαδικά λουκέτο σε πάνω από 100 τμήματα. Με την εφαρμογή του σχεδίου αυτού περίπου 10.000 συμφοιτητές μας θα βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με το δίλημμα της συνέχισης ή μη των σπουδών τους.
Φαίνεται, λοιπόν, πως τα σχέδιά τους μετατρέπουν την Παιδεία από κατοχυρωμένο δικαίωμα σε προνόμιο για λίγους. Θέλουν τη νέα γενιά αμόρφωτη και μια νεολαία που θα νιώθει άχρηστη που δεν μπορεί να προσφέρει και να παράξει στον τόπο της. Θέλουν μια νεολαία που δεν θα μπορεί να ονειρευτεί και να σχεδιάσει το μέλλον στον τόπο της και θα ακολουθεί το «μονόδρομο» της μετανάστευσης.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, η ανακοίνωση του Σχεδίου «Αθηνά» συνάντησε αμέσως αντιδράσεις σε πολλές πόλεις της χώρας μας. Έτσι κι εδώ, στη Θεσσαλονίκη, η απάντηση των σπουδαστών και καθηγητών του ΑΤΕΙΘ ήταν άμεση και δυναμική. Όλο αυτό το διάστημα έχουν γίνει πολλές συνελεύσεις αλλά και μαζικότατες κινητοποιήσεις, με τη συμμετοχή χιλιάδων φοιτητών, καθηγητών και διοικητικού προσωπικού.
Αυτός ο αγώνας, όμως, δεν μπορεί να είναι ένας ακόμη αμυντικός αγώνας που θα περιορίζεται στον στόχο να μην περάσει το σχέδιο «Αθηνά». Δεν μπορεί να είναι ένας ακόμη αγώνας που θα δώσουμε μεμονωμένα και με ψυχολογία ήττας. Δεν μπορεί να είναι ένας ακόμη αγώνας που θα δώσουν μόνοι τους οι φοιτητές του ΑΤΕΙΘ ή του ΤΕΙ Σερρών ή των υπόλοιπων τμημάτων που πλήττονται.
Χρειάζεται ένας αγώνας που θα δίνει απαντήσεις, που θα θέτει ως πρόταγμα τη μόρφωση που εμείς έχουμε ανάγκη. Ένας αγώνας που θα τον δώσει όλη μαζί η νεολαία, σε μια μάχη που θα έχει απέναντί της όλους όσους μας θέλουν δίχως μέλλον. Χρειάζεται ένα συνολικό ρεύμα για τη νεολαία που θα αντιπαλεύει την πολιτική των μνημονίων και θα αναζητά τη διέξοδο και την ελπίδα.
Ο αγώνας μας σήμερα πρέπει να έχει αντίκρισμα στο μέλλον, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει μια άλλη πορεία για τη χώρα, με την νεολαία –η οποία αποτελεί το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας– να οδηγείται στη μετανάστευση. Να μείνουμε, λοιπόν, όλοι εδώ να παλέψουμε και να φτιάξουμε το μέλλον που εμείς θέλουμε.
Αποστολία Μάρκου
ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης
