Της Ματίνας Παπαχριστούδη. Το αναμενόμενο τσουνάμι στο χώρο των ΜΜΕ ξέσπασε. Αρχής γενομένης από τη συνάντηση της Ένωσης Συντακτών με τους εκδότες Σταύρο Ψυχάρη και Φώτη Μπόμπολα την περασμένη Δευτέρα.
Στην ατζέντα ήταν η πιθανότητα υπογραφής συλλογικής σύμβασης εργασίας στις εφημερίδες. Οι απαιτήσεις και τα γεγονότα μετά απ’ αυτές, διέψευσαν όσους πίστεψαν ότι οι εκδότες θα συμφωνούσαν στην υπογραφή σύμβασης. Κυνικά οι εκδότες ζήτησαν όχι μόνο μείωση 20% στις αμοιβές αλλά και το ελεύθερο να κάνουν απολύσεις, 4ήμερη εργασία, κατάργηση των επιδομάτων και της υπερωριακής απασχόλησης.
Συντονισμένα σε όλα τα μεγάλα και μικρά Μέσα ξεκίνησε ένας νέος γύρος επίθεσης των ιδιοκτητών. Στις εφημερίδες του ΔΟΛ ο Σταύρος Ψυχάρης ζητά 20% μειώσεις αμοιβών, ο Φώτης Μπόμπολας ανακοίνωσε πως θα αυξήσει τη μείωση μισθών από το 10% σε 20%. Στο Star ανακοινώθηκαν μειώσεις, κατά 30%, των μισθών. Και για να προλάβουν –έτσι πίστεψαν– τυχόν αντιδράσεις των εργαζομένων τους, έσπευσαν να απολύσουν έξι δημοσιογράφους. Ήταν αυτοί που αρνήθηκαν πριν μερικούς μήνες να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις. Στο ΣΚΑΙ που είχαν υπογράψει το 10% των μειώσεων και ακολούθησε ευρύς γύρος απολύσεων, ξαναζήτησαν άλλο ένα 10% και στο βάθος προβάλλονται και νέες απολύσεις.
Την ίδια ώρα στην «Ελευθεροτυπία» δεν διαφαίνεται καμία ελπίδα. Για την αντιμνημονιακή εφημερίδα, της οποίας η ιδιοκτησία βρίσκεται σε «πόλεμο» με τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, η μοναδική διέξοδος για τη συνέχιση της έκδοσής της είναι να δοθούν τα κομμένα δάνεια από τις τράπεζες. Και αυτά για να δοθούν σε αποζημιώσεις σε εκατοντάδες απολύσεις συντακτών. Στο Alter συνεχίζεται η εκπομπή της κάρτας των εργαζομένων σε μια ιδιότυπη και μη ομολογημένη «κατάληψη» της συχνότητας του καναλιού από τους απλήρωτους εργαζόμενους. Στην κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ, το ΑΠΕ και τα δημοτικά ραδιόφωνα οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας είναι πλέον καθημερινές. Με αίτημα την εξαίρεση των δημόσιων Μέσων από το καθεστώς των ΔΕΚΟ.
Από την παράθεση και μόνο των γεγονότων γίνεται φανερό πως τα media, λίγο πριν εκπνεύσει το 2011, βρίσκονται στην τελική ευθεία αποφάσεων που θα αλλάξουν την εικόνα των Μέσων στη χώρα μας.
Το πώς θα εξελιχθεί αυτή η αλλαγή, με ποιους όρους και κανόνες δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο, ούτε και βέβαιο ποιοι θα σωθούν. Γιατί, την ώρα που οι ιδιοκτήτες μιντιάρχες επιβάλλουν τα σκληρά μνημόνια περικοπών, ανησυχούν για τη δική τους επιβίωση.
Στο παρασκήνιο κινούνται και γίνονται οι αθέατες συζητήσεις και επαφές ανάμεσα στους πολιτικούς και ιδιοκτήτες των media με στόχο τη δημιουργία των Μέσων της επόμενης μέρας. Γι’ αυτή τη μετεξέλιξη οι εκδότες χρειάζονται τους εργαζόμενούς τους. Χρειάζονται τα Μέσα τους και τη λειτουργία τους. Είναι το καλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί τους στους οικονομικά ισχυρούς αυτήν την περίοδο.
Και αυτήν την παράμετρο θα πρέπει να τη λάβουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι. Είναι και το δικό τους διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στους εκδότες. Σε τελική ανάλυση χωρίς τους εργαζόμενους, οι εκδότες δεν θα έχουν καν Μέσα.
Συντονισμένα σε όλα τα μεγάλα και μικρά Μέσα ξεκίνησε ένας νέος γύρος επίθεσης των ιδιοκτητών. Στις εφημερίδες του ΔΟΛ ο Σταύρος Ψυχάρης ζητά 20% μειώσεις αμοιβών, ο Φώτης Μπόμπολας ανακοίνωσε πως θα αυξήσει τη μείωση μισθών από το 10% σε 20%. Στο Star ανακοινώθηκαν μειώσεις, κατά 30%, των μισθών. Και για να προλάβουν –έτσι πίστεψαν– τυχόν αντιδράσεις των εργαζομένων τους, έσπευσαν να απολύσουν έξι δημοσιογράφους. Ήταν αυτοί που αρνήθηκαν πριν μερικούς μήνες να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις. Στο ΣΚΑΙ που είχαν υπογράψει το 10% των μειώσεων και ακολούθησε ευρύς γύρος απολύσεων, ξαναζήτησαν άλλο ένα 10% και στο βάθος προβάλλονται και νέες απολύσεις.
Την ίδια ώρα στην «Ελευθεροτυπία» δεν διαφαίνεται καμία ελπίδα. Για την αντιμνημονιακή εφημερίδα, της οποίας η ιδιοκτησία βρίσκεται σε «πόλεμο» με τον υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, η μοναδική διέξοδος για τη συνέχιση της έκδοσής της είναι να δοθούν τα κομμένα δάνεια από τις τράπεζες. Και αυτά για να δοθούν σε αποζημιώσεις σε εκατοντάδες απολύσεις συντακτών. Στο Alter συνεχίζεται η εκπομπή της κάρτας των εργαζομένων σε μια ιδιότυπη και μη ομολογημένη «κατάληψη» της συχνότητας του καναλιού από τους απλήρωτους εργαζόμενους. Στην κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ, το ΑΠΕ και τα δημοτικά ραδιόφωνα οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας είναι πλέον καθημερινές. Με αίτημα την εξαίρεση των δημόσιων Μέσων από το καθεστώς των ΔΕΚΟ.
Από την παράθεση και μόνο των γεγονότων γίνεται φανερό πως τα media, λίγο πριν εκπνεύσει το 2011, βρίσκονται στην τελική ευθεία αποφάσεων που θα αλλάξουν την εικόνα των Μέσων στη χώρα μας.
Το πώς θα εξελιχθεί αυτή η αλλαγή, με ποιους όρους και κανόνες δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο, ούτε και βέβαιο ποιοι θα σωθούν. Γιατί, την ώρα που οι ιδιοκτήτες μιντιάρχες επιβάλλουν τα σκληρά μνημόνια περικοπών, ανησυχούν για τη δική τους επιβίωση.
Στο παρασκήνιο κινούνται και γίνονται οι αθέατες συζητήσεις και επαφές ανάμεσα στους πολιτικούς και ιδιοκτήτες των media με στόχο τη δημιουργία των Μέσων της επόμενης μέρας. Γι’ αυτή τη μετεξέλιξη οι εκδότες χρειάζονται τους εργαζόμενούς τους. Χρειάζονται τα Μέσα τους και τη λειτουργία τους. Είναι το καλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί τους στους οικονομικά ισχυρούς αυτήν την περίοδο.
Και αυτήν την παράμετρο θα πρέπει να τη λάβουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι. Είναι και το δικό τους διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στους εκδότες. Σε τελική ανάλυση χωρίς τους εργαζόμενους, οι εκδότες δεν θα έχουν καν Μέσα.
Σχόλια
