Αποκαλυπτικά τα στοιχεία για τις απόρρητες δαπάνες των υπουργείων. Του Μιχάλη Σιάχου
Ένα σκοτεινό και επικίνδυνο χορό εκατομμυρίων ευρώ αναδεικνύουν τα στοιχεία για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων, τα οποία προορίζονται για απόρρητες δαπάνες. Ένα χορό που έχουν στήσει, μεθοδικά, κυρίως τα υπουργεία Εξωτερικών και Προστασίας του Πολίτη, τα οποία και διαθέτουν όλα και μεγαλύτερα ποσά σε άγνωστους αποδέκτες, αλλά και για την αγορά εξοπλισμού, ο οποίος χρησιμοποιείται από τις ειδικές υπηρεσίες της Αστυνομίας.
Είναι δεδομένο ότι η τεχνική της παραπειστικότητας είναι μόνιμη καταφυγή της εξουσίας τόσο σε καιρούς ομαλότητας, όσο και πολύ περισσότερο σε καιρούς που τα πράγματα πρέπει να μεταλλαχθούν επί τα χείρω. Μέρος αυτής της τεχνικής είναι το ψευδεπίγραφο, η πλήρης διαστροφή της αλήθειας. Η πρακτική αυτή στη μετα-νεωτεριστική εποχή και σε συνδυασμό με το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο απόγειό της. Ενδεικτικά, αν είσαι ένας τύπος που έχει διασυνδέσεις με τα πιο κλειστά και απροσπέλαστα λόμπι της διεθνούς και αμερικανικής πολιτικής, αν έχεις ασκήσει επί χρόνια μυστική διπλωματία, αν η άνοδός σου στην εξουσία πριν επικυρωθεί εκλογικά είχε συμφωνηθεί ως εκτέλεση συμβολαίου συμφοράς και κατοχής, τότε θα χρειαζόσουν μια γιγαντιαία επιχείρηση εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού. Τότε θα μπορούσες να διακηρύξεις τη νέα αμερικανιά, το «open gov» και να διαλαλείς «όλα στο φως».
Το σχέδιο περιλάμβανε θεαματικές κινήσεις, προβαλλόμενες κάθε βράδυ από τηλεοράσεως, ανοιχτές συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, δημοσιοποίηση των πρακτικών του κ.λπ. Περιελάμβανε και συνοδοιπόρους από μη κυβερνητικές οργανώσεις που θα εκστασιάζονταν, εφημερίδες που για ξεκάρφωμα το έπαιζαν αντιπολίτευση, να συνωμοτούν, να πολλαπλασιάζουν και να επαυξάνουν κ.λπ.
Έρχονται, όμως, τα στοιχεία και αποδεικνύουν το στήσιμο, την τεχνική, το πώς ακριβώς γίνεται η δουλειά. Τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων, όπως δόθηκαν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, είναι αποκαλυπτικά.
Το υπουργείο Εξωτερικών στον προϋπολογισμό του 2010 και στον κωδικό για τις απόρρητες δαπάνες είχε εγγράψει 18 εκατ. ευρώ, και τελικά διέθεσε (κρατηθείτε) 56 εκατ. ευρώ. Για το 2001 το αντίστοιχο ποσό που έχει εγγραφεί στον προϋπολογισμό φτάνει τα 34,1 εκατ. ευρώ. Με βάση το 2010 είναι προφανές σε τι ύψος μπορεί να φτάσει, τελικά, το ποσό του 2011.
Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για απόρρητες δαπάνες, οι οποίες «αφορούν υλικοτεχνικό εξοπλισμό Ειδικών Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας», το 2010 διέθεσε 20 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2011 έχει εγγράψει στον προϋπολογισμό του 11,14 εκατ. ευρώ. Για τις απόρρητες δαπάνες της ΕΥΠ το 2010 διατέθηκαν 8,6 εκατ. ευρώ, ενώ ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει 6 εκατ. ευρώ.
Είναι προφανές ότι μιλάμε για τεράστια ποσά τα οποία χρησιμοποιούνται με τον πιο «σκοτεινό» τρόπο, όπως ακριβώς ορίζει και το περιβάλλον της κρίσης και της λαϊκής οργής. Σε ό,τι έχει να κάνει με το υπουργείο Εξωτερικών, μιλάμε κυρίως για μυστική διπλωματία, lobbying, διαμορφωτές κοινής γνώμης, ώστε να ορίζονται ατζέντες, να «εφευρίσκονται» σοβαρά θέματα ή να «χαμηλώνουν» άλλα κ.λπ.
Στα του υπουργείου (δήθεν) Προστασίας του Πολίτη, το ποσό είναι, επίσης, τεράστιο και δικαιολογεί ακόμα και τις πιο συνωμοσιολογικές σκέψεις. Για τι εξοπλισμό μιλάμε; Πώς αυτός χρησιμοποιείται και πόσο παραβιάζει ή καταλύει τη δημοκρατία; Λίγα και ρητορικά ερωτήματα που, ωστόσο, αναδεικνύουν ένα σοβαρό ζήτημα.
Και, τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι τα υπουργεία ποτέ δεν απάντησαν στη σχετική ερώτηση που είχε κάνει ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Έπρεπε να κάνει νέο αίτημα ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Μουλόπουλος, και να ζητηθούν τα στοιχεία από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, για να ανταποκριθούν τα υπουργεία. Τα οποία ποτέ δεν θα πουν σε ποιους πάνε και πώς χρησιμοποιούνται τα τόσα εκατομμύρια ευρώ, αλλά το σκηνικό που στήνεται θα επιτρέπει εύγλωττους και σαφείς συνειρμούς.
Είναι δεδομένο ότι η τεχνική της παραπειστικότητας είναι μόνιμη καταφυγή της εξουσίας τόσο σε καιρούς ομαλότητας, όσο και πολύ περισσότερο σε καιρούς που τα πράγματα πρέπει να μεταλλαχθούν επί τα χείρω. Μέρος αυτής της τεχνικής είναι το ψευδεπίγραφο, η πλήρης διαστροφή της αλήθειας. Η πρακτική αυτή στη μετα-νεωτεριστική εποχή και σε συνδυασμό με το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο απόγειό της. Ενδεικτικά, αν είσαι ένας τύπος που έχει διασυνδέσεις με τα πιο κλειστά και απροσπέλαστα λόμπι της διεθνούς και αμερικανικής πολιτικής, αν έχεις ασκήσει επί χρόνια μυστική διπλωματία, αν η άνοδός σου στην εξουσία πριν επικυρωθεί εκλογικά είχε συμφωνηθεί ως εκτέλεση συμβολαίου συμφοράς και κατοχής, τότε θα χρειαζόσουν μια γιγαντιαία επιχείρηση εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού. Τότε θα μπορούσες να διακηρύξεις τη νέα αμερικανιά, το «open gov» και να διαλαλείς «όλα στο φως».
Το σχέδιο περιλάμβανε θεαματικές κινήσεις, προβαλλόμενες κάθε βράδυ από τηλεοράσεως, ανοιχτές συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, δημοσιοποίηση των πρακτικών του κ.λπ. Περιελάμβανε και συνοδοιπόρους από μη κυβερνητικές οργανώσεις που θα εκστασιάζονταν, εφημερίδες που για ξεκάρφωμα το έπαιζαν αντιπολίτευση, να συνωμοτούν, να πολλαπλασιάζουν και να επαυξάνουν κ.λπ.
Έρχονται, όμως, τα στοιχεία και αποδεικνύουν το στήσιμο, την τεχνική, το πώς ακριβώς γίνεται η δουλειά. Τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων, όπως δόθηκαν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, είναι αποκαλυπτικά.
Το υπουργείο Εξωτερικών στον προϋπολογισμό του 2010 και στον κωδικό για τις απόρρητες δαπάνες είχε εγγράψει 18 εκατ. ευρώ, και τελικά διέθεσε (κρατηθείτε) 56 εκατ. ευρώ. Για το 2001 το αντίστοιχο ποσό που έχει εγγραφεί στον προϋπολογισμό φτάνει τα 34,1 εκατ. ευρώ. Με βάση το 2010 είναι προφανές σε τι ύψος μπορεί να φτάσει, τελικά, το ποσό του 2011.
Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για απόρρητες δαπάνες, οι οποίες «αφορούν υλικοτεχνικό εξοπλισμό Ειδικών Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας», το 2010 διέθεσε 20 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2011 έχει εγγράψει στον προϋπολογισμό του 11,14 εκατ. ευρώ. Για τις απόρρητες δαπάνες της ΕΥΠ το 2010 διατέθηκαν 8,6 εκατ. ευρώ, ενώ ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει 6 εκατ. ευρώ.
Είναι προφανές ότι μιλάμε για τεράστια ποσά τα οποία χρησιμοποιούνται με τον πιο «σκοτεινό» τρόπο, όπως ακριβώς ορίζει και το περιβάλλον της κρίσης και της λαϊκής οργής. Σε ό,τι έχει να κάνει με το υπουργείο Εξωτερικών, μιλάμε κυρίως για μυστική διπλωματία, lobbying, διαμορφωτές κοινής γνώμης, ώστε να ορίζονται ατζέντες, να «εφευρίσκονται» σοβαρά θέματα ή να «χαμηλώνουν» άλλα κ.λπ.
Στα του υπουργείου (δήθεν) Προστασίας του Πολίτη, το ποσό είναι, επίσης, τεράστιο και δικαιολογεί ακόμα και τις πιο συνωμοσιολογικές σκέψεις. Για τι εξοπλισμό μιλάμε; Πώς αυτός χρησιμοποιείται και πόσο παραβιάζει ή καταλύει τη δημοκρατία; Λίγα και ρητορικά ερωτήματα που, ωστόσο, αναδεικνύουν ένα σοβαρό ζήτημα.
Και, τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι τα υπουργεία ποτέ δεν απάντησαν στη σχετική ερώτηση που είχε κάνει ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Έπρεπε να κάνει νέο αίτημα ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Μουλόπουλος, και να ζητηθούν τα στοιχεία από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, για να ανταποκριθούν τα υπουργεία. Τα οποία ποτέ δεν θα πουν σε ποιους πάνε και πώς χρησιμοποιούνται τα τόσα εκατομμύρια ευρώ, αλλά το σκηνικό που στήνεται θα επιτρέπει εύγλωττους και σαφείς συνειρμούς.
Σχόλια
