Κάτι ακόμη: Είναι σκανδαλώδης η απόπειρα αυτής της κυβέρνησης να τα «δώσει όλα» και, μάλιστα, στους ίδιους, με τα γνωστά ονοματεπώνυμα, που τα «πήραν όλα» επί Σημίτη, τα αποτελείωσαν επί Καραμανλή και τώρα ακονίζουν και πάλι τα μαχαίρια. Είναι τόσο κραυγαλέο, που ακόμη και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που επιχειρηματολογούν για τον εθνοσωτήριο ρόλο της κυβέρνησής τους, αιφνιδιάζοντας τους πάντες, έβαλαν φραγμό σε ένα νόμο, που ήταν ανάληψη υποχρέωσης απέναντι στην τρόικα. Τα «φρουτάκια» προβλήθηκαν ως μέτρο… αναπτυξιακό, με στόχο να εγγράψουν έσοδα 700 εκατ. στον προϋπολογισμό.
Το τοπίο σκοτεινιάζει επικίνδυνα, αμέσως μετά τον υποτιθέμενο θρίαμβο της 25ης Μάρτη. Απέναντι στον ορυμαγδό των τελεσιγράφων για την αναδιάρθρωση του χρέους, η κυβέρνηση εμφανίζει την εικόνα αμήχανου θιάσου. Διαψεύδει κάθε φορά αυτό που πρόκειται να υλοποιήσει. Ακόμα και τα καλά παιδιά της τρόικας, ο Λοβέρδος και η Διαμαντοπούλου, «διαρρέουν» τη δυσαρέσκειά τους για τα κλειστά νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια… Τραγέλαφος! Ο πρωθυπουργός, αν θέσει το προφανές -ψήφο εμπιστοσύνης για το νέο πακέτο-, θα ομολογήσει την απόλυτη αδυναμία του να διαχειριστεί την κρίση.
Στο γύψο!
Εδώ και μήνες, οι «αρμόδιοι παράγοντες» το λένε έξω από τα δόντια: Ο άξονας του Μνημονίου, διά πυρός και σιδήρου, πρέπει να διεμβολίσει την κοινωνία. Κι αν το πολιτικό σύστημα κλονίζεται από τη λαϊκή απόρριψη, πλέον απαξιώνεται κι από το βαθύ, το αυθεντικό …σύστημα. Οι αγορές βάλλουν ευθέως. Ο ΣΕΒ απαιτεί να ξεμπερδεύουμε, επιτέλους, με κοινωνικό κράτος, δημόσιο τομέα και εργασιακές σχέσεις. Η Καθημερινή, το Βήμα και τα κανάλια ψάχνουν κάποιον -ποιον;- να αναστείλει απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις, να πατάξει τζαμπατζήδες και διαμαρτυρόμενους γενικώς. Κοινοβουλευτικές μηχανορραφίες, εκλογικοί αιφνιδιασμοί, οικουμενικά μαγειρέματα, πολλοί δρόμοι καταλήγουν στην ακραία σκλήρυνση του πολιτικού καθεστώτος.
Το σχέδιο, όμως, πάσχει σοβαρά, όταν προβάλλονται υποψηφιότητες: ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Λουκάς Παπαδήμος ή ο Στέφανος Μάνος ή η Ντόρα ή, μήπως, ο ίδιος ο… Μητσοτάκης;
Όλοι βασικοί σε κυβερνητικά πόστα της καταστροφικής προηγούμενης εικοσαετίας προκαλούν τουλάχιστον ειρωνικά χαμόγελα. Οι επόμενοι: τεχνοκράτες, πανεπιστημιακοί, επιχειρηματίες,που δεν θα υπολογίσουν το πολιτικό κόστος. Ακόμα πιο εφιαλτικό.
Κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει σήμερα ποιες θα είναι οι συνέπειες και οι εξελίξεις που μπορεί να πυροδοτήσει ένα νέο επεισόδιο βραχυκυκλώματος μίας κυβερνητικής πολιτικής, υποθηκευμένης σε αξεπέραστες αντιφάσεις και περιπλοκές. Η κοινωνία διαλύεται και, ταυτόχρονα, παραδίδεται βορά η χώρα σε ένα νέο γύρο απομύζησης. Παρά την προκλητική στήριξη από τα ΜΜΕ, εφόσον δεν υπάρχει άμεσα εναλλακτική λύση και παρά την αφασία της αντιπολίτευσης, η κυβερνητική πλειοψηφία μπορεί να αποδειχτεί ο αδύναμος κρίκος στη μέγγενη του Μνημονίου, που περισφίγγει θανάσιμα τη χώρα.
