Πες μου πως διαβάζεις τις έρευνες να σου πω με ποιον είσαι – Στο 23,1% το β΄ τρίμηνο την παρουσιάζει η ΕΛΣΤΑΤ, στο 30,8% το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ
Τον περασμένο μήνα η ΕΛΣΤΑΤ δημοσίευσε την καθιερωμένη της τριμηνιαία έρευνα απασχόλησης εργατικού δυναμικού. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα όλοι οι δείκτες ανεργίας, γενικοί και ειδικοί, κινούνται πτωτικά, με την ανεργία στον γενικό πληθυσμό να φτάνει τους 1,1 εκατομμύρια δηλαδή στο 23,1%. Τονίζεται μάλιστα η συρρίκνωση της ανεργίας σε σχέση με προηγούμενες περιόδους, αφού το προηγούμενο τρίμηνο ανήλθε στο 24,9%, ενώ πέρσι την ίδια περίοδο βρισκόταν στο 24,6%.
Η έρευνα συνεχίζει δίνοντας βαρύτητα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά και σε εξειδικευμένα στοιχεία. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας παρουσιάζονται στους πληθυσμούς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο (11,8% κάτοχοι μεταπτυχιακών και 17,3% πτυχιούχοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης), ενώ σημειώνεται πως μόνο το 11,4% αναζητά αποκλειστικά πλήρη απασχόληση και το 6% των ανέργων απέρριψε κάποια πρόταση για δουλειά.
Συμπέρασμα (κατά την ΕΛΣΤΑΣΤ); Η ανάπτυξη όντως είναι εδώ, αφού επόμενη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ κάνει λόγω και για αύξηση του ΑΕΠ, η ανεργία μειώνεται και δεν βρίσκουν δουλειά όσοι δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα ή απορρίπτουν τη μερική και ελαστική απασχόληση.
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;
Το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ λίγες μέρες αργότερα επεξεργάστηκε τα ίδια δεδομένα. Στη δική του ανάλυση καθορίζει την ανεργία στο 30,8% για το β’ τρίμηνο του 2016. Τονίζει μάλιστα πως η ΕΛΣΤΑΤ υποεκτιμά την πραγματική ανεργία αφού καταγράφει σαν απασχολούμενο οποιονδήποτε εργάζεται έστω και μια ώρα την εβδομάδα. Μάλιστα, κατά την ΕΛΣΤΑΤ το ποσοστό της μερικής απασχόλησης ανέρχεται στο 9,8% του συνόλου των εργαζομένων. Η αγορά εργασίας όμως είναι πολύ περισσότερο απορρυθμισμένη από όσο αποτυπώνει αυτό το 9,8%. Σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» οι προσλήψεις που έγιναν με ελαστικές μορφές εργασίας από τον Ιανουάριο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016 αποτελούν του ιστορικό 53,38% του συνόλου των προσλήψεων.
Το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ προκειμένου να προσεγγίσει καλύτερα τα επίπεδα της πραγματικής ανεργίας, προσέθεσε στους ανέργους το εν δυνάμει πρόσθετο εργατικό δυναμικό, καθώς και τους εργαζομένους που υποαπασχολούνται. Με αυτό τον τρόπο προέκυψε το 30,8%, το οποίο είναι οριακά χαμηλότερο από το αντίστοιχο τρίμηνο του 2015.
Επισημαίνει επίσης πως ο ρυθμός μείωσης της ανεργίας παραμένει σταθερός περίπου στο 6% κατ’ έτος, βελτίωση που έχει ξεκινήσει από το 2014. Θα χρειαστούν δηλαδή τουλάχιστον 20 χρόνια για να αντιμετωπιστεί πραγματικά το φαινόμενο της ανεργίας. Σε ό,τι αφορά στα ποιοτικά στοιχεία, το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ αναφέρει πως «υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση της ανεργίας κατά ηλικιακή κατηγορία και φύλο, γεγονός που δημιουργεί επικίνδυνες κοινωνικές δυναμικές, καθώς τμήματα του πληθυσμού εμφανίζονται στην πραγματικότητα διαχρονικά αποκλεισμένα από την αγορά εργασίας». Δεν μπορεί παρά να τρομάζει το γεγονός πως οι μακροχρόνια άνεργοι αποτελούν το 72,2% του συνόλου των ανέργων. Στην ουσία η μνημονιακή Ελλάδα έχει δημιουργήσει έναν «Καιάδα» εργαζομένων στον οποίο έχουν πεταχτεί 800.000 άτομα.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι γιατί η ΕΛΣΤΑΤ προσπάθησε να παρουσιάσει μια ωραιοποιημένη εικόνα της συνεχώς πληττόμενης και χειμαζόμενης κοινωνίας; Ποιος ο λόγος μιας ανάλυσης-λαθροχειρία; Η στατιστική (και γενικώς οι επιστήμες) και οι «ανεξάρτητες» αρχές δεν μπορούν να αποτελούν εργαστήρι παραγωγής επιχειρημάτων για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε και συνεργείο που επιχειρεί να γυαλίσει την εικόνα της χειρότερης μνημονιακής κυβέρνησης.
Νίκος Γεωργιάδης
