Σοβαρές καταγγελίες για τη διοίκηση
Στο αμαξοστάσιο του ΟΣΕ, στη Θεσσαλονίκη, εργάζονται συνολικά 130 εργαζόμενοι, διαφορετικών ειδικοτήτων. Οι περισσότεροι μετρούν περισσότερα από 20 χρόνια στη δουλειά, καθώς, όπως μας λένε, μαζικές προσλήψεις έχουν να γίνουν από το 1984-85. Τα τελευταία χρόνια, σημειώνουν, όλες οι κυβερνήσεις και όλες οι διοικήσεις του ΟΣΕ ακολουθούν μια πολιτική απαξίωσης της εταιρίας με σκοπό να πωληθεί με πολύ χαμηλή τιμή σε ιδιώτες.
Ο ΟΣΕ είναι ο μόνος οργανισμός που δεν επιχορηγείται ως Μέσο Μαζικής Μεταφοράς από το κράτος και, όπως καταγγέλλουν, «τα χρέη που ακούγονται ότι έχει ο ΟΣΕ προέκυψαν από δάνεια που αναγκάστηκε να πάρει, γιατί το κράτος δεν τηρούσε συμφωνίες με τον οργανισμό. Για τη συντήρηση των γραμμών το 75% του κόστους είναι χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το 25% καλύπτεται από το ελληνικό κράτος. Το υπουργείο Μεταφορών δεν κατέβαλλε ποτέ αυτό το ποσό στην εταιρία. Θεωρητικά το χρωστάει ακόμη».
Οι εργαζόμενοι στο αμαξοστάσιο του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη καταγγέλλουν απίστευτα πράγματα για τη διοίκηση της εταιρίας. Εργαζόμενοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στον τομέα της ειδικότητάς τους, βάρδιες που μένουν κενές λόγω έλλειψης προσωπικού, κακές και ζημιογόνες επενδύσεις που έχουν βάλλει τον ΟΣΕ μέσα εκατομμύρια ευρώ, αμαξοστοιχίες αξίας εκατομμυρίων ευρώ που κάθονται αναξιοποίητες στα αμαξοστάσια και μια τεράστια ακίνητη περιουσία που, όπως τονίζουν, φτάνει όχι μόνο για την κάλυψη των χρεών του, αλλά και για την πραγματοποίηση σύγχρονων επενδύσεων.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ έχει ήδη ξεκινήσει μας λένε οι εργαζόμενοι. «Ήδη σημαντικοί τομείς εργασίας έχουν δοθεί σε εξωτερικούς εργολάβους, παρόλο που το κόστος είναι για την επιχείρηση μεγαλύτερο σε σχέση με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Σε όποια χώρα συνέβη μια τέτοια διαδικασία τα βασικά αποτελέσματα ήταν δύο: Η κατακόρυφη αύξηση του εισιτηρίου και το κόψιμο των μη εμπορικών γραμμών. Και από τα δύο χαμένο βγήκε το επιβατικό κοινό».
Λ.Α.
