Συγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων και επιχειρησιακές κινήσεις κλιμακώνεται η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο
του Γιώργου Αναστασίου
Μετά την «εκδρομή» του επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας στα Ίμια η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οι πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών πάνω από κατοικημένα νησιά, οι σκηνοθετημένες ή μη, άγνωστο, εικονικές ναυμαχίες στα Ίμια, οι δεσμεύσεις μεγάλων τμημάτων του κεντρικού Αιγαίου για στρατιωτικές ασκήσεις, η εμφάνιση ειδικού ερευνητικού σκάφους μεταξύ Θάσου, Σαμοθράκης και Λήμνου ολοκληρώνονται με την πραγματοποίηση ασκήσεων του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας με πραγματικά πυρά στις ακτές δίπλα στο Φαρμακονήσι. Οι φήμες για πτώση τουρκικού ελικοπτέρου στα Ίμια προϊδεάζει ότι αναζητούνται αφορμές για «θερμό επεισόδιο». Η Άγκυρα δείχνει αποφασισμένη να τραβήξει στα άκρα την επιθετικότητά της, στα όρια ενός θερμού επεισοδίου και σε αυτή τη βάση να οδηγήσει σε διαπραγμάτευση για τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις στο Αιγαίο.
Στην πραγματικότητα τα παιχνίδια πολέμου του Ερντογάν επιδιώκουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο Αιγαίο και να παγιώσουν, όχι μόνο στην πράξη, τις τουρκικές επιδιώξεις. Μοίρασμα του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό, αναγνώριση των γκρίζων ζωνών στα θαλάσσια σύνορα, καθορισμός ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο με αυτά τα δεδομένα, ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου, διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και διαιώνιση του τουρκικού ελέγχου στην Κύπρο.
Είναι ολέθριο να πιστέψει κανείς, και είναι πολλοί –κυβερνητικοί παράγοντες αλλά και προοδευτικοί αναλυτές– που καλλιεργούν τέτοιες ψευδαισθήσεις, ότι τα παιχνίδια πολέμου του Ερντογάν υπαγορεύονται από εσωτερικές δυσκολίες και το επερχόμενο δημοψήφισμα και κατά συνέπεια έχουν χρονικό ορίζοντα το επόμενο δίμηνο μέχρι την ανάδειξή του σε απόλυτο κυρίαρχο της πολιτικής ζωής στην Τουρκία. Ακόμα και αν είναι έτσι, καθόλου δεν σημαίνει ότι παύει να είναι επικίνδυνος. Το κυριότερο όμως είναι ότι επιδεικτικά αγνοείται η συνολική στρατηγική της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή. Η ενεργός εμπλοκή στον επανακαθορισμό των συνόρων στην περιοχή και η αναβάθμιση του ρόλου της από τον δυτικό παράγοντα. (Δες σχετικά στη σελίδα 10). Έτσι στον βαθμό που η Τουρκία φαίνεται να αξιολογεί δυνατότητες και ευκαιρίες και αναζητά επαναπροσδιορισμό της θέσης της έναντι της αντιπαράθεσης ΗΠΑ- Ρωσίας στη Μ. Ανατολή θα ήταν εθελοτυφλία να μην επισημαίνει κανείς ότι αυτή η στάση ανοίγει την όρεξη και για αντίστοιχες ρυθμίσεις στο Αιγαίο. Είτε σαν αυτοτελή σκοπό είτε σαν «αντισταθμιστικά οφέλη» αν κάτι δεν πάει καλά στο μέτωπο της Συρίας – Κουρδιστάν – Ιράν.
Πολιτική αφασία μπροστά στον διπλό εγκλωβισμό
Η Ελλάδα όλα και πιο φανερά, όλο και πιο επώδυνα οδηγείται σε έναν διπλό ασφυκτικό κλοιό. Από τη μία πλευρά συνεχίζεται και επιταχύνεται η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και η οικονομική και κοινωνική της διάλυση από τη συνεχιζόμενη μνημονιακή «θεραπεία» και από την άλλη αυξάνονται οι πιέσεις στο μέτωπο της εμπλοκής της σε πολεμικές περιπέτειες στο Αιγαίο, μικρής ή μεγαλύτερης έκτασης δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Και οι δύο κίνδυνοι συνυπάρχουν και αναπτύσσονται ταυτόχρονα κάνοντας εξαιρετικά δύσκολη την αξιολόγηση ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος, ποιος πρέπει να αντιμετωπισθεί πρώτα.
Και όλα αυτά συνυπάρχουν με τελείως απροετοίμαστο τον λαϊκό παράγοντα, αποπροσανατολισμένο και διαλυμένο τον λαό σε όλα τα επίπεδα. Στην πραγματικότητα η χώρα προχωρά σαν «πρόβατο επί σφαγή» με ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να δει και να χαράξει πολιτική πέρα από τις ικεσίες για εύνοια από εκείνους που ταυτόχρονα ευθύνονται και για τη πολύπλευρη εσωτερική κρίση και την ενθάρρυνση της επιθετικότητας της Τουρκίας.
Οι δηλώσεις Κοτζιά για «κόκκινες γραμμές και σκληρές απαντήσεις» οι λεονταρισμοί Καμμένου και το δόγμα Βίτσα για «νηφαλιότητα ψυχραιμία, αποφασιστικότητα» ακούγονται και είναι προσχηματικοί αν ειδωθούν υπό το πρίσμα των ουσιαστικών κυβερνητικών επιλογών.
– Αποδοχή της παρουσίας των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που καταγράφουν τις κινήσεις των ρωσικών δυνάμεων στο Αιγαίο αλλά κάνουν ότι «δεν βλέπουν» τίποτα από τις τουρκικές παραβιάσεις και παράλληλα αποδέχονται τους όρους της Τουρκίας στον επιχειρησιακό σχεδιασμό του που νομιμοποιούν ακριβώς αυτές τις παραβιάσεις.
– Αποδοχή του σχεδίου διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και προτεκτορατοποίησης της Κύπρου σύμφωνα με τις επιδιώξεις ΗΠΑ – Βρετανίας.
– Επιμονή στην πολιτική διατεταγμένης ελληνοτουρκικής φιλίας και υποστήριξη των επιλογών Ερντογάν, σε Ε.Ε, Συρία, Κουρδικό κλπ με δηλωμένο δημόσια στόχο τον εξευμενισμό του.
– Απόλυτη πειθάρχηση με τους σχεδιασμούς της Δύσης σε Ρωσία, Ουκρανία, πυρηνικά όπλα και απεμπόληση κάθε δικαιώματος άσκησης πολιτικής και πιέσεων για την εξασφάλιση των ελλαδικών συμφερόντων και της ειρήνης στο Αιγαίο.
Η υποχωρητική στάση του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, η έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου αντιμετώπισης της διπλής απειλής, η αξιολόγησή του από όλους τους διεθνείς παράγοντας σε δεδομένου και πειθαρχικού σε όποια λύση προκριθεί αποτελεί σημαντικό, αν όχι το κυριότερο, μέρος του προβλήματος που έχει η χώρα και η κοινωνία.
Η υπέρβαση αυτής της ιδιομορφίας, η ταυτόχρονη αποτίναξη του μνημονιακού καθεστώτος και του πολιτικού συστήματος που το υπηρετεί αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση διεξόδου της χώρας.
Σε μια εποχή που επιβεβαιώνεται ολοφάνερα η ενιαία και αδιάρρηκτη αλληλοσυσχέτιση των κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις.
«Ήταν λάθος μας να επιτρέψουμε την ένταξη της Νότιας Κύπρου»
Η Βρετανία μπορεί να απώλεσε τα αυτοκρατορικό- αποικιακό της παρελθόν αλλά δεν έχασε τίποτα από τον κυνισμό της πολιτικής της στις μέρες μας. Εν ενεργεία και παλαιοί πολιτικοί με αξεπέραστη επιμονή και σαφήνεια δεν κρύβουν τα λόγια τους ούτε τις, σταθερές για δεκαετίες, επιδιώξεις τους στο νησί. Έχοντας εξασφαλίσει, επιβάλλει στην πραγματικότητα, την παρουσία στην Κύπρο των στρατιωτικών τους βάσεων και μάλιστα υπό καθεστώς χωριστού κρατιδίου με σύνορα, εναέριο χώρο και ΑΟΖ, επιδίδονται σήμερα απροκάλυπτα σε έναν αγώνα δρόμου διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και απόκτησης πλήρους ελέγχου σε όλο το νησί.
Όπλο αυτής της πολιτικής το δόγμα «διαίρει και βασίλευε». Πιο απλά κανακεύουμε την τουρκοκυπριακή πλευρά σε βάρος της ελληνικής, στρέφουμε τη μία ενάντια στην άλλη και οδηγούμε και τις δύο αναγκαστικά να προστρέξουν στη δική μας βοήθεια για εμπέδωση της κυριαρχίας μας.
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τον λόγο του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Βρετανίας Τζακ Στρο στο Παγκόσμιο Φόρουμ Τουρισμού που πραγματοποιήθηκε στις 17-20/2/17 υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη. Ανέφερε ότι ήταν μεγάλο λάθος τους να επιτρέψουν την ένταξη του Ρωμαίικου Τομέα της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Οι απόψεις μου σχετικά με την Κύπρο με κάνουν ακόμα πιο αγαπητό στην Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου. Δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο για την Νότια Κύπρο. Κάναμε μεγάλο λάθος επιτρέποντας στη Νότια Κύπρο να ενταχθεί στην ΕΕ. Αυτό έγινε το 2004. Επί διακυβέρνησης Παπαδόπουλου έλαβαν μια τέτοια απόφαση για τους Ρωμιοκύπριους. Αυτό έδωσε περισσότερα χαρτιά στους Ρωμιούς. Λιγόστεψε και η επιθυμία τους για αλλαγή του στάτους κβο. Η παρουσία μετριοπαθών ηγετών στις ειρηνευτικές συνομιλίες θα επιφέρει πάντοτε οφέλη. Ελπίζω να ξαναρχίσουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να εξετάσει το θέμα της διχοτόμησης της Κύπρου. Οι άνθρωποι λένε αμέσως ‘’Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό’’. Είναι κάτι που έχει γίνει σε πολλά μέρη του κόσμου. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να πει κάτι ξεκάθαρο στους Ρωμιοκύπριους. Άν δεν ξεκινήσετε τις συνομιλίες, η διεθνής κοινότητα θα εγκρίνει αυτή την διαίρεση. Ίσως αν ειπωθεί κάτι τέτοιο, οι συνομιλίες να ξεκινήσουν πιο σύντομα», δήλωσε ο Τζακ Στρο.
