Νέα ποινική δίωξη σε πανεπιστημιακούς για κακοδιαχείριση χρημάτων
Γεγονός επανάληψης, και όχι πλέον έκπληξης, αποτελεί η είδηση που έφερε στο φως της δημοσιότητας το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα αυτό, ο αντιεισαγγελέας Eφετών, αρμόδιος για θέματα διαφθοράς στη Θεσσαλονίκη άσκησε ποινική δίωξη σε δύο καθηγητές του τμήματος Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ, οι οποίοι φέρονται ότι υπεξαίρεσαν σε διάστημα μιας πενταετίας (2005-2010) συνολικό ποσό 370 χιλιάδων από ερευνητικό κονδύλι 2,5 εκατομμυρίων ευρώ που διαχειρίζονταν. Η υπόθεση αυτή ερευνήθηκε από την ευρωπαϊκή υπηρεσία καταπολέμησης της διαφθοράς OLAF και το πόρισμά της υποβλήθηκε στα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Χωρίς να έχει προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος που δημιουργήθηκε, ο ίδιος αντιεισαγγελέας εισηγήθηκε την ποινική δίωξη αυτή την φορά δυο πρώην πρυτάνεων, ισάριθμων αντιπρυτάνεων και μελών της διοίκησης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (ΕΛΚΕ) του ιδρύματος, όλως παραδόξως κατά την ίδια επίμαχη πενταετία. Το γεγονός αφορά τον τραπεζικό λογαριασμό του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας ο οποίος εξετάστηκε από ελεγκτές του ΣΔΟΕ. Όπως αναφέρει το πόρισμα για την εν λόγω πενταετία το ποσό των 50 εκατομμυρίων ευρώ αφέθηκε ανεκμετάλλευτο σε λογαριασμό όψεως τράπεζας (με επιτόκιο 0,7%) χωρίς να ερευνηθεί κάποια επενδυτική συμφωνία μεγαλύτερης απόδοσης, ούτε να ζητηθούν προσφορές από άλλα τραπεζικά ιδρύματα για ένα τόσο μεγάλο ποσό. Τελικά το 2010 «ανακαλύπτονται» τα χρήματα αυτά και συνάπτεται συμφωνία με την ίδια τράπεζα για μεγαλύτερο επιτόκιο 7,8% αφού ωστόσο, σύμφωνα με το πόρισμα, χάθηκε ένα ποσό της τάξεως του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ λόγω του ασύμφορου επιτοκίου.
Οι διώξεις αυτές δεν έρχονται σαν κεραυνός εν αιθρία καθώς όπως έχει αναφερθεί ξανά σε προηγούμενο άρθρο στον Δρόμο (φ. 302, 5/3/2016) είναι πολλά τα σκοτεινά σημεία και πιο πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα όσον αφορά ζητήματα της (κακο)διαχείρισης των κονδυλίων και των υποδομών του Πανεπιστημιακού Ιδρύματος. Όλα αυτά πάντα σε εποχή που υποτίθεται ότι έχει επέλθει κάποια σχετική κάθαρση στα ΑΕΙ και στα ερευνητικά προγράμματα αλλά χωρίς την παρέμβαση της OLAF ίσως η υπόθεση υπεξαίρεσης των δύο καθηγητών να μην είχε αποκαλυφθεί.
Την ίδια στιγμή που αποκαλύπτεται το μέγεθος της οικονομικής ζημιάς που απέφεραν τα δύο συμβάντα στο πανεπιστήμιο και τα αδιαφανή σημεία των κονδυλίων και υποδομών του Ιδρύματος μαίνονται ακόμη, το ΑΠΘ βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην ολική κατάρρευση. Τα χρήματα που χάνονται στο πλαίσιο της «κακοδιαχείρισης» θα μπορούσαν να αμβλύνουν μερικώς κάποια από τα καθημερινά προβλήματα του πανεπιστημίου (έλλειψη διδακτικού προσωπικού, προβλήματα καθαριότητας, κτιριακών υποδομών…), όπως και η ορθή εκμετάλλευση των υποδομών του (κληροδοτήματα, άλλα ιδρύματα υπό την αιγίδα του ΑΠΘ). Παρ’ ότι η επίλυση του προβλήματος της κακοδιαχείρισης του πανεπιστημίου δεν μπορεί να απαντήσει από μόνη της στην διάλυση που έχει επέλθει στα μνημονιακά χρόνια στο Ίδρυμα, κύριος παράγοντας προβληματισμού πρέπει να αποτελέσει η διαφάνεια των διαδικασιών κατανομής των πόρων και των κονδυλίων, χρημάτων που αποτελούν μέρος των Ελλήνων φορολογούμενων. Ειδικά οι Διοικήσεις των ΑΕΙ πρέπει να υποχρεωθούν από την πανεπιστημιακή κοινότητα, φοιτητές και εργαζομένους, ο εν λόγω διαμοιρασμός να γίνεται υπο φανερές διαδικασίες και υπό την επίβλεψή τους, έτσι ώστε να ελέγχεται όχι μόνο η νομιμότητα αλλά και η σκοπιμότητα της διαχείρισης των πόρων.
Μπροστά στη μνημονιακή απαξίωση και τα σκάνδαλα, οι ζωντανές δυνάμεις του κοινωνικού χώρου Πανεπιστήμιο οφείλουν να σταθούν στο ύψος τον περιστάσεων και να επιβάλλουν διαφάνεια στη Διοίκησή του, για να μπορέσουν τα ελληνικά ΑΕΙ να ανταποκριθούν στο ρόλο τους για τη διέξοδο της νεολαίας και της χώρας.
Ομάδα φοιτητών ΑΠΘ
