Φτηνό παιχνίδι εντυπώσεων από τον Βενιζέλο
Ό,τι αξίζει ίσως να κρατήσουμε από την έναρξη του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ είναι η πρόταση του προέδρου του για την κοινή κάθοδο της «κεντροαριστεράς» στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Κι ο ίδιος, άλλωστε, ο Ευ. Βενιζέλος εκεί αποσκοπούσε. Το έδαφος είχε στρωθεί από τα φίλια ΜΜΕ. Τάχα μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία διψά για την κάλυψη του «κενού της Kεντροαριστεράς». Να, λοιπόν, που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν μασάει τα λόγια του, αλλά το εννοεί: κοινή εκλογική κάθοδος!
Η επιχειρηματολογία του προσέγγισε σχιζοφρενικά χαρακτηριστικά όταν εγκάλεσε τη ΔΗΜΑΡ, πως αποφεύγει την προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ, ενώ δεν έχει αναστολές να συμπράξει κυβερνητικά με τη Δεξιά. Κι αποκάλυψε αντίσταση της κυβέρνησης Παπανδρέου το καλοκαίρι του ’11 απέναντι στην πρόταση των Ευρωπαίων για «βελούδινη έξοδο από το ευρώ». Γνώριμα τερτίπια, όμως η βαριά μπότα των μνημονίων έχει σβήσει τις απατηλές διαχωριστικές γραμμές των κάποτε ισχυρών πόλων του δικομματισμού και έχει ανοίξει χάσμα με τα λαϊκά στρώματα. Θα πρέπει ο όρος Κεντροαριστερά να τίθεται εντός εισαγωγικών, όταν τον επικαλούνται οι Βενιζέλος και Κουβέλης, επειδή στα χείλη των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ καταντάει σημαία ευκαιρίας. Γιατί ακριβώς στερείται κάθε περιεχομένου, αφού τα δύο κόμματα με τη γραμμή και την πρακτική τους δεν παράγουν κανένα άλλο πολιτικό αποτέλεσμα από την καθημερινή στήριξη της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά. Ειδικά για τον Ευ. Βενιζέλο βοά η αγχώδης επινόηση ενός υποκατάστατου για να κουκουλώσει το έλλειμμα πολιτικής ταυτότητας και την απώλεια των κοινωνικών αναφορών.
Και παράλληλα επιδιώκει το στήσιμο ενός πεδίου, όπου θα πάρει πρωτοβουλίες πλαγιοκοπώντας δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ και οι κινήσεις των στελεχών που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ με τέτοιες «διάφανες» και «γενναίες» προτάσεις σαν το κοινό εκλογικό κατέβασμα. Και, βέβαια, όλη αυτή η ρητορική δεν έχει καμία άλλη συνέπεια πέρα από την ένταση της λυσσαλέας και βρόμικης επίθεσης στην Αριστερά και τους κοινωνικούς αγώνες και ταυτόχρονα την απόλυτη στοχοπροσήλωση στη συγκυβέρνηση υπό τις επιταγές της τρόικας.
Στοιχειώδης εκτίμηση της κατάστασης στη χώρα επιβεβαιώνει πως κάθε άλλο παρά υπάρχει σήμερα πεδίο δόξης λαμπρό για τη νεκρανάσταση μιας φτιασιδωμένης και ψευδεπίγραφης κεντροαριστεράς. Όμως, παράλληλα η αδρή αποτίμηση της αρχιτεκτονικής του κλυδωνιζόμενου κατεστημένου πολιτικού συστήματος αποκαλύπτει, πως για την ώρα η στήριξή του στα υποστυλώματα και… απομεινάρια της Κεντροαριστεράς είναι κρίσιμης σημασίας. Ιδιαίτερα απέναντι στην απειλή ενός εν δυνάμει αριστερού πολιτικού ρεύματος ανατροπής και αλλαγής. Ο Ευ. Βενιζέλος αυτή ακριβώς την «ανταλλακτική αξία» του πασχίζει να πουλήσει στην αγορά της διαπλοκής. Κι οι διάφοροι μνηστήρες και οι πτέρυγες του ευρύτερου χώρου στο ίδιο παζάρι διαγκωνίζονται και μάλιστα όχι με τα πιο έντιμα μέσα.
Δημήτρης Υφαντής
